Όταν ο Τζιμπρίλ Σισέ… πετάει μια πρόταση φιλικού αγώνα προς τιμήν του και μάλιστα εκφράζει την επιθυμία του να γίνει με την ομάδα του Παναθηναϊκού, τότε… τρέχεις για να υλοποιήσεις την… τελευταία ποδοσφαιρική του ευχή, αλλά και την “κάψα” χιλιάδων φιλάθλων του Παναθηναϊκού.
Δυστυχώς στην Ελλάδα δεν έχουμε μάθει να τιμούμε με το σωστό τρόπο τους ποδοσφαιρικούς μας ήρωες. Και αυτό είναι ένα μεγάλο ψεγάδι στην ποδοσφαιρική μας νοοτροπία. Γιατί πρέπει να σέβεσαι και να τιμάς τις “σημαίες” σου και τους παίκτες που έγραψαν τη δική τους ιστορία στην ομάδα σου. Φυσικά και δεν αναφέρομαι μονάχα στην περίπτωση του Παναθηναϊκού, αλλά στην πλειοψηφία των ελληνικών ομάδων. Γιατί μια… πλακέτα και ένα μπουκέτο λουλούδια δεν είναι επιβράβευση για κανέναν από τους σπουδαίους! Η αυλαία για τους super heroes του ποδοσφαίρου μας πρέπει να πέφτει στο δικό τους… σανίδι. Στο γήπεδο! Μπροστά στο κοινό που αγάπησαν και τους αγάπησε. Αυτό είναι το σωστό.
Ο Σισέ πέταξε την ιδέα και όταν με το καλό περάσει αυτή η εφιαλτική κατάσταση, θα έπρεπε να διοργανωθεί κάτι από τον Παναθηναϊκό για έναν από τους μεγαλύτερους σταρ που αγωνίστηκαν στα ελληνικά γήπεδα. Όχι, δεν ήταν “σημαία” του Παναθηναϊκού, ούτε έγραψε ιδιαίτερη ιστορία με τα “πράσινα”. Όμως δέθηκε με τον κόσμο όσο λίγοι και από τη στιγμή που ο ίδιος επιλέγει να κρεμάσει τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια με το Τριφύλλι στο στήθος και όχι στην Οσέρ, τη Μαρσέιγ ή τη Λίβερπουλ, πως να αρνηθείς την επιθυμία του;
Βέβαια πρέπει να προηγηθούν άλλοι. Γιατί ο Σισέ δεν είναι προτεραιότητα σε αυτή τη διαδικασία… Ο Βαζέχα αποσύρθηκε και ο Παναθηναϊκός δεν διοργάνωσε τίποτα προς τιμήν του… Τίποτα… Το ίδιο και ο σπουδαίος Καραγκούνης. Ο τελευταίος και αν αξίζει τιμές και δόξες για όσα έδωσε στον Παναθηναϊκό και το ελληνικό ποδόσφαιρο, όπως και ο Αποστολάκης, ο Βάντσικ, ο Καλιτζάκης, ο Γκούμας, o Ζιλμπέρτο… Οι Πράσινοι πάντα ήταν πρωτοπόροι, ας είναι αυτοί που θα κάνουν και σε αυτό το θέμα το πρώτο βήμα! Ας γίνουν το παράδειγμα προς μίμηση!
