Μια ματιά στα social media, γιατί πλέον εκεί κάποιος μπορεί να αντιληφθεί τον παλμό του κόσμου, είναι αρκετή για να φανεί ότι υπάρχει ξεκάθαρο θέμα… δυσπιστίας μιας αρκετά μεγάλης μερίδας φιλάθλων του Παναθηναϊκού για την επιλογή Γιοβάνοβιτς.
Θα ήταν μεγάλο λάθος αν οι οπαδοί του Τριφυλλιού συνδυάσουν στο μυαλό τους την αποτυχημένη – σε τίτλους και αγωνιστικές διακρίσεις – παρουσία του Αλαφούζου στο σύλλογο με την έλευση του νέου προπονητή. Προτού μάλιστα του δώσουν το χρόνο που χρειάζεται για να δείξει τη δουλειά του. Ναι, επιλογή του Αλαφούζου είναι και ο Σέρβος προπονητής, ωστόσο τούτη τη φορά έχω την εντύπωση ότι o ιδιοκτήτης της ΠΑΕ έκανε κάτι… σωστό.
Διαβάσατε στο “Τ” το πλουσιοπάροχο συμβόλαιο που πρόσφερε ο Αλαφούζος στον Σέρβο προπονητή για να τον πείσει να αναλάβει την τεχνική ηγεσία του Παναθηναϊκού. Αρχικά πρόκειται για το μεγαλύτερο συμβόλαιο που έχει πάρει κάποιος προπονητής στο διάστημα που ο Αλαφούζος κατέχει το πλειοψηφικό πακέτο των μετοχών της ΠΑΕ και κατά δεύτερο λόγο το 1 εκ. ευρώ ετησίως (συν πολλά μπόνους) δεν είναι ένα αμελητέο ποσό. Και πιστέψτε με, σύμφωνα με όσα κατάφερα να “αλιεύσω” από το ρεπορτάζ, ο Γιοβάνοβιτς έπεσε αρκετά στα οικονομικά του “θέλω”, καθώς τα συμβόλαια που είχε τα τελευταία χρόνια στην Αραβική Χερσόνησο ήταν εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ πιο πάνω…
Θα μου πείτε, τα λεφτά και οι απολαβές δείχνουν την αξία ενός προπονητή ή η δουλειά του; Θα απαντούσα και τα δύο! Όταν διαθέτεις τόσο υψηλό κασέ, τότε αυτό σημαίνει ότι δεν είσαι… απαρατήρητος στην ποδοσφαιρική αγορά. Και το γεγονός ότι ο Γιοβάνοβιτς είναι αρκετά χρόνια μακριά από την Ελλάδα και δεν έχουμε άμεση “επαφή” με την ποδοσφαιρική του φιλοσοφία, δεν σημαίνει ότι… απέτυχε προτού καν αναλάβει ή ότι πρόκειται για μια κακή επιλογή.
Ίσα – ίσα, θα έλεγα ότι ο Γιοβάνοβιτς ήταν η πιο safe κίνηση που μπορούσε να κάνει ο Αλαφούζος τη δεδομένη στιγμή και ο ερχομός του στον πολύπαθο Παναθηναϊκό είναι μάλλον μια ευχάριστη έκπληξη. Γιατί είναι γνώστης της ελληνικής ποδοσφαιρικής πραγματικότητας, είναι δουλευταράς, έχει μπόλικη εμπειρία, έχει “μάτι”, πάντα είχε καλά αποδυτήρια και οι ομάδες του είχαν – διαχρονικά – τη “σφραγίδα” του. Είτε πρόκειται για τον Ηρακλή, είτε για τον ΑΠΟΕΛ, είτε για την Αλ Νασρ.
Δεδομένο είναι ότι όσο καλός προπονητής και αν είναι ο Γιοβάνοβιτς (που είναι καλός τεχνικός, ασχέτως αν θα πετύχει ή όχι στον Παναθηναϊκό), δεν μπορεί μόνος του να σηκώσει το βάρος ενός συλλόγου που έχει πιάσει αγωνιστικό… πάτο. Χρειάζεται βοήθεια, δηλαδή μεταγραφική ενίσχυση με ποιοτικούς παίκτες για να μπορέσει να κάνει τα βήματα που θέλει σε αυτή τη νέα διαδρομή.
Αν ο Γιοβάνοβιτς μείνει μόνος να παλεύει με τα… κύματα, όπως έγινε περισσότερο στην περίπτωση Ουζουνίδη και λιγότερο σε αυτή του Δώνη, τότε ο Παναθηναϊκός θα φλερτάρει επικίνδυνα με την αποτυχία. Αν ο Σέρβος προπονητής αναλάβει αυτό το κακοφτιαγμένο τιμόνι και έχει κοντά του το σωστό “πλήρωμα”, τότε δεν αποκλείεται να καταφέρει να το γυρίσει, να αλλάξει… ρότα και να βρει το λιμάνι που ψάχνει τόσα χρόνια το Τριφύλλι.
Όλα στο γήπεδο θα φανούν και ο Γιοβάνοβιτς θα κριθεί με βάση τη δουλειά του και τα αποτελέσματα.
