Blog Τζουάννης

Η θετική εμφάνιση του… παροπλισμένου, εδώ και μήνες, Σαβιέρ στο φιλικό ματς προετοιμασίας του Παναθηναϊκού με τη Χάποελ Μπερ Σεβά, αλλά και αρκετών ποδοσφαιριστών που δεν είχαν καθόλου χρόνο συμμετοχής στο πρωτάθλημα είναι ένα θετικό μήνυμα ενόψει της επανέναρξης των αγωνιστικών υποχρεώσεων του Τριφυλλιού και της δύσκολης συνέχειας που περιμένει τους Πράσινους.

Γιατί πολύ απλά, οι “ρεζέρβες” έδειξαν ότι μπορούν να βοηθήσουν την ομάδα εφόσον υπάρξει ανάγκη, αν και η παρουσία τους στο ρόστερ δεν σημαίνει ότι ο Παναθηναϊκός δεν χρειάζεται μεταγραφές. Ίσα ίσα, ο Σαβιέρ, ο Καμπετσής και όλοι όσοι δεν υπολογίζονται από τον Γιοβάνοβιτς είναι μια υπενθύμιση ότι ο Παναθηναϊκός χρειάζεται ενίσχυση και άμεσα. Τόσο ποιοτική, όσο και ποσοτική.

Όμως δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητο το γεγονός ότι ουδείς στο “στρατόπεδο” του Παναθηναϊκού δεν είναι αδιάφορος. Ακόμα και οι “κομμένοι” προσπαθούν όσο μπορούν, δείχνουν θέληση και αυτό είναι ξεκάθαρα έργο Γιοβάνοβιτς.

Ο Σέρβος έχει καταφέρει να βγάλει τον καλύτερο εαυτό από τους ποδοσφαιριστές του και να τους κάνει να αισθανθούν μέρος αυτού του ποδοσφαιρικού πρότζεκτ. Είτε αγωνίζονται, είτε όχι, είτε είναι έμπειροι, είτε νεαροί. Δεν τους απομόνωσε, αλλά τους έχει κάνει κομμάτια του συνόλου.

Ξέρετε, αυτό σπανίζει σε μια ποδοσφαιρική ομάδα και είναι κάτι που αξίζει να σημειωθεί. Γιατί σε όποιο κλαμπ και αν κοιτάξεις, θα βρεις παίκτες δυσαρεστημένους, αδιάφορους, “παραιτημένους” και…χρονομέτρες της αποχώρησης τους.

Στον Παναθηναϊκό όλα είναι διαφορετικά και αυτή η ιστορία είναι όμορφη, γιατί ο Γιοβάνοβιτς έχει καταφέρει να κερδίσει την εκτίμηση των παικτών του.

Με την αξιοκρατία του, τη μεθοδικότητα του, την ανθρώπινη προσέγγιση και το δείγμα της δουλειάς του. Όλοι παίζουν για να αποδείξουν ότι αξίζουν μια θέση στα πλάνα του. Όλοι μοχθούν, ο καθένας με τις δυνατότητες του, για να πετύχουν σε ατομικό και ομαδικό επίπεδο. Τούτο είναι κέρδος μεγάλο και δεν αγοράζεται με όλα τα λεφτά του κόσμου.

Στο χώρο του ποδοσφαίρου, συνηθίζουν να λένε: “όταν δεν κερδίζεις, καλό είναι να μην χάνεις”. Μεγάλη αλήθεια. Αυτό έκανε ο Παναθηναϊκός στο ντέρμπι “αιωνίων”, δείχνοντας ότι αυτή η ομάδα αποκτά σταδιακά “μέταλλο” πρωταθλητή.

Ακόμη και αν οι Πράσινοι έκαναν το χειρότερο εφετινό τους παιχνίδι, ακόμη και αν οι περισσότεροι παίκτες του Τριφυλλιού βρέθηκαν σε κακή βραδιά, ακόμη και αν ο Γιοβάνοβιτς έκανε λάθη στο κοουτσάρισμα, η επιμονή που έδειξαν οι ποδοσφαιριστές του Παναθηναϊκού μέχρι το φινάλε, τους δικαίωσε με έναν βαθμό, ο οποίος μπορεί να αποδειχθεί εξαιρετικά σημαντικός στην “οικονομία” του πρωταθλήματος.

Θα σταθώ λίγο στην προσέγγιση του Γιοβάνοβιτς στο ντέρμπι, αλλά και στη διαχείριση που έκανε ο Σέρβος προπονητής στη διάρκεια του αγώνα. Προφανώς και ο τεχνικός του Παναθηναϊκού είναι θιασώτης του μότο: “ομάδα που κερδίζει, δεν αλλάζει”, ωστόσο η τροποποίηση του τακτικού πλάνου ή η αλλαγή προσώπων δεν είναι και τόσο… κακή ιδέα.

Ο Παναθηναϊκός είναι “ανοικτό βιβλίο” για τον αντίπαλο, ο οποίος ξέρει τι μπορεί να περιμένει από τους Πράσινους. Ναι μεν υπάρχει ομοιογένεια στο σύνολο που αγωνίζεται και η απαραίτητη ποδοσφαιρική “χημεία”, ωστόσο σε μερικά παιχνίδια και ιδιαίτερα στα ντέρμπι που έχουν αυτόν τον ξεχωριστό χαρακτήρα, χρειάζεται και το στοιχείο της έκπληξης.

Ασφαλώς και οι επιλογές είναι περιορισμένες – και εξαιτίας των τραυματισμών που προέκυψαν – ωστόσο ο Γιοβάνοβιτς δεν “διάβασε” καλά το παιχνίδι με τον Ολυμπιακό. Και αν το διάβασε, αφού δήλωσε ότι: “ήταν ένα παιχνίδι όπως το περιμέναμε”, τότε κάτι δεν πήγε καλά στο σχεδιασμό.

Κάπως έτσι είναι το ποτήρι όταν το βλέπεις μισοάδειο. Το… μισογεμάτο δείχνει τη βαθμολογική θέση του Παναθηναϊκού, τη διατήρηση της καλής ψυχολογίας και φυσικά της διαφοράς που έχει από τους αντιπάλους του στο πρωτάθλημα.

Υ.Γ. 1 Θα συμφωνήσω με τον Γιοβάνοβιτς. Όντως αυτό το ματς ήταν ένα “καμπανάκι” για τους παίκτες του Παναθηναϊκού. Γιατί κόντεψαν να πιστέψουν ότι είναι άτρωτοι. Καλό κάνουν τέτοιες βραδιές εφόσον αντιληφθείς το πρόβλημα και αναζητήσεις την επίλυση του.

Υ.Γ. 2 Γράφαμε την παραμονή του αγώνα για το ρόλο του… φαβορί που έχει η Λεωφόρος. Αν δεν υπήρχε αυτή η ατμόσφαιρα, αυτός ο κόσμος, αυτή η θετική αύρα μέχρι το… 100ο λεπτό, αμφιβάλλω αν ο Παναθηναϊκός θα έπαιρνε αποτέλεσμα στο ντέρμπι.

Υ.Γ. 3 πανικός ο [panikós] Ο17 : η κατάσταση ατόμου ή, συνηθέστερα, συνόλου το οποίο κυριαρχείται από ένα ισχυρότατο συναίσθημα φόβου, εξαιτίας επικείμενου κινδύνου ή απειλής, και έτσι αδυνατεί να σκεφτεί και να ελέγξει τη συμπεριφορά του: Mε πιάνει ~. Kυριεύομαι από πανικό, πανικοβάλλομαι. Προκαλώ πανικό, πανικοβάλλω. Φέρνω / σκορπίζω / σπέρνω τον πανικό. Σκηνές πανικού. Φωνές πανικού. Πράξεις / φαινόμενα πανικού. Οι φήμες για επικείμενο σεισμό προκάλεσαν πανικό στους κατοίκους. Οι φήμες για υποτίμηση της δραχμής προκάλεσαν πανικό στο χρηματιστήριο. || Ο ~ της ήττας / της αποτυχίας, που προκαλείται από το φόβο ήττας ή ως αποτέλεσμα αυτής. || Ο ~ της φυγής, η κατάσταση σύγχυσης κατά τη φυγή λόγω πανικού.

