Η πορεία του Γιάννη Αλαφούζου στο ελληνικό ποδόσφαιρο έχει περάσει από διάφορα στάδια. Από τις συγκρούσεις με τους περισσότερους παράγοντες, από την πλήρη αποστασιοποίηση και στην τωρινή μορφή της, που είναι ίσως η πιο νηφάλια προσέγγιση του.
Για πρώτη φορά, ο Γιάννης Αλαφούζος είναι ένας υπολογίσιμος πόλος στα κέντρα αποφάσεων. Η διοίκηση της ΕΠΟ και η ΚΕΔ τον λαμβάνουν υπόψη τους και δεν αγνοούν τον Παναθηναϊκό. Όχι στο βαθμό που αρμόζει στο μέγεθος του Συλλόγου, αλλά πολύ περισσότερο σε σχέση με το πρόσφατο παρελθόν. Επίσης, σε σύγκριση με την επιρροή που ασκεί ο Αλαφούζος στο πολιτικό γίγνεσθαι, στο ποδόσφαιρο δεν έχει την αντίστοιχη.
Ωστόσο, ας μην ξεγελιόμαστε. Ο διαιτητής Παπαδόπουλος από τη Μακεδονία ζύγισε πολύ το ενδεχόμενο να στραβώσει κάτι με τον Παναθηναϊκό και απέφυγε το ρίσκο. Δεν ήθελε να εκτεθεί. Τον Παναθηναϊκό του 2017 εύκολα θα τον έβαζε να παίξει ο Μακεδόνας ρέφερι.
Κάποτε ο Σπάθας διεξήγαγε ματς στο ίδιο γήπεδο με το χορτάρι να έχει πιάσει πάγο. Ο Αρετόπουλος άφησε να παιχτεί μισό ημίχρονο χωρίς ορατότητα, πριν διακόψει το παιχνίδι. Αλλά εκείνοι το έκαναν γιατί δεν υπολόγιζαν τον Παναθηναϊκό. Με τον Παπαδόπουλο τα πράγματα ήταν διαφορετικά.
Ο Αλαφούζος εκμεταλλεύεται τις περιστάσεις στο ποδόσφαιρο αυτή την εποχή και απέκτησε ερείσματα. Είναι ο πιο σοβαρός συνομιλητής των FIFA και UEFA, δεν δυναμιτίζει το κλίμα και όταν έχει παράπονα, τα εκφράζει θεσμικά απ’ ευθείας στον Μαρκ Κλάτενμπεργκ. Αυτό ο Άγγλος το έχει εκτιμήσει και με τον τρόπο του, το έχει περάσει στους διαιτητές του.
Ασφαλώς, ίσως η συμπεριφορά απέναντι στον Παναθηναϊκό να αλλάξει, εάν πρωταγωνιστήσει. Ή με τη νέα διοίκηση της ΕΠΟ, πιθανώς να επανέρθουμε στα παλιά. Αυτό δεν το ξέρουμε και μόνο το μέλλον θα το δείξει. Αλλά στο παρόν, για πρώτη φορά επί Αλαφούζου ο Παναθηναϊκός δεν αγνοείται. Δεν αρκεί αυτό, αλλά από την άλλη είναι μία πρόοδος σε σχέση με το παρελθόν.
