Μπρούμα και άδικο ήταν ο πρώτος τίτλος στο μυαλό που μου ήρθε χθες λίγο πριν το τελευταίο σφύριγμα του Ορσάτο στο ΟΑΚΑ έχοντας φυσικά στο μυαλό μου την έκφραση «κρίμα και άδικο» και παραφράζοντας το με τον σκόρερ της Μπράγκα.
Άδικο όχι γιατί ο Παναθηναϊκός αποκλείστηκε βάση αδικίας από την Μπράγκα αλλά για την όλη προσπάθεια που κατέβαλαν και στα δύο ματς με τους Πορτογάλους ο Γιοβάνοβιτς και οι ποδοσφαιριστές του. Αν και, μια μικρή εντελώς παρένθεση, είναι γεγονός πως τα σπόρια και στα δύο ματς διαιτητικά τα πήραν οι Πορτογάλοι.
Ας επιστρέψουμε στο ματς εκεί που ο Παναθηναϊκός τα έδωσε πραγματικά όλα και στάθηκε άτυχος καθώς αν είχε ανοίξει αυτός το σκορ πρώτος τότε η Μπράγκα μπροστά σε 65.000 κόσμο θα έφευγε με μια τριάρα στο κεφάλι και θα ήταν ευχαριστημένη. Για ένα κλικ όμως ο Ιωαννίδης δεν βρήκε τη μπάλα στην αρχή, εν συνέχεια ο Μαντσίνι ήταν ένα βήμα πίσω στα δύο παράλληλα γυρίσματα του Παλάσιος και εν συνέχεια ο Ματέους έκανε τον Ντασάεφ στις φάσεις των Βαγιαννίδη και Παλάσιος.
Δεν ήταν μόνο αυτά όμως. Και μετά το 1-0 του Μπρούμα το τριφύλλι θα μπορούσε να φέρει το ματς στα ίσια στο 85’ με τον Τζούριτσιτς και εν συνέχεια ένα λεπτό αργότερα με τον Σπόραρ να μην προλαβαίνει το γύρισμα από τα δεξιά και με 13 λεπτά να απομένουν το γκολ για να πάει το ματς στην παράταση θα το έβαζε ο κόσμος. Δεν ήρθε ο Παναθηναϊκός έμεινε στο μηδέν και εν τελεί θα περνάμε τα βράδια μας κάθε Πέμπτη βλέποντας, αναλύοντας και συζητώντας εν συνεχεία για ματς του Europa League, τουλάχιστον μέχρι τον Δεκέμβριο. Ο PANATHINAIKOS επέστρεψε όμως και αυτό δεν πρέπει να το ξεχνάει κανείς και το έδειξε η φετινή έως τώρα πορεία του.
Πάμε τώρα και στη διαχείριση της αναμέτρησης. Ο Γιοβάνοβιτς έκανε και με το παραπάνω αυτό που περίμεναν όλοι στην αρχή του αγώνα. Μαζί στην ενδεκάδα τόσο ο Ιωαννίδης όσο και ο Μπέρναρ. Οι δύο ποδοσφαιριστές που άλλαξαν την εικόνα του πρώτου αγώνα. Το να πω εγώ πως θα ήθελα τον Τζουρίτσιτς η τον Τσέριν στο αρχικό σχήμα και να συμφωνήσει κάποιος μαζί μου μικρή σημασία έχει.
Ο Ιβάν… ξέρει
Ο Ιβάν ξέρει, ο Ιβάν βλέπει τις προπονήσεις, ο Σέρβος τους ζει καθημερινά και γνωρίζει ακόμα και ποιος είναι καλύτερα σωματικά, ψυχολογικά για κάθε παιχνίδι πριν αυτό ξεκινήσει. Στη διάρκεια μιας αναμέτρησης εμείς μπορούμε να δούμε κάποια πράγματα να κρίνουμε και να συμφωνήσουμε με τις αλλαγές του ή μη αλλά και πάλι χωρίς να έχουμε όλα τα δεδομένα υπόψιν.