Το πρόβλημα στη ζωή – και στην προκειμένη περίπτωση στο ποδόσφαιρο – δεν είναι τα λάθη. Αυτά γίνονται από όποιον προσπαθεί. Μέρος της καθημερινότητας είναι τα λάθη. Το θέμα είναι να μαθαίνεις από αυτά, να τα αποφεύγεις και να εξελίσσεσαι. Ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς έδειξε στο ντέρμπι “αιωνίων” ότι δεν είναι δογματικός. Γιατί διδάχθηκε από τα λάθη του παρελθόντος και έμαθε ότι μερικές φορές χρειάζεται να παίζεις και για το αποτέλεσμα.

Πέρα για πέρα δίκαιη ήταν η νίκη των Πράσινων στο ντέρμπι, καθώς ο Παναθηναϊκός ήταν η ομάδα η οποία κυριάρχησε στο γήπεδο και έδειξε ότι ήθελε πιο πολύ το παιχνίδι. Ο Γιοβάνοβιτς διαχειρίστηκε σωστά το ματς και τούτη τη φορά το coaching δεν είχε πολλά ψεγάδια. Ήταν ένα ρίσκο το γεγονός ότι έδωσε αρκετό γήπεδο στον Ολυμπιακό στα τελευταία λεπτά, ωστόσο δικαιώθηκε από το αποτέλεσμα.

Ο Σέρβος τεχνικός ήταν καλά διαβασμένος, σωστά χρησιμοποίησε τριάδα χαφ με ικανότητα στο κράτημα της μπάλας και με υψηλά ποσοστά μεταβίβασης, ενώ και οι αλλαγές του έγιναν στα κατάλληλα χρονικά σημεία. Εκεί που η ομάδα του ήθελε “πνευμόνια” και τρεξίματα, ο Γιοβάνοβιτς βοήθησε από τον πάγκο. Εκεί που η επίθεση ήθελε “φρεσκάδα”, ο Γιοβάνοβιτς το αντιλήφθηκε και έκανε έγκαιρα την κίνηση του.

Μονάχα ο ίδιος ξέρει τόση πίεση κουβαλά μέσα του, γιατί αυτό το “ξέσπασμα” στο φινάλε του ντέρμπι θα μπορούσε να μεταφραστεί και σαν “ουφ, τα καταφέραμε”. Ναι, Ιβάν. Τα καταφέρατε. Τα κατάφερες. Ο Παναθηναϊκός σταμάτησε να είναι αφελής, ο Παναθηναϊκός έβγαλε από το παιχνίδι του τα “νεκρά διαστήματα” και έμαθε να διαχειρίζεται καλύτερα τους αγώνες. Ιδιαίτερα τα ντέρμπι.

Τούτη η νίκη έχει… διπλάσια αξία για το Τριφύλλι. Γιατί οι Πράσινοι με την εμφάνιση τους και το αποτέλεσμα, κράτησαν “ζεστό” και τον κόσμο. Και αυτό είναι σημαντικό. Γιατί η δύναμη της Λεωφόρου είναι τέτοια που μπορεί να δώσει έξτρα ώθηση στους παίκτες του Παναθηναϊκού στα παιχνίδια που απομένουν μέχρι το φινάλε της σεζόν.

Ο στόχος επετεύχθη, ο Παναθηναϊκός πήρε τη νίκη που τον διατηρεί στο ευρωπαϊκό μονοπάτι και οφείλει τη Μεγάλη Τετάρτη να… καθαρίσει με την πρόκριση στον τελικό απέναντι στην ανίσχυρη και ιδιαίτερα προβληματική φέτος Λαμία.