Προφανώς κι εσείς θα ψάχνετε… οφθαλμίατρο μετά το ντέρμπι “αιωνίων”, γιατί το ματς της Λεωφόρου ήταν “σουπίτσα” δίχως… αλάτι. Νερόβραστη. Και γι’ αυτή την κάκιστη εικόνα που έδειξαν οι “αιώνιοι” αντίπαλοι, έχει κυρίως ευθύνη η ομάδα του Πειραιά.

Ο Μαρτίνς επέλεξε να κατεβάσει την ομάδα του με ξεκάθαρο αμυντικό προσανατολισμό και στόχο να μην δεχθεί γκολ. Το κατάφερε με αντι-ποδόσφαιρο και παθητικό ρόλο σε όλη τη διάρκεια του ματς. Η μόλις μια τελική προσπάθεια των “ερυθρόλευκων”, αλλά και η γενικότερη αγωνιστική φιλοσοφία που είχαν στο ντέρμπι της Λεωφόρου, δείχνει τον τρόπο με τον οποίο προσέγγισαν το ματς.

Αυτό ήταν και το πρόβλημα του Παναθηναϊκού. Όσο και αν πάλευαν οι Πράσινοι, με δυσκολία έφταναν στην αντίπαλη περιοχή και αυτό το αμυντικό “τείχος” που έστησε ο προπονητής του Ολυμπιακού στη Λεωφόρο ήταν σχεδόν… αδύνατο να καταρρεύσει με τον Μακέντα εκτός αγώνα και τον ανέτοιμο Καρλίτος να μένει στον πάγκο.

Έλειπε το φορ που θα έκανε δύσκολη τη ζωή των Πειραιωτών, ο παίκτης που θα μπορούσε με την ατομική του ποιότητα να κάνει τη διαφορά. Όπως λείπει και σε κάθε παιχνίδι των Πράσινων από τη μέρα που έφυγε ο Μπεργκ για την Αραβική Χερσόνησο. Ο Παναθηναϊκός δεν μπόρεσε ποτέ να βρει έναν ισάξιο αντικαταστάτη και θα υπάρξουν στιγμές που αυτή η επιλογή θα του στοιχίσει. Όπως έγινε και στο ντέρμπι της Λεωφόρου.

Ναι, είχαν κατοχή μπάλας οι παίκτες του Γιοβάνοβιτς, ναι είχαν και – σχετικά – καλή κυκλοφορία της μπάλας, ναι ήταν αυτοί που θέλησαν να κάνουν παιχνίδι, ωστόσο στο φινάλε έμεινε η εντύπωση ότι ο Σέρβος τεχνικός μάλλον παρασεβάστηκε τον “αιώνιο” αντίπαλο της ομάδας του.

Ο Γιοβάνοβιτς άργησε να πάρει “ρίσκα”. Ο Αλεξανδρόπουλος θα μπορούσε να μπει νωρίτερα στο ματς και να δώσει λίγη παραπάνω ενέργεια στην άνευρη μεσαία γραμμή του Παναθηναϊκού, ενώ με τον τρόπο που εξελίχθηκε το ματς και τόσες στημένες μπάλες, έχω την εντύπωση ότι ο Λούντκιβστ θα ήταν χρήσιμος στο Τριφύλλι.

Ο Παναθηναϊκός έμεινε με τις εντυπώσεις και τον έναν βαθμό, δεν πήρε τη νίκη που ήθελε, ωστόσο σε άλλο ένα ματς έδειξε ότι η πορεία του είναι ανοδική και ότι βρίσκεται σε ένα μονοπάτι που μπορεί να τον οδηγήσει στον σωστό τελικό προορισμό.