Το είχαμε αντιληφθεί όλοι πριν το αθηναϊκό ντέρμπι. Οι ποδοσφαιριστές το κατανόησαν αμέσως μετά τον πρώτο προημιτελικό του Κυπέλλου και ο Γιώργος Δώνης το κατέστησε σαφές με την ενδεκάδα που παρέταξε εναντίον της ΑΕΚ. Όταν ο προπονητής το τόνισε τόσο εμφατικά με τις πράξεις του, η νοοτροπία ενός “διεκπεραιωτικού παιχνιδιού” διαπότισε όλο τον οργανισμό του Παναθηναϊκού…
Ο Παναθηναϊκός αντιμετώπισε την ΑΕΚ σαν να μην ενδιαφερόταν για την αναμέτρηση… Απλά ήθελε να τελειώνει και να αφοσιωθεί στη ρεβάνς με τον ΠΑΟΚ. Οι παίκτες που αγωνίστηκαν στο κυριακάτικο παιχνίδι δεν έδωσαν το κάτι παραπάνω, δεν το προσέγγισαν ως ένα ντέρμπι που επιβάλλεται να το νικήσουν, επειδή φοράνε τη φανέλα του Τριφυλλιού. Αντίθετα, με μετρημένες εξαιρέσεις ήταν πιο χαλαροί και συμπεριφέρονταν σαν να μην πειράζει η ήττα.
Δεν έσφαλλε ο Γιώργος Δώνης επειδή διάλεξε να προφυλάξει μερικούς από τους βασικούς. Ορθώς λειτούργησε από τη στιγμή που το ρόστερ δεν του επιτρέπει να το διαχειριστεί διαφορετικά. Όμως, δεν ήταν ωραία η εικόνα ενός Παναθηναϊκού ο οποίος έπαιξε απλά για να παίξει. Ο Παναθηναϊκός δεν πάλεψε για τη νίκη όσο θα μπορούσε, τουλάχιστον αυτή ήταν η αίσθηση του υπογράφοντος.
Ανεξαρτήτως προσώπων, ο Παναθηναϊκός υποχρεούται να προσπαθεί, να μάχεται, να διεκδικεί. Η λογική ενός χαμένου παιχνιδιού δεν ταιριάζει στον Σύλλογο και θα ήταν προτιμότερο να μην επαναληφθεί. Οι ποδοσφαιριστές οι οποίοι χρησιμοποιήθηκαν δεν αισθάνθηκαν ότι παίζουν ένα σπουδαίο ματς και ότι κλήθηκαν να δικαιώσουν την εμπιστοσύνη του προπονητή τους. Ήξεραν ότι παίζουν απλώς για να ξεκουράσουν και να προφυλάξουν κάποιους άλλους και αυτό ήταν λάθος…
