ράγκμπι γυναικών

Είναι αθλήτρια του γυναικείου τμήματος ράγκμπι του Παναθηναϊκού αλλά παράλληλα ασχολείται και με άλμα εις μήκος. Η Ειρήνη Γιάνναρη μίλησε στο Trigilara.gr και την Αγγελική Καλκάνη για το πως συνδυάζει και τα δυο μαζί, αλλά και για το ράγκμπι στην Ελλάδα σε σχέση με τις γυναίκες.

Τόνισε ότι στεναχωρήθηκε που ακυρώθηκε το ταξίδι του Τριφυλλιού στη Βιέννη. Αναφέρεται στο πως πέρασε η ίδια τις μέρες της στην καραντίνα, αλλά και το πως πρέπει να παλέψουμε και να συνεχίζουμε τους στόχους μας. Ακόμα σχολίασε τη προσφορά του Δημήτρη Γιαννακόπουλου στον Ερασιτέχνη.

Αναλυτικά η συνέντευξη:

Τη γνώμη σου για τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο και την προσφορά του στον Ερασιτέχνη, γενικότερα τι δυσκολίες αντιμετωπίζετε  στον Ερασιτέχνη;

«Η διοίκηση αυτή τη στιγμή έχει βοηθήσει αρκετά και μας στηρίζει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο και τα πράγματα είναι αρκετά πιο οργανωμένα φέτος σε σχέση με άλλες χρονιές. Γενικότερα υπάρχουν προβλήματα στον Ερασιτεχνικό αθλητισμό. Ο πρόεδρος, κ. Γιαννακόπουλος, έχει βοηθήσει πολύ τον Ερασιτέχνη δίνοντας λύσεις στα κατά καιρούς προβλήματα που αντιμετωπίζει το τμήμα μας. Για παράδειγμα θα θέλαμε σαν ομάδα να βρισκόμαστε σε κάποιο γήπεδο με χορτάρι το οποίο θα βοηθήσει πολύ το άθλημά μας, καθώς επίσης ένα ζήτημα είναι το ότι τα γήπεδα αυτά είναι δυσεύρετα στην Αθήνα».

Λίγα λόγια για το Ράγκμπι στην Ελλάδα;

«Είναι σημαντικό πως όλο και περισσότεροι δοκιμάζουν το άθλημά μας. Παλιές ομάδες γίνονται μεγαλύτερες όπως η γυναικεία ομάδα του Παναθηναϊκού που αριθμεί αυτή τη στιγμή πάνω από 25 κοπέλες. Επίσης δημιουργούνται καινούριες ομάδες όπως αυτή της Ζακύνθου. Ειδικότερα να αναφέρουμε το γεγονός ότι μέσα στη χρονιά που μας πέρασε έλαβε χώρα ο πρώτος αγώνας 15s γυναικών, πράγμα το οποίο δηλώνει πως η εξέλιξη του αθλήματος συνεχίζεται και γίνονται ολοένα και βήματα προς τα μπροστά. Ταυτόχρονα πραγματοποιούνται τουρνουά από την επίσημη ομοσπονδία μας την ΟΧΕ. Γενικότερα θα θέλαμε πολύ ένα πρωτάθλημα στο μέλλον ή πιο συγκεκριμένα τον επόμενο χρόνο. Επίσης, είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι πλέον υπάρχουν και νέες ακαδημίες».

Πως και πότε ξεκίνησες το ράγκμπι;

«Μια πολύ καλή μου φίλη, η Αθηνά, ευθύνεται για το ότι είμαι στην ομάδα του Παναθηναϊκού του ράγμπι, η οποία παίζει και αυτή στην ομάδα. Είχα πάει να τη δω σε μια προπόνησή της, και εκεί άρχισαν όλα και έτσι ξεκίνησα το ράγκμπι. Ήξερε ότι ασχολούμαι με τον αθλητισμό και ότι έχω όρεξη για αθλητικές προκλήσεις και με πρότεινε».

Πως συνδυάζεις και στίβο και ράγκμπι μαζί και τη διαφορά στο σώμα σου πως την ένιωσες;

«Το άλμα εις μήκος σαν άθλημα συνδυάζει παράλληλα την ταχύτητα και τη δύναμη. Το ράγκμπι επίσης είναι ένα ταχυδυναμικό άθλημα και στιβικό. Έχει αρκετές απαιτήσεις σε τεχνικό επίπεδο καθώς δε παίζει μόνο ρόλο η δύναμη και η ταχύτητα αλλά και ο τρόπος που θα υποδεχτείς την μπάλα, ο τρόπος που θα δώσεις τη μπάλα κλπ.

Με λίγα λόγια είναι και αυτό είναι ένα παιχνίδι τακτικής γιατί χωρίς αυτή δε παίζεται κανένα παιχνίδι και πόσο μάλλον ομαδικό. Λόγω του στίβου, το σώμα μου ήταν γυμνασμένο απλά τώρα ασκώ περισσότερη δύναμη σε αυτό λόγω της έντασης που δέχεται με τα άλλα σώματα είτε στις προπονήσεις είτε στους αγώνες. Για το λόγο αυτό επιβάλλεται περισσότερη μυϊκή ενδυνάμωση έτσι ώστε ο αθλητής να νιώθει μεγαλύτερη σιγουριά για το κάθε τι που μπορεί να συμβεί».

Πως αντιδρούν όταν τους λες ότι κάνεις ράγκμπι;

«Αρχικά γελάνε γιατί είναι ένα παιχνίδι περισσότερο αντρικό, κακά τα ψέμματα, και στην Ελλάδα δεν είναι τόσο διαδεδομένο. Όμως παρόλα αυτά με βλέπουν διαφορετικά και προσπαθούν να γνωρίσουν τους κανονισμούς του αθλήματος και αυτός ο ενθουσιασμός με χαροποιεί αρκετά».

Περιέγραψε μου την εμπειρία σου από το ράγκμπι;

«Προσωπικά είχα συνηθίσει περισσότερο στα ατομικά αθλήματα παρά σε ομαδικά. Από μικρή είχα περάσει σχεδόν από όλα τα αθλήματα τένις, κολύμπι, στίβο, κλπ. Το ράγκμπι για εμένα ήταν ένα είδος πρόκλησης διότι άρχισα να μπαίνω σε ένα ομαδικό κλίμα, διαφορετικό από αυτό που ήμουν συνηθισμένη. Γνώρισα αρκετά μέσα στην ομάδα και μέχρι στιγμής συνεργάζομαι άψογα μαζί τους. Λόγω του ότι είναι ομαδικό έχω το αίσθημα ότι ανήκω σε ένα σύνολο και αυτό μου προκαλεί ικανοποίηση και χαρά. ‘Έτσι η ευγενής άμιλλα αποτελεί βασικό κίνητρο της προόδου μου».

Θα το πρότεινες σε κοπέλες είτε ασχολούνται με τον αθλητισμό είτε όχι;

«Είτε το προτείνω είτε όχι σημασία έχει να το αγαπάς και να το θέλεις αυτό που έχεις επιλέξει να κάνεις. Πάραυτα δε πιστεύω πως μπορεί να ξεκινήσει κάποιος οποιοδήποτε άθλημα, έτσι ξαφνικά, χωρίς να έχει ασχοληθεί καθόλου με τον αθλητισμό. Υπάρχουν όμως και εξαιρέσεις. Έχω προτείνει σε πολλές κοπέλες που ασχολούνται με τον αθλητισμό είτε ως χόμπι είτε πιο επαγγελματικά να έρθουν να παρακολουθήσουν τις προπονήσεις μας και αν δουν ότι τους ταιριάζει να το ξεκινήσουν. Είναι ένα άθλημα το οποίο δεν έχει μεγάλη αναγνωσιμότητα στην Ελλάδα και είναι πολύ σημαντικό να βρεθούν δυναμικά άτομα που θα το αγαπήσουν και θα το αναδείξουν».

Λίγα λόγια για την νίκη σας στην Πάτρα;

«Το Σάββατο 22 Φεβρουαρίου 2020 διεξήχθη στην Πάτρα, το γυναικείο τουρνουά 7s, όπου ήταν και ο τελευταίος αγώνας που συμμετείχαμε. Η ομάδα μας ήρθε αντιμέτωπη με τις Attica Springboks Women’s Rugby, Athens Spartans Rugby, Zante Rugby και Aeolos Women’s Rugby και βγήκε νικήτρια. ‘Ήταν σημαντικό πως νικήσαμε όλα τα παιχνίδια και αυτό αποτελεί δείγμα της σκληρής δουλειάς που κάνουμε στις προπονήσεις μας.

Είναι σημαντικό το γεγονός ότι δόθηκε η ευκαιρία και στις νέες παίκτριες της ομάδας να δοκιμαστούν και τα πήγαν εξαιρετικά. Ο κόσμος μας υποδέχθηκε με χαρά, καθώς έκαναν αισθητή την παρουσία τους στις κερκίδες μικροί και μεγάλοι, έτσι ώστε να γνωρίσουν ένα από τα ομορφότερα και δυναμικότερα ομαδικά αθλήματα. Ευχαριστούμε πολύ το Παμπελοποννησιακό Στάδιο για την φιλοξενία».

Τι έχεις να πεις για την κατάσταση με τον κορονοιό, πως πέρασες την καραντίνα και τον χρόνο σου σε σχέση με την προσωπική σου άσκηση;

«Αυτό που ζούμε τους τελευταίους δύο μήνες είναι κάτι πρωτόγνωρο. Τα περιοριστικά μέτρα που πάρθηκαν σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα προκάλεσαν μεγάλη αναστάτωση στην κοινωνία γενικότερα και ακόμα πιο πολύ στο χώρο του αθλητισμού. Στην Ελλάδα, μέχρι στιγμής, η κατάσταση δείχνει να είναι πιο ελεγχόμενη όσον αφορά τον Νέο κορωνοϊό Covid-19 σε σχέση με τον υπόλοιπο κόσμο. Αυτός είναι ένας λόγος παραπάνω να ευελπιστούμε πως σύντομα θα επιστρέψουμε στην πραγματικότητα και στα γήπεδα.

