Τέτοια ποδοσφαιρικά “θρίλερ”, όπως αυτά που ζήσαμε πριν λίγους μήνες με τον Μεντόζα και πριν από λίγες μέρες με τον Παλάσιος, θα τα έχουμε να τα… θυμόμαστε! Τουλάχιστον τούτη τη φορά, υπήρξε αποτέλεσμα και ο Παναθηναϊκός – έστω και στο φινάλε – έκανε μια σημαντική κίνηση και απέκτησε έναν ποδοσφαιριστή, ο οποίος μπορεί να ανεβάσει επίπεδο την επιθετική του γραμμή.
Ο Παλάσιος είναι παίκτης “καρυδάτος”, με προσωπικότητα και ικανότητα. Όμως ούτε ο “μεσσίας” είναι, ούτε μπορεί να σηκώσει μόνος του στις πλάτες του τον Παναθηναϊκό. Επίσης δεν είναι ο υπερπαίκτης που ορισμένοι έχετε “δημιουργήσει” στο μυαλό σας, αλλά ένας ποιοτικός ποδοσφαιριστής με ταχύτητα, σχετικά καλά τελειώματα και τσαγανό. Ο Αργεντινός είναι αυτό που λέμε στην ποδοσφαιρική αργκό “μπουκαδόρος” εξτρέμ και αυτό είναι ένα στοιχείο που λείπει από τους ακραίους επιθετικούς του Τριφυλλιού τα τελευταία χρόνια.
Το ξαναγράφω, για να μην δημιουργούνται – εσφαλμένα – υπέρμετρες προσδοκίες. Ο Παλάσιος δεν θα παίξει… μόνος του ποδόσφαιρο, ούτε μπορεί να τα βάλει μοναχός με τις αντίπαλες άμυνες. Οι Πράσινοι ενδεχομένως να έχουν βρει τον ηγέτη που τόσο καιρό έψαχναν και είναι σημαντικό το γεγονός της απόκτησης ενός ποδοσφαιριστή από το πιο πάνω… ράφι. Ωστόσο όλοι κρίνονται στο γήπεδο και τα παραδείγματα του κοντινού παρελθόντος υπάρχουν για να μας θυμίζουν ότι μερικές φορές δεν είναι… χρυσός ότι λάμπει στα μάτια μας ή στις οθόνες μας. Θυμηθείτε τον Τσάβες και την απόκτηση του από τη Μπόκα, θυμηθείτε τον – άτυχο – Λουτσιάνο, τους Ιμπάρμπο και Σάντσεθ και ο κατάλογος συνεχίζεται με αρκετά ονόματα παικτών που ήρθαν στην Ελλάδα με περγαμηνές και δεν… ακούμπησαν.
Όσα προανέφερα δεν ισχύουν μονάχα για τον Παλάσιος, αλλά για οποιαδήποτε μεταγραφή. Η ουσία είναι ότι ο Παναθηναϊκός έκανε ένα άλλο ένα “γερό” μεταγραφικό βήμα μετά την απόκτηση του ταλαντούχου Βιτάλ, πρόσθεσε δύναμη και ποιότητα στην επίθεση του και δείχνει να βαδίζει σε ένα μονοπάτι το οποίο μπορεί να τον οδηγήσει τελικά στον σωστό προορισμό. Μετά από χρόνια…
