Τα κλισέ και τα τετριμμένα δεν γίνεται να αποφευχθούν σε τούτη την περίπτωση, γιατί η νίκη του Παναθηναϊκού ήταν “χρυσάφι” και το τρίποντο που κατέκτησαν οι Πράσινοι στο ματς με τον Άρη μοιάζει με… εξάποντο για την ομάδα του Γιοβάνοβιτς. Με άγχος και – περισσότερη από την αναμενόμενη – πίεση, ο Παναθηναϊκός πέτυχε το στόχο του, προσπέρασε στη βαθμολογία τον Άρη και απέκτησε το πλεονέκτημα σε περίπτωση ισοβαθμίας. Αν μη τι άλλο, το αποτέλεσμα… μετράει, ακόμα και αν ήρθε με προβληματική εικόνα στο δεύτερο μέρος.
Κάτι το ένστικτο αυτοσυντήρησης από τα… παθήματα του παρελθόντος, κάτι η ανάγκη των τριών βαθμών, κάτι η πίεση που υπήρχε για το αποτέλεσμα και ο Παναθηναϊκός εμφανίστηκε κατώτερος των προσδοκιών στο δεύτερο ημίχρονο του αγώνα με τον Άρη, στο οποίο αγωνίστηκε με αριθμητικό πλεονέκτημα. Οι Πράσινοι δεν εκμεταλλεύτηκαν το γεγονός ότι ο αντίπαλος τους έπαιξε με παίκτη λιγότερο και είχαν νευρικότητα στο παιχνίδι τους, ενώ υπήρξε πρόβλημα και στη δημιουργία φάσεων. Μετρημένες στα… δάκτυλα του ενός χεριού ήταν οι καλές φάσεις στο παιχνίδι, ωστόσο ο “σκοπός αγιάζει τα μέσα” και από τη στιγμή που ο Παναθηναϊκός κατάφερε να πάρει τη νίκη, τότε μπορεί να ανασάνει βαθιά και να… χαμογελάσει για λίγο.
Η τρίτη θέση στον βαθμολογικό πίνακα δεν λέει τίποτα και ο Παναθηναϊκός πρέπει να “εξαργυρώσει” αυτό το… εξάποντο την επόμενη αγωνιστική στο Αθηναϊκό ντέρμπι με την ΑΕΚ. Η προσπάθεια δεν έχει τελειώσει και οι Πράσινοι πρέπει να ανέβουν ένα μικρό αγωνιστικό “Γολγοθά” με απαιτητικά παιχνίδια σε ένα πρόγραμμα υψηλού… κινδύνου. Όλα τα ντέρμπι είναι εκτός έδρας, όλα τα ματς είναι σημαντικά και από τη στιγμή που καμία ομάδα δεν έχει αποκτήσει ξεκάθαρο προβάδισμα, τότε όλα τα σενάρια είναι πιθανά.
Υ.Γ. Στη Λεωφόρο είδαμε μετά από αρκετό καιρό οπαδούς αντίπαλης ομάδας. Στο πλαίσιο του ποδοσφαιρικού πολιτισμού μοιάζει με ένα βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση, ωστόσο προκαλεί μεγάλη απορία το γεγονός ότι η ΠΑΕ Παναθηναϊκός αποφάσισε να δώσει εισιτήρια στον Άρη του Καρυπίδη σε ένα κρίσιμο ματς (ακόμα και αν υπάρχουν συγκεκριμένοι λόγοι οι οποίοι είναι κατανοητοί από όλους) και κατά δεύτερο λόγο η… εκπληξούλα της μη δημοσιοποίησης – τις προηγούμενες μέρες – της παρουσίας των φιλάθλων της ομάδας της Θεσσαλονίκης στο γήπεδο.
Πραγματικά πως μπορεί να αισθάνθηκε ο οπαδός του Παναθηναϊκού που είχε αγοράσει εισιτήριο στη Θύρα 5 ή στη Θύρα 7 και μπαίνοντας στο γήπεδο είδε… ξαφνικά σε κοντινή απόσταση τους φιλοξενούμενους οπαδούς; Και αναρωτιέμαι αν οι οπαδοί του Παναθηναϊκού θα βρεθούν στο “Κλ. Βικελίδης” ή σε άλλη έδρα μεγάλου αντιπάλου στο προσεχές μέλλον… Πάντως θυμίζω ότι συμφωνία μεταξύ διοικήσεων (τότε) υπήρχε για τα ματς του Παναθηναϊκού και του ΠΑΟΚ στις πρώτες μέρες του Σαββίδη και μετά την… επίσκεψη των φιλάθλων του Δικέφαλου στη Λεωφόρο και όσων είχαν γίνει, οι φίλοι του Τριφυλλιού δεν βρέθηκαν ποτέ στην Τούμπα. Μακάρι να είναι η αρχή για την μελλοντική παρουσία φιλοξενούμενων φιλάθλων στα γήπεδα και να μην γίνεται μόνο στη Λεωφόρο η αρχή και το… τέλος των προσπαθειών.
Υ.Γ. 2 Μόνο ο Αλαφούζος μπορεί να εξηγήσει την επιστροφή του στα επίσημα της Λεωφόρου, όπως και ο ίδιος μπορεί να εξηγήσει τη μακρόχρονη απουσία του από τα κοινά του Παναθηναϊκού. Πάντως ότι και αν κάνει, ο Αλαφούζος δεν μπορεί να “εξιλεωθεί” για τα σοβαρά λάθη του παρελθόντος και δεν πρέπει να ξεχνά ότι ο κόσμος του Τριφυλλιού δεν έχει μνήμη… χρυσόψαρου.
