Στη χώρα της υπερβολής, έχουμε πλέον συνηθίσει να ακούμε και να διαβάζουμε απίθανα πράγματα. Δεν είναι κάτι νέο στην αθλητική μας καθημερινότητα. Βγαίνει κάποιος που ανάθεμα και αν έχει δει τον Σποράρ σε ένα παιχνίδι και τον… βαπτίζει Μπεργκ. Πάλι καλά που δεν γράφτηκε ότι ο Παναθηναϊκός πήρε το νέο Λεβαντόφσκι. Το θέμα δεν είναι τι λένε, τι γράφουν ή… κελαηδούν τα “παπαγαλάκια” , αλλά πόσο καλό φιλτράρισμα κάνει ο ακροατής/αναγνώστης στις πληροφορίες που λαμβάνει από ανθρώπους που η σχέση τους με το ποδόσφαιρο είναι ίδια με αυτή που έχω με την πυρηνική φυσική.
Επειδή δεν θα μπω στην ίδια διαδικασία και σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται να παίξω το ρόλο του ποδοσφαιρικού… παντογνώστη, πλήρη εικόνα για τον Σποράρ δεν είχα προτού αποκτηθεί από τον Παναθηναϊκό. Είχα δει ελάχιστα τον παίκτη και δεν ήταν από αυτές τις περιπτώσεις επιθετικών που είχαν “κολλήσει” στο μυαλό. Κάθισα και παρακολούθησα τρία ολόκληρα παιχνίδια του νέου μεταγραφικού αποκτήματος του Παναθηναϊκού. Δύο με την Εθνική Σλοβενίας και ένα με την Μίντλεσπρο. Ακόμα και αυτά τα ματς δεν είναι αρκετά για να βγουν ασφαλή συμπεράσματα. Πάντως αυτό που αντιλαμβάνεσαι άμεσα είναι ότι πρόκειται για έναν ποδοσφαιριστή που ξέρει τη θέση, είναι τακτικά πειθαρχημένος, παίζει αρκετά στο όριο του offside, προτιμά το κάθετο ποδόσφαιρο και έχει καλά τελειώματα στις φάσεις.
Ο Σποράρ χρησιμοποιεί και τα δύο πόδια (κυρίως το δεξί), είναι ενεργός στο ψηλό παιχνίδι και έχει τη νοοτροπία του ποδοσφαιριστή – “μαχητή”, ο οποίος θα κοπιάσει για να σκοράρει, αλλά και του παίκτη που περιμένει την καλή πάσα από το συμπαίκτη του για να την αξιοποιήσει. Στο παιχνίδι του ο Σποράρ χρειάζεται “τάισμα” από τα χαφ και τα εξτρέμ.
O Παναθηναϊκός δεν διέθετε επιθετικό με αυτά τα ποιοτικά χαρακτηριστικά εδώ και χρόνια. Ο Γιοβάνοβιτς προσπάθησε να πάρει το μικρότερο δυνατό ρίσκο με την επιλογή του διεθνούς Σλοβένου επιθετικού, καθώς ο παίκτης διαθέτει όλα τα στοιχεία που απαιτούνται στο σύγχρονο ποδόσφαιρο και στο – χαμηλής δυναμικότητας – ελληνικό πρωτάθλημα για να διαπρέψει.
Όμως ο χρόνος θα δείξει αν ο Σποράρ θα καταφέρει να πετύχει στον Παναθηναϊκό. Οι μεταγραφές είναι “λαχεία” και ποτέ δεν μπορείς να είσαι σίγουρος για την επιτυχία. Επομένως είναι το λιγότερο άστοχο να μπαίνει η ταμπέλα “νέος Μπεργκ” ή “νέος Σισέ” δίπλα στο όνομα του Σποράρ, απλά για να δικαιολογηθούν τα… αδικαιολόγητα. Ο Σλοβένος στράικερ αποκτήθηκε για να γράψει τη δική του ιστορία στο Τριφύλλι και δεν είναι κόπια ή διάδοχος κανενός. Και κάτι ακόμα. Ο Σποράρ δεν κάνει restart στην καριέρα του. Εν ενεργεία διεθνής με την Εθνική Σλοβενίας είναι ο νέος επιθετικός του Παναθηναϊκού και δεν “γυάλιζε” κάποιον πάγκο, ούτε ήταν ανενεργός τα προηγούμενα χρόνια.
