Τον Γιάννη Αλαφούζο τον γνωρίζουμε όλοι μετά από τόσα χρόνια… Δεν ήταν ο παράγοντας ο οποίος θα εμπλακεί με το παρασκήνιο και ουδέποτε το επιχείρησε. Την περίοδο της έντονης ενασχόλησης του με το ποδόσφαιρο, προσπαθούσε να πλήξει το σύστημα που ευνοούσε τον Ολυμπιακό με μία επικοινωνιακή “καταιγίδα” από τα μέσα ενημέρωσης που κατείχε και για να είμαστε ειλικρινείς, το είχε πετύχει σε μεγάλο βαθμό.
Το “Παράγκα και Όραμα” ασχέτως αν χλευαζόταν, ενοχλούσε πάρα πολύ και εξέθετε με έξυπνο τρόπο τα κακώς κείμενα στο άθλημα. Γενικότερα, για να μην μακρηγορούμε, η ανατροπή που συντελέστηκε στην ΕΠΟ δεν θα είχε συμβεί ή θα αργούσε ακόμα, αν ο Αλαφούζος δεν είχε ανοίξει το μέτωπο για τους μετέπειτα συμμάχους της εξυγίανσης, τον Ιβάν Σαββίδη και τον Δημήτρη Μελισσανίδη.
Σε κάθε περίπτωση, εκείνος ο Αλαφούζος ανήκει στο παρελθόν. Ο τωρινός Αλαφούζος δεν έχει το ποδόσφαιρο στις προτεραιότητες του και διαχειρίζεται τις “ανορθογραφίες” τελείως διαφορετικά. Εν μέρει, διότι πιστεύει ότι η σημερινή κατάσταση έχει βελτιωθεί σε σχέση με την προηγούμενη και δεν θέλει να την ναρκοθετήσει. Ωστόσο, είναι προφανές ότι έχει επιβάλλει σιωπητήριο στην ΠΑΕ και δεν εγκρίνει τις ανακοινώσεις και τις “διαρροές”.
Ο Παναθηναϊκός κινήθηκε θεσμικά και έστειλε επιστολή στον Μέλο Περέιρα για να εκφράσει τη δυσαρέσκεια του για τη διαιτησία του Γκεστράνιους στο παιχνίδι με τον Ολυμπιακό. Θεωρητικά, η κίνηση του ήταν σωστή. Πρακτικά, δεν θα αποδώσει το παραμικρό. Ο Πορτογάλος αρχιδιαιτητής της ΚΕΔ μετράει τις μέρες μέχρι να φύγει από την Ελλάδα, ενώ η… τράπουλα έχει φύγει από τα χέρια του και έχει περάσει σε ανώτερο επίπεδο.
Κάποια στιγμή θα πραγματοποιηθεί το ραντεβού των αφεντικών του Big-4 με τους ανώτατους αξιωματούχους της FIFA και της UEFA. Θα έχει μεγάλη σημασία πως θα το προσεγγίσει ο Αλαφούζος. Αν παρουσιαστεί απλώς με ένα φάκελο με τις αδικίες που υφίσταται ο Παναθηναϊκός και με διάθεση να εκφράσει μία ήπια διαμαρτυρία, δεν θα πετύχει το παραμικρό. Αυτό που θα πρέπει να καταστήσει σαφές είναι ότι από εδώ και πέρα, κάθε… παραφωνία θα αντιμετωπιστεί με την ανάλογη επικοινωνιακή αντεπίθεση. Αυτό είναι το μόνο “όπλο” του και οφείλει να το χρησιμοποιήσει. Αλλιώς, κλάφτα Χαράλαμπε…