Και το αρχικό σχήμα δούλεψε. Το τριφύλλι ήταν καλύτερο, έκανε και πάλι το παιχνίδι του και αν υστερούσε σε κάτι στο ξεκίνημα του αγώνα ήταν στη δύναμη με τους Πορτογάλους να μπαίνουν πιο δυνατά στο ματς, να μην διστάζουν να κάνουν σκληρά φάουλ, κάποια ακόμα και στο όριο του αντιαθλητικού. Οι πράσινοι όμως και πάλι με τον Βαγιαννίδη μπροστάρη πήραν πολλές προσπάθειες από τα δεξιά και μόνο από δικά τους λάθη έδιναν την ευκαιρία στην Μπράγκα να απειλήσει. Όπως έγινε μετά το λάθος του Πέρεθ και το πλασέ του Ρουίθ που έσωσε ο Μπρινιόλι.
Στο πρώτο μέρος ο Γιοβάνοβιτς αναγκάστηκε να κάνει μια αλλαγή που δεν είχε στο μυαλό του με τον τραυματισμό του Γέντβαϊ και αυτό ίσως έπαιξε ρόλο στις περαιτέρω παρεμβάσεις του στην αναμέτρηση.
Οι δύο ομάδες πήγαν στην ανάπαυλα με το ισόπαλο 0-0 και επέστρεψαν στον αγωνιστικό χώρο χωρίς αλλαγές. Ο Παναθηναϊκός ήταν και πάλι καλύτερος, βρέθηκε κοντά στο γκολ, είχε την υπεροχή στην αναμέτρηση αλλά δεν μπορούσε να προηγηθεί.
Η κριτική και οι αλλαγές
Στο 60’ άρχισαν οι παρεμβάσεις από τον πάγκο. Μέσα οι Αϊτόρ-Σπόραρ και στον πάγκο οι Μπερνάρ-Ιωαννίδης. Πολλοί ήταν αυτοί που ήθελαν την παραμονή του Έλληνα φορ στο παιχνίδι, ίσως μαζί με τον Σλοβένο και εκεί γίνεται η μεγαλύτερη κριτική πάνω στις επιλογές του Σέρβου τεχνικού.
Κανείς δεν σκέφτεται όμως τις μάχες που είχε δώσει ο Ιωαννίδης, το ξύλο που είχε παίξει και ίσως να μην είχε ανάσες. Βέβαια οι αντιδράσεις του Έλληνα φορ στον πάγκο έδειξαν πως ήθελε και μπορούσε να συνεχίσει. Θα επαναλάβω όμως πως ο προπονητής ξέρει και έχει δεδομένα στα χέρια του που εμείς δεν έχουμε. Ίσως η χρησιμοποίηση του Αϊτόρ για μένα να ήταν μεγαλύτερο ρίσκο, για τη σημασία του αγώνα, και να ήθελα ως αλλαγή τον Τζούριτσιτς και εν συνεχεία τον Ισπανό εξτρέμ. Ο Ιβάν όμως ξέρει.
Αυτό που εμένα μου έκανε μεγαλύτερη εντύπωση είναι η τρίτη αλλαγή που έκανε με την αποχώρηση του Πέρεθ. Χωρίς βέβαια να έχω και εγώ τα δεδομένα που είχε το τεχνικό επιτελείο στα χέρια του και χωρίς να γνωρίζω αν ο Ισπανός είχε ζητήσει την αλλαγή του λόγω κούρασης. Στα περισσότερα παιχνίδια ο έμπειρος μέσος είναι αυτός που κατευθύνει την άμυνα και κυρίως αυτός που παίρνει τις δεύτερες μπάλες. Μια τέτοια πιθανότατα θα έπαιρνε στην κεφαλιά διώξιμο του Μάγκνουσον πριν την αντεπίθεση της Μπράγκα που έφερε το 0-1.
Βέβαια ο Παναθηναϊκός έψαχνε γκολ άρα ήθελε να γίνει περισσότερο δημιουργικός, να πατήσει περισσότερο περιοχή, να απειλήσει και για αυτό μπήκε ο Τσέριν και έμεινε και ο Βιλένα στον αγωνιστικό χώρο. Αυτό που όπως έγραψα ήδη από πριν είδα κατά τη διάρκεια του αγώνα είναι πως ο Χουάνκαρ έδειχνε να μην μπορεί να συνεχίσει στο παιχνίδι. Εκεί θα ήθελα την είσοδο του Μλαντένοβιτς για να μπορεί το τριφύλλι να απειλήσει και από τις δύο πλευρές. Αