Η επιμονή και η υπομονή που είχαν οι παίκτες του Παναθηναϊκού στα Γιάννινα επιβραβεύθηκε στις καθυστερήσεις του αγώνα με το γκολ – πέναλτι του Σπόραρ, το οποίο μπορεί να αξίζει όσο ένας… τίτλος. Γιατί αυτές οι νίκες δίνουν τα πρωταθλήματα. Αυτά τα αποτελέσματα – και ιδιαίτερα απέναντι σε μια ομάδα που “λάβωσε” τους συνδιεκδικητές του τίτλου – φέρνουν κούπες.
Ακόμη και αν χρειάστηκε να φτάσει το παιχνίδι στο… παραένα, ακόμη και αν έπρεπε το VAR να φωνάξει στο… αυτί του Τσαγκαράκη την αυτονόητη παράβαση που δεν είδε μπροστά στα μάτια του, ακόμη και αν χάθηκαν ένα σωρό ευκαιρίες για να “καθαρίσει” ο Παναθηναϊκός με την υπόθεση νίκη, ήρθε το χτύπημα του Σπόραρ από την άσπρη βούλα στα “χασομέρια” για να φέρει χαρά στα αποδυτήρια του Τριφυλλιού και να ενισχύσει την ψυχολογία των παικτών του Γιοβάνοβιτς. Στο κατάλληλο, χρονικά, σημείο. Λίγο πριν το… σερί αγώνων με τον ΠΑΟΚ για το Κύπελλο και τη Superleague.
Χάθηκαν ευκαιρίες σημαντικές στο καλό πρώτο ημίχρονο του Παναθηναϊκού και οι Πράσινοι όφειλαν να είναι πιο προσεκτικοί στην τελική προσπάθεια. Αυτή η επιπολαιότητα έφερε άγχος στο “στρατόπεδο” του Τριφυλλιού, γιατί όσο κυλούσε ο χρόνος και άδειαζε η κλεψύδρα, τόσο ο Παναθηναϊκός “φλέρταρε” με τη βαθμολογική απώλεια. Τύχη ή ατυχία ήταν για τον Παναθηναϊκό η μοναδική επικίνδυνη στιγμή του ΠΑΣ στο παιχνίδι με το δοκάρι του Μπαλάν στο 66ο λεπτό; Γιατί σπάνια θα ξαναδούμε τέτοιο ντόμινο… γκαντεμιάς και σε τόσο παρατεταμένο χρονικό διάστημα. Και ιδιαίτερα τέτοια φάση με τον Σχένκεφελντ να γλιστρά και τον αντίπαλο να παίρνει από το… πουθενά τη μπάλα!
Το γεγονός ότι ορισμένοι προσπαθούν να βγάλουν και… τυχερό τον Παναθηναϊκό, είναι ξεκάθαρα θέμα προπαγάνδας. Αυτό θέλουν να περάσουν, αυτό τους έμεινε για να ερμηνεύσουν την πορεία πρωταθλητισμού των Πράσινων, αυτό θα πουν… Γιατί δεν μπορούν να αποδεχθούν την αλήθεια. Ο Παναθηναϊκός έχει φτάσει μέχρι εδώ λόγω της ικανότητας και της δουλειάς του προπονητή του. Εξαιτίας της προσπάθειας των παικτών του. Τίποτα δεν του χαρίστηκε και τίποτα δεν θα του χαριστεί.
Απλά και οι ίδιοι οι Πράσινοι δεν βοηθούν τον εαυτό τους με αυτό το “κοντό”‘ ρόστερ και την έλλειψη ποιοτικών εναλλακτικών λύσεων. Σαν να διαβαίνουν ένα δρόμο και να βάζουν εμπόδια μπροστά τους είναι τούτη η κατάσταση και όσο αργεί η μεταγραφική ενίσχυση, τόσο το πρόβλημα γίνεται μεγαλύτερα. Γιατί ο χρόνος δεν περιμένει κανέναν. Τρέχει και δεν σταματά…
Υ.Γ. Ο Βαγιαννίδης έκλεισε αρκετά στόματα με την εμφάνιση του στα Γιάννινα και απέδειξε – και στον προπονητή του – γιατί έπρεπε από την αρχή της σεζόν να είναι βασικός. Άραγε θυμάστε τα τελευταία χρόνια τέτοιο παιχνίδι από δεξί μπακ;
Υ.Γ. 2 Η παρουσία του Βέρμπιτς είναι λόγος έντονου προβληματισμού, γιατί ο Σλοβένος δεν έχει προσφέρει τα αναμενόμενα, διατηρείται η απόδοση του σε χαμηλά επίπεδα και είναι αναγκαίο να μπει και αυτός στην αγωνιστική “εξίσωση”.
Υ.Γ. 3 Ο Παλάσιος είναι στα… χειρότερα του και αν υπήρχαν παίκτες για να καλύψουν το δεξί άκρο, θα έπρεπε να βλέπει τα τελευταία ματς από τον πάγκο.