Προσωπικά, μετά την ανακοίνωση της ομάδας ότι σταματάμε τις προπονήσεις σοκαρίστηκα γιατί δε περίμενα να είναι τόσο σοβαρά τα πράγματα. Στενοχωρήθηκα και για το γεγονός ότι αναβλήθηκε ο αγώνας που περιμέναμε αγωνιωδώς. Είχε προγραμματιστεί ο φιλικός αγώνας στη Βιέννη για τις 14 Μαρτίου, Rugby Donau – Panathinaikos, όπου ακυρώθηκε λόγω της όλης κατάστασης.

Μετά τα μέτρα που τέθηκαν, έκατσα σπίτι 35 ημέρες και έβγαινα μόνο για τα απολύτως απαραίτητα. Θεωρώ ότι το «Μένουμε Σπίτι.» είναι το πιο αποτελεσματικό μέτρο περιορισμού της επιδημίας.

Δεν μπορώ να πω όμως ότι στερήθηκα πολλά σε σχέση με τον αθλητισμό και σε αυτό βοήθησε όλη η ομάδα. Καθημερινά μιλάω με την ομάδα μου μέσω Skype, Zoom, Facebook , ακολουθούμε προπονητικό μοτίβο που αποτελείται από ένα εμπλουτισμένο ασκησιολόγιο, ακολουθούμε τις συμβουλές των coaches, μιλάμε με τον διατροφολόγο της ομάδας και βλέπουμε αρκετά videos του αθλήματος. Δε θα σας κρύψω ότι έχουμε και μία μέρα την εβδομάδα αποκλειστικά αφιερωμένη στη μαγειρική!

Τις τελευταίες μέρες έχω αρχίσει και τρέχω κάποια χιλιόμετρα κοντά στο σπίτι μου. Κάπως έτσι γεμίζει η μέρα μου. Είναι ευχάριστο το γεγονός ότι έχει αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση για την επάνοδο στη σχετική κανονικότητα μετά την άρση των μέτρων για τον κορονοϊό. Δυστυχώς ή ευτυχώς, η ζωή έχει πολλές ανατροπές. Είναι καλό λοιπόν εμείς οι ίδιοι να εξασκήσουμε την ψυχική μας αντοχή, να μπορέσουμε να αντέξουμε αυτό που συμβαίνει και όχι μόνο να αντέξουμε αλλά να συνεχίσουμε ακόμα πιο δυνατοί, παλεύοντας για τους στόχους που έχουμε θέσει».

Πως νιώθεις που έληξε η καραντίνα;

«Νιώθω καλά. Έχει αρχίσει μέσα μου η αντίστροφη μέτρηση για την επιστροφή στα γήπεδα. Οι Έλληνες είμαστε Μεσογειακός λαός και δε μας ταιριάζει το μέσα, όμως όταν μπαίνουν θέματα επιβίωσης στο τραπέζι δε μπορούμε να κάνουμε πάρα πολλά απλά προσαρμοζόμαστε. Μπορώ να πω πως ο «εγκλεισμός» για λίγο καιρό με έκανε να δω τα πράγματα πιο σφαιρικά και να κάτσω να σκεφτώ τι κάνω σωστό και τι λάθος είτε μέσα στο παιχνίδι είτε ως άνθρωπος. Τέλος σκέφτομαι τη μέρα που θα δω τις συμπαίκτριες μου από κοντά επιτέλους και αυτό μου φτάνει».

Σου έλειψε  η ομάδα, θα αργήσετε να μπείτε στον αγωνιστικό  χώρο;

«Μου έλειψε πολύ το παιχνίδι με την ομάδα.Μάλλον θα αργήσουμε να μπούμε στον αγωνιστικό χώρο κατά πάσα πιθανότητα και αυτό διότι από σχετική μελέτη που διενεργήθηκε για το κατά πόσο εύκολα ή δύσκολα συμβάλλουν στην εξάπλωση του ιού μερικά αθλήματα, διαπιστώθηκε ότι το πιο επικίνδυνο άθλημα είναι το βόλεϊ, ακολουθούμενο από το ράγκμπι και το μπάσκετ.

Είναι λογικό διότι το ράγκμπι είναι ένα ομαδικό άθλημα στενής επαφής. Η έντονη σωματική επαφή και οι συγκρούσεις, καθιστά τον τραυματισμό πολύ πιθανό και τη μετάδοση του ιού ακόμα πιο εύκολη. Ανυπομονούμε να μπούμε στον αγωνιστικό χώρο αλλά θα ακολουθήσουμε ότι είναι σωστό για τη δημόσια υγεία και την καταπολέμηση του κορονοϊού».