Σε αυτή τη χρονική περίοδο δεν πηγαίνει τίποτα καλά για τον Παναθηναϊκό. Μα τίποτα! Τα αποτελέσματα είναι αρνητικά, για πρώτη φορά στη σεζόν το τριφύλλι έχει ηττηθεί δύο σερί φορές – και μάλιστα από τον ίδιο αντίπαλο – η βαθμολογική διαφορά έχει μειωθεί σε απόσταση… αναπνοής, οι εμφανίσεις προβληματίζουν, τα λάθη διαδέχονται το ένα το άλλο και η… γκίνια έχει φορτωθεί στην πλάτη των Πράσινων και δεν λέει να τους αφήσει σε ησυχία.
Τώρα είναι που χρειάζεται αντίδραση και πνευματική δύναμη, γιατί ο πανικός είναι ο χειρότερος εχθρός και αυτό φάνηκε και στο ντέρμπι της Λεωφόρου με τον ΠΑΟΚ. Γιατί οι Πράσινοι βρέθηκαν σε κατάσταση πανικού μετά το δεύτερο γκολ των φιλοξενούμενων και κινδύνευσαν με συντριβή από τον αντίπαλο τους εξαιτίας της αδυναμίας τους να σταθούν σε υψηλό επίπεδο στο πνευματικό κομμάτι.
Το πρόβλημα του Παναθηναϊκού δεν είναι τόσο αγωνιστικό, όσο στο… μυαλό. Γιατί έχει επέλθει η πνευματική κόπωση, κυρίως στους λίγους που “τραβούν” το… κουπί από την αρχή της σεζόν και αισθάνονται κάθε αγωνιστική ότι ζουν στη μέρα της… μαρμότας. Σχεδόν ίδια ενδεκάδα, ίδιο σύστημα, ίδιες ιδέες. Τίποτα “φρέσκο”, τίποτα διαφορετικό τόσο για τους ίδιους, όσο και για τον αντίπαλο. Κανένα στοιχείο αγωνιστικής έκπληξης και αιφνιδιασμού. Και μοιραία ήρθαν τα αρνητικά αποτελέσματα, μοιραία ήρθε το “ψαλίδισμα” της διαφοράς, μοιραία ήρθε ο προβληματισμός στον κόσμο για την παρατεταμένη περίοδο ντεφορμαρίσματος των Πράσινων.
Και το παράδοξο είναι ότι αυτό το προβληματικό διάστημα ήρθε μετά το Μουντιάλ. Δηλαδή μετά τις μεγάλες “ανάσες” που πήραν οι ποδοσφαιριστές, αλλά και την περίφημη προετοιμασία που έγινε στην Κύπρο (αλήθεια τι ακριβώς έγινε εκεί πέρα από τα ‘Γιοβάνοβιτς πορομ πορόμ πομ πέρομ περόμ;’), στην οποία – θεωρητικά – θα έπρεπε να έχουν δουλέψει οι παίκτες του Παναθηναϊκού πάνω σε συγκεκριμένα κομμάτια τακτικής και να προσθέσουν και κάτι το νέο ή το διαφορετικό στο παιχνίδι τους.
Ξαφνικά κάποιοι αντιλήφθηκαν στις 22 Ιανουαρίου ότι ο Παναθηναϊκός έπρεπε να κάνει πιο γρήγορα μεταγραφές και να καλύψει τα κενά στο ρόστερ του. Όλο αυτό το διάστημα τα “παπαγαλάκια”… σιωπούσαν και οι “γκρινιάρηδες” – σαν την αφεντιά μου – μονάχα λαλούσαν για τα αυτονόητα. Τώρα μάλλον η κατάσταση έγινε κατανοητή για ΟΛΟΥΣ. Γιατί μιλάς προτού γίνει το κακό και όχι αφού έχει γίνει. Μεταξύ άλλων, αυτός είναι και ο στόχος της κριτικής. Να προλάβει καταστάσεις. Όχι να γίνει η κρίση μετά από ένα γεγονός ή να χαϊδέψεις “αυτιά”.
Ναι, ο Παναθηναϊκός έχασε σημαντικούς βαθμούς και πλέον υπάρχει έξτρα πίεση, ωστόσο μια ομάδα που κάνει πρωταθλητισμό πρέπει να μάθει να ζει και κάτω υπό αυτές τις συνθήκες και στα δύσκολα φαίνονται οι ομάδες που έχουν ψυχή πρωταθλητή.
Ακόμα πρώτος είναι ο Παναθηναϊκός, ακόμα αυτός είναι που οδηγεί την “κούρσα” και ακόμα στο χέρι του είναι το πρωτάθλημα. Τίποτα δεν είχε τελειώσει όταν οι Πράσινοι ολοκλήρωναν πρώτοι και καλύτεροι τον πρώτο γύρο της Superleague, τίποτα δεν τελειώνει και τώρα.
Το θέμα είναι αν ο Γιοβάνοβιτς και η διοίκηση του Παναθηναϊκού έχουν αντιληφθεί πόσο μεγάλο είναι το πρόβλημα και αν προλαβαίνουν να βρουν μεταγραφικές λύσεις για να ενισχύσουν ένα ρόστερ λειψό και ντεφορμέ. Και όχι με κινήσεις… πανικού, αλλά με ουσιαστικές μεταγραφές, αυτές που θέλει – και δεν έχει κάνει – ο Γιοβάνοβιτς. Αυτές που έπρεπε να είχαν γίνει από την αυγή του νέου χρόνου. Αυτές που μπορούν να φέρουν “φρεσκάδα” και ποιότητα και να βοηθήσουν τον Παναθηναϊκό να πετύχει το στόχο πρωταθλήματος.
