Μερικές φορές η ζωή κάνει περίεργα παιχνίδια! Τρανό παράδειγμα οι Καμπετσής και Μολό, οι οποίοι από τα… αζήτητα και την περίφημη λίστα “κομμένων”, βρέθηκαν ξαφνικά βασικοί και αναντικατάστατοι. Και αν για τον Γάλλο υπήρχαν διάφορα… θεματάκια που έπρεπε να λυθούν, για την περίπτωση του Καμπετσή ουδείς μπορούσε να αντιληφθεί τους λόγους του “παροπλισμού” του από τους προκατόχους του Μπόλονι.
Ναι μεν ο Καμπετσής “κόπηκε” από τους απίθανους Ρόκα και Πογιάτος, όμως και ο Δώνης δεν τον εμπιστευόταν και ο μικρός χρόνος συμμετοχής που του είχε δώσει την περσινή σεζόν ήταν ένα ξεκάθαρο μήνυμα του στιλ: “δεν χωράς στα πλάνα μου”. Ο Καμπετσής είχε δύο δρόμους μπροστά του. Είτε να απογοητευτεί, να αποδεχθεί τη μοίρα του και να αναζητήσει άλλη ομάδα για να συνεχίσει την καριέρα του, είτε να προσπαθήσει ακόμα περισσότερο και να παλέψει με όλες τις δυνάμεις του για να αποδείξει το… αυτονόητο. Ότι δηλαδή αξίζει μια ευκαιρία!
Ο Μπόλονι δεν έκανε “θαύματα”, ούτε κάποια… χάρη στον 22χρονο στράικερ. Απλά απένειμε ποδοσφαιρική δικαιοσύνη. Αρχικά έβγαλε τον παίκτη από τη “ναφθαλίνη”, πείστηκε μέσα από τις προπονήσεις ότι αξίζει να του δώσει μια ευκαιρία και δεν δίστασε να αφήσει εκτός ενδεκάδας τους ακριβοπληρωμένους Μακέντα και Καρλίτος για να δώσει φανέλα βασικού στον διεθνή, με την Εθνική, Ελπίδων, επιθετικό.
Ο Καμπετσής άρπαξε από τα… μαλλιά αυτή την ευκαιρία, ακόμα και αν ήταν με το ενάμιση πόδι στην πόρτα της εξόδου και το αποτέλεσμα δικαιώνει και τον ταλαντούχο ποδοσφαιριστή και τον τεχνικό του. Τρεις εξαιρετικές εμφανίσεις, δύο γκολ και μια ασίστ σε αυτό το διάστημα και ουσιαστικό “κέρδος” για τον Παναθηναϊκό άλλος ένας παίκτης που ήταν… ξεχασμένος και κάποιοι ήθελαν να τον διώξουν από το σύλλογο. Όμως θα συμφωνήσω με όσα είπε ο ίδιος ο ποδοσφαιριστής: “Ο Θεός βλέπει και ο καθένας παίρνει ότι του αναλογεί”.
