Υπό φυσιολογικές συνθήκες το blog θα έπρεπε να είναι αφιερωμένο στην εξαιρετική εμφάνιση του Παναθηναϊκού και την άνετη νίκη στη Λεωφόρο επί του Ιωνικού, ωστόσο μια… γύρα στα social media με έκανε να… τρίβω τα μάτια μου και ξαφνικά άλλαξα ρότα!
Ώστε τώρα είναι καλός ο Καρλίτος; Δεν είναι υπέρβαρος; Δεν είναι αργός; Δεν είναι υπερεκτιμημένος; Δεν είναι αποτυχημένη μεταγραφή; Δεν είναι για τον… Λεβαδειακό και την Τρίγλια; Μην γελάτε, αλλά οι ίδιοι – και είναι αρκετοί – που “έκραζαν” πριν από λίγο καιρό τον Καρλίτος, τώρα τον αποθεώνουν. Και τα γραπτά μένουν!
Ναι, οι ίδιοι προπονητές του πληκτρολογίου που θεωρούσαν… “καμμένο χαρτί” τον Ισπανό φορ και λανθασμένη την επιλογή παραμονής του το καλοκαίρι στον Παναθηναϊκό, πλέον γράφουν αποθεωτικά σχόλια για τον στράικερ του Τριφυλλιού.
Αυτή είναι η χώρα της αμπαλοσύνης, των “ξερολιστών” και των γρήγορων κρίσεων και επικρίσεων. Και όσα σχόλια προανέφερα ήταν “μακιγιαρισμένα”, γιατί τα ορίτζιναλ δεν μπορούσαν να γραφτούν…
Τώρα ο Καρλίτος είναι “θεός”! Τώρα ο Ισπανός είναι “γκολεαδόρ”. Τώρα που σκοράρει το ένα τέρμα μετά το άλλο και έχει φτάσει τα επτά σε έξι παιχνίδια, είναι παικταράς, ενώ τον Μάιο και τον Ιούνιο “δεν μπορούσε το παλικάρι”.
Χώρα της υπερβολής, αλλά και της μιζέριας… Και δυστυχώς αυτή η νοοτροπία δεν λέει να εξαφανιστεί από τα ποδοσφαιρικά μυαλά τούτης της γωνιάς της Μεσογείου. Το παράδειγμα του Καρλίτος είναι τυχαίο, γιατί στην ίδια θέση θα μπορούσε να είναι οποιοσδήποτε αθλητής του Παναθηναϊκού. Μια συμβουλή: Πρώτα να σκέφτεστε και μετά να γράφετε…
