Υπάρχει το δέντρο, υπάρχει και το δάσος. Ένα κομμάτι του παζλ και το σύνολο. Ομοίως και στον Παναθηναϊκό ο αποκλεισμός από τον ΠΑΣ Γιάννενα στο προημιτελικά του Κυπέλλου είναι μία μεγάλη αποτυχία, αλλά δεν είναι εκεί το πρόβλημα. Για την ακρίβεια, ο αποκλεισμός είναι συνέπεια του προβλήματος.
Το πρόβλημα στον Παναθηναϊκό δεν είναι ένα, δύο, τρία αρνητικά αποτελέσματα. Είναι η έλλειψη μακροπρόθεσμης στρατηγικής, ενός σχεδίου με προοπτική. Ο Παναθηναϊκός ζει κάθε χρόνο με ένα αέναο ράβε-ξήλωνε σε όλα τα επίπεδο: παίκτες, προπονητές, διευθυντές, γιατροί, φυσικοθεραπευτές. Όλα.
Αυτό είναι το μεγάλο λάθος του Γιάννη Αλαφούζου και το πληρώνει με παρενέργειες όπως αυτές στο Κύπελλο. Γιατί ο ΠΑΣ Γιάννινα είναι μία ομάδα που σεβάστηκε την ποδοσφαιρική λογική, κράτησε τον προπονητή του, τον κορμό του και τον ενίσχυσε. Βελτιώνεται διαρκώς και την επόμενη σεζόν θα είναι ακόμα καλύτερος.
Έστω και αργά, ο Παναθηναϊκός πρέπει να βρει το σχέδιο του. Με σταθερές στο πέρας του χρόνου και όχι με ριζικές ανακατατάξεις στην πρώτη δυσκολία. Ο αντίπαλος που απέκλεισε τον Παναθηναϊκό, έδειξε και το δρόμο. Άλλα μεγέθη μεν στο άθλημα, αλλά το σχέδιο είναι αυτό που κάνει τη διαφορά, ακόμα και αν προσωρινά φανεί πως δεν αποδίδει.
Χωρίς σχέδιο, δυστυχώς δεν προοδεύεις στο ποδόσφαιρο. Μία φορά που ο Παναθηναϊκός επί Αλαφούζου είχε στόχο και πλάνο, κατέκτησε το Κύπελλο και διεκδίκησε τον τίτλο. Τις άλλες, δεν τα κατάφερε…
