Λάθος που επαναλαμβάνεται – σε παράφραση της ρήσης περί σύμπτωσης – σταματά να είναι λάθος… Ο Παναθηναϊκός “πλήρωσε” ακριβά δύο λάθη που έγιναν την περσινή σεζόν με την αποχώρηση αρχικά του σημαντικού Βιγιαφάνιες και εν συνεχεία του – πασπαρτού της μεσαίας γραμμής – Γκατσίνοβιτς.

Στη θέση του πρώτου αποκτήθηκε τελικά – και με διπλάσια χρήματα – ο Μπερνάρ, ο οποίος δεν κατάφερε να αποκτήσει στο παιχνίδι του Παναθηναϊκού την επιδραστικότητα που είχε ο Αργεντινός.

Στη θέση του Γκατσίνοβιτς ήρθε ο Τσέριν, ο οποίος είναι μια… χαρά για εναλλακτική λύση, αλλά σε καμία περίπτωση δεν είναι ο παίκτης – τουλάχιστον έτσι φάνηκε στην πρώτη του σεζόν – που μπορεί να κάνει τη διαφορά στο Τριφύλλι.

Το…κακό ενδεχομένως να τριτώσει με την αποχώρηση του Δημήτρη Κουρμπέλη. Και αυτό θα γίνει εφόσον ο Παναθηναϊκός δεν αποκτήσει παίκτη καλύτερο από τον μέχρι πρότινος αρχηγό των Πράσινων. Το κενό που αφήνει ο Κουρμπέλης στα αποδυτήρια ενδέχεται να καλυφθεί από τον Ζέκα. Το κενό στο ρόστερ είναι δύσκολο να καλυφθεί.

Αρχικά γιατί αποχώρησε Έλληνας παίκτης και ο Παναθηναϊκός χρειάζεται γηγενείς ΚΑΙ για την ευρωπαϊκή λίστα. Επίσης είναι εξαιρετικά δύσκολο να βρεις στην αγορά έναν ποδοσφαιριστή που μπορεί να παίξει με την ίδια άνεση και στο ίδιο επίπεδο τόσο ως κεντρικός μέσος, όσο και ως κεντρικός αμυντικός. Και για να τη βρεις θα πρέπει να την…χρυσοπληρώσεις, ενώ σε καμία περίπτωση δεν μπορείς να γνωρίζεις αν αυτή η επιλογή θα είναι επιτυχημένη, αν θα χρειαστεί χρόνο προσαρμογής, αν θα καταφέρει να προσφέρει όσα ο Κουρμπέλης.

Και υπάρχει και ένα θέμα ηθικό. Πρέπει να ανταμείβεις έναν παίκτη που έζησε στο πετσί του τον ποδοσφαιρικό “σκοταδισμό” του Παναθηναϊκού και στήριξε όσο λίγοι το σύλλογο στα δύσκολα χρόνια. Όχι να του κουνάς μαντίλι.

Ρίσκο μεγάλο είναι για τον Παναθηναϊκό η απόφαση να μην ανανεωθεί η συνεργασία με τον Κουρμπέλη. Όπως ρίσκο ήταν – και δεν βγήκε – η αποχώρηση των Γκατσίνοβιτς και Βιγιαφάνιες. Ο χρόνος θα δείξει αν αυτή η επιλογή θα δικαιώσει τους ανθρώπους του Παναθηναϊκού ή όχι.