Τι να την κάνεις την καλή εμφάνιση, αν δεν παίρνεις βαθμό ή βαθμούς από ένα παιχνίδι; Με τις εντυπώσεις κάνενας δεν… χάρηκε και ο Παναθηναϊκός με αυτές έμεινε στο ντέρμπι με την ΑΕΚ. Ήταν καλύτερος από τους “κιτρινόμαυρους”, έπαιξε ποδόσφαιρο πρωτοβουλίας, ωστόσο ήταν φλύαρος, σε αρκετές περιπτώσεις ανούσιος και αναποτελεσματικός στην τελική προσπάθεια. Και αυτό που μένει στο φινάλε είναι η πικρία για μια μεγάλη χαμένη ευκαιρία. Γιατί το Τριφύλλι μπορούσε να φύγει ακόμα και με τη νίκη από το Ολυμπιακό Στάδιο.
Αντρίκεια η δήλωση του Γιοβάνοβιτς στο τέλος του αγώνα για τις ευθύνες που του αναλογούν. Γιατί έχει αρκετές, κυρίως για τις επιλογές παικτών, αλλά και τη διαχείριση του ματς.
Σε άλλο ένα ντέρμπι, ο Σέρβος τεχνικός έκανε λάθη. Δεν “διάβασε” καλά το ματς και το παιχνίδι του αντιπάλου και δεν είχε έτοιμο εναλλακτικό πλάνο.
Η παρουσία του φορμαρισμένου – και πολύτιμου – Αλεξανδρόπουλου στον πάγκο σηκώνει αρκετή κουβέντα. Απλά ΔΕΝ γίνεται να μην βρίσκεται στην ενδεκάδα ο πιο “hot” παίκτης του Τριφυλλιού. Ο ποδοσφαιριστής που βγάζει σε κάθε του παιχνίδι ενέργεια η οποία είναι αρκετή για να… παρασύρει και την υπόλοιπη ομάδα.
Η “εμμονή” με τον Παλάσιος επίσης είναι δύσκολο να εξηγηθεί. Προφανώς και πρόκειται για μια μεγάλη επένδυση και μια μεταγραφική επιλογή που πιστώνεται στον Γιοβάνοβιτς, ωστόσο ο προπονητής του Παναθηναϊκού θα πρέπει να αντιληφθεί ότι κάνει μεγαλύτερο κακό στην ομάδα του όταν επιμένει σε έναν ποδοσφαιριστή που δεν έχει δείξει τίποτα – μα τίποτα – από τη στιγμή που φόρεσε τα “πράσινα”. Είτε είναι θέμα προσαρμογής, είτε δυνατοτήτων, ο Παλάσιος είναι αυτή τη στιγμή ο πιο ντεφορμέ εξτρέμ του Παναθηναϊκού και η αδύναμη παρουσία του στα παιχνίδια του Τριφυλλιού στερεί από τους Πράσινους τη δυνατότητα να παίξουν με… έντεκα.
Μπορεί μελλοντικά ο Παλάσιος να αποδειχθεί… Μπορέλι και να βγάλει μάτια, μπορεί να αποδειχθεί και Ρομέρο. Πάντως τούτη την περίοδο, ο Παλάσιος δεν έχει καμία σχέση με τα βιντεάκια των youtube και πολύ περισσότερο με τα… εξωφρενικά σχόλια ορισμένων το προηγούμενο καλοκαίρι. Το “τούρμπο” είναι μπουκωμένο!
Πάμε και στο τακτικό κομμάτι. Προβλέψιμος, πολύ προβλέψιμος ο Παναθηναϊκός στην επιθετική του ανάπτυξη. Και είναι πρόβλημα το γεγονός ότι ο αντίπαλος προπονητής ξέρει πάντα τι να περιμένει. Δεν υπάρχει το απρόβλεπτο στο παιχνίδι των Πράσινων, δεν υπάρχει η τακτική διαφοροποίηση και το εναλλακτικό πλάνο που θα αιφνιδιάσει, δεν υπάρχει κάτι το διαφορετικό. Μια λεπτομέρεια, μια κίνηση από τον πάγκο, η οποία θα κάνει τη διαφορά. Ο προπονητής δεν είναι μόνο για την προετοιμασία μιας ομάδας. Χρειάζεται και το κατάλληλο coaching κατά τη διάρκεια των αγώνων και σε αυτόν τον τομέα, ο Γιοβάνοβιτς μέχρι τώρα δεν παίρνει καλό βαθμό. Ιδιαίτερα στα ντέρμπι.
Έχει και ελαφρυντικά ο προπονητής του Παναθηναϊκού. Ναι, η ΑΕΚ έστησε το… πούλμαν της μετά το γρήγορο γκολ που πέτυχε, είχε εννέα και δέκα παίκτες πίσω από τη μπάλα και δεν επέτρεψε στους Πράσινους να κάνουν παιχνίδι. Περισσότερο είχαν οι γηπεδούχοι το μυαλό τους στην “καταστροφή” του παιχνιδιού της αντίπαλης ομάδας και λιγότερο στη δημιουργία. Όμως εκεί τι κάνεις ως προπονητής; Πως αντιδράς; Γιατί δεν είναι ένα ποδοσφαιρικό “φαινόμενο” που εμφανίστηκε… ξαφνικά, αλλά κάτι το οποίο ο Παναθηναϊκός συναντά συχνά στα παιχνίδια του. Πως είχε προετοιμαστεί ο Παναθηναϊκός για το σχεδόν… αντι-ποδόσφαιρο της ΑΕΚ; Νομίζω ότι περισσότερο αιφνιδιάστηκε ο Γιοβάνοβιτς, καθώς μάλλον δεν περίμενε αυτή την τακτική προσέγγιση από τον αντίπαλο προπονητή. Και με την εμπειρία του στα γήπεδα, αυτό το λάθος δεν επιτρέπεται…
Όχι, δεν φταίει ο Γιοβάνοβιτς για όλα. Δεν μπορεί αυτός να στείλει τη μπάλα στα δίχτυα και να μάθει στον Αϊτόρ πως έπρεπε να κάνει το πλασέ, ούτε να πάει στο VAR και να εξετάσει τη φάση για το αν πέρασε η μπάλα τη γραμμή στη φάση του Παλάσιος. Και επειδή οι παίκτες δεν είναι εκτός… χορού, που ήταν ο ποδοσφαιρικός τους εγωισμός στις κρίσιμες στιγμές; Έλειψαν και γενικότερα λείπουν οι ποδοσφαιρικές προσωπικότητες από τον Παναθηναϊκό τα τελευταία χρόνια. Και συνήθως αυτές είναι που κάνουν τη διαφορά. Χωρίς ηγέτη, κανένας δεν κέρδισε στον “πόλεμο”.
