Δύο εβδομάδες έμειναν μέχρι το πρώτο ευρωπαϊκό ραντεβού του Παναθηναϊκού. Είσαι προπονητής με εμπειρία και γνωρίζεις από τον… Δεκέμβριο ότι χρειάζεσαι επιθετικό. Ξέρεις από τα τέλη Μαΐου ότι η ομάδα σου θα χρειαστεί “δεκάρι” και “οκτάρι” και πάνω – κάτω στην ίδια χρονική περίοδο έχεις αντιληφθεί ότι έχεις… ξεμείνει με μόλις δύο εξτρέμ “πρώτης γραμμής”. Και τι κάνεις;
Αν ακολουθήσεις τους άγραφους νόμους της ποδοσφαιρικής λογικής, προχωράς άμεσα σε μεταγραφική ενίσχυση για να καλύψεις τα κενά. Αν ακολουθήσεις τη διστακτική προσέγγιση του Ιβάν Γιοβάνοβιτς, ακόμα… ψάχνεις στην αγορά για τους “εκλεκτούς”.
Ο Γιοβάνοβιτς έχει… χίλια καλά ως προπονητής, αλλά τα θετικά του δεν “σκεπάζουν” τα αρνητικά του σε αυτόν τον σύνθετο ρόλο που έχει αναλάβει στον Παναθηναϊκό και με τις υπερεξουσίες που έχει στο ποδοσφαιρικό τμήμα. Ο Σέρβος ΔΕΝ είναι τεχνικός διευθυντής και αποδεδειγμένα δεν μπορεί ο Παναθηναϊκός να λειτουργήσει σωστά στο μεταγραφικό κομμάτι με τον τρόπο που έχει επιλέξει ο τεχνικός του και έχει αποδεχθεί ο Αλαφούζος.
Και για να σας… προλάβω, δεν υπάρχει καμία διάθεση για γκρίνια, ούτε κάποιος “πριονίζει” την καρέκλα του άξιου και δουλευταρά προπονητή Γιοβάνοβιτς. Μην ψάχνετε “φαντάσματα” μέσα στο κατακαλόκαιρο. Καταγραφή γεγονότων γίνεται, ανάλυση των δεδομένων και χτυπά ένα “καμπανάκι” μήπως και προλάβουμε το… κακό. Και ο Αλαφούζος είναι ο πρώτος που ευθύνεται γι’ αυτή την κατάσταση. Γιατί δεν έχει κάνει κάτι για να την αποτρέψει.
Το σκεπτικό του Γιοβάνοβιτς είναι… χαρά για κάθε εργοδότη (ιδιαίτερα για τον Αλαφούζο που έχει “καεί” από περιπτώσεις Στραματσόνι). Ο Σέρβος θα μπορούσε κάλλιστα να κάνει γρήγορα μεταγραφές, να φορτώσει το σύλλογο με “παλτά” και μελλοντικά να μπει η ομάδα στη – γνωστή τα τελευταία χρόνια – διαδικασία των συζητήσεων για λύση συμβολαίων και αποζημιώσεις. Τίμιο. Ξεκάθαρα. Άλλωστε κανένας δεν αμφισβήτησε ποτέ τις αγνές προθέσεις του Γιοβάνοβιτς. Θέλει να έχει καθαρή τη συνείδηση του. Να γνωρίζει ότι ο παίκτης που έχει πάρει είναι όσο πιο κοντά γίνεται στη φιλοσοφία του και στα “θέλω” του. Αποδεκτό. ΄Εγιναν προσπάθειες, προσεγγίστηκαν παίκτες, η μπάλα χτύπησε στο… δοκάρι και άουτ. Ποιο ήταν το plan b; Τι έκανε η διοίκηση Αλαφούζου για να αυξήσει τις πιθανότητες αγωνιστικής επιτυχίας; Προφανώς και κανένας δεν “απαιτεί” να έχουν ολοκληρωθεί ΟΛΕΣ οι μεταγραφές στα τέλη Ιουλίου. ΄Ομως οι “βασικές” κινήσεις, έπρεπε να έχουν γίνει πριν από τα ευρωπαϊκά παιχνίδια.
Την ίδια στιγμή, ο χρόνος κυλάει επικίνδυνα και ο Παναθηναϊκός δεν έχει εναλλακτικές λύσεις στη μεσοεπιθετική του γραμμή. Επομένως δύο θεωρητικά συμπεράσματα βγαίνουν από τούτη τη διαδικασία. Είτε το μπάτζετ είναι χαμηλό και ο Σέρβος προσπαθεί να αξιοποιήσει και το τελευταίο σεντ (άρα κακώς δεν το λέει στον κόσμο), είτε αυτός ο “μηχανισμός” δεν λειτουργεί καλά (το πιο πιθανό). Υπάρχει και μια τρίτη “ανάγνωση”. Αυτή που λέει ότι οι Πράσινοι περιμένουν τα ευρωπαϊκά παιχνίδια και αν προκριθούν, τότε θα τα “σπρώξουν” για παίκτες. Αλλά και αυτό το σενάριο, ξεπερνά τα σύνορα της ποδοσφαιρικής λογικής. Πότε θα αποκτηθούν οι ποδοσφαιριστές, πότε θα ενσωματωθούν στην ομάδα, πότε θα μπορέσουν να βοηθήσουν αγωνιστικά;
Αυτό που γίνεται ΚΑΙ φέτος είναι ρίσκο. Τεράστιο ρίσκο. Δεν μπορεί ο Παναθηναϊκός να έχει μόλις δύο αξιόπιστες λύσεις στα “φτερά” της επίθεσης του και να… προσεύχεται, ώστε να είναι διαθέσιμοι οι Παλάσιος και Αϊτόρ. Και αν προκύψει μικροτραυματισμός; Μια ίωση; Κάποια κάρτα; Τότε τι γίνεται; Το ίδιο και με τους επιθετικούς. Με τον Ιωαννίδη και τον “φευγάτο” Καρλίτος πορεύεται ο Παναθηναϊκός. Ποιος εγγυάται ότι θα είναι διαθέσιμοι για τα ευρωπαϊκά παιχνίδια; Όχι, δεν θέλουμε να το… γρουσουζέψουμε, ωστόσο με ευχές κανένας δεν πέτυχε. Γιατί εσύ πρέπει να ορίζεις την τύχη σου και όχι να ρίχνεις… ζαριά και ότι βγει!
Ναι, αν προκριθεί ο Παναθηναϊκός στα play off του Europa Conference League, τότε όλα θα είναι καλά και τούτη η “σκόνη” θα έχει κρυφτεί κάτω από το “χαλί” της πρόκρισης. Αν δεν προκριθεί τι γίνεται; Γιατί να μην μειωθεί το ρίσκο ενόψει των κρίσιμων αγώνων του Αυγούστου; Γιατί να μην αυξηθούν οι πιθανότητες πρόκρισης; Γιατί τόση μεγάλη μεταγραφική αργοπορία;
