Ναι, δεν υπάρχει βαθμολογικό κίνητρο για τον Παναθηναϊκό στη Euroleague και τα παιχνίδια που απομένουν μέχρι το φινάλε της κανονικής περιόδου είναι… διαδικαστικού χαρακτήρα και μέρος της “προετοιμασίας” των Πράσινων για την επόμενη σεζόν.
Ναι, ο “Εξάστερος” ταλαιπωρήθηκε από χίλια – μύρια προβλήματα (τραυματισμοί, κορωνοϊός κτλ) και αγωνίζεται εδώ και μεγάλο διάστημα χωρίς τον ηγέτη του (Νέντοβιτς).
Ναι, το Τριφύλλι βρίσκεται σε μια μεταβατική περίοδο και κανένας – εξ’ αρχής – δεν είχε υψηλές απαιτήσεις από μια ομάδα η οποία προσπαθεί να σταθεί γερά στα πόδια της. Όμως η εικόνα που παρουσιάζουν οι – περισσότεροι – παίκτες του Κάτας στα τελευταία παιχνίδια είναι αποκαρδιωτική. Απογοητευτική. Σχεδόν ντροπιαστική για το μέγεθος και την ιστορία αυτού του συλλόγου.
Υπάρχουν ένα σωρό δικαιολογίες και ουδείς ζήτησε να προκριθεί ως… δια μαγείας ο Παναθηναϊκός στα πλέι οφ. Το ελάχιστο που ζητά – και απαιτεί – ο κόσμος είναι οι παίκτες του Παναθηναϊκού να εκπροσωπούν με σεβασμό και θέληση τη φανέλα που φορούν… Αυτή που φόρεσαν στο παρελθόν “μύθοι” του μπάσκετ, αυτή που κατέκτησε έξι φορές την ευρωπαϊκή κούπα.
Λίγοι έχουν μείνει να παλεύουν μέχρι τέλους και ο Μήτογλου μοιάζει με φωτεινή εξαίρεση σε έναν – υπό διαμόρφωση – άσχημα κανόνα. Για τον Παναθηναϊκό δεν υπάρχει… αγγαρεία και άνευ όρων παράδοση σε παιχνίδι της Euroleague. Για τον Παναθηναϊκό, σε όποια κατάσταση και αν είναι, είναι “μαύρη σελίδα” η φετινή πορεία, αλλά πολύ περισσότερο η εικόνα που δείχνει στα τελευταία ματς.
Και το “καμπανάκι” έχει χτυπήσει για όλους. Γιατί και ο Κάτας, όσο και αν είναι “φρέσκος”, δεν μπορεί να αποποιηθεί των δικών του ευθυνών. Αυτός είναι ο “καπετάνιος”, αυτός οφείλει να βγάλει αυτό το “καράβι” από την αγωνιστική… ξέρα της αδιαφορίας και από τον – ντροπιαστικό – πάτο της βαθμολογίας.
“Το φαντάζεστε; Στον Παναθηναϊκό είστε”, που έλεγε κάποτε και μια ψυχή…
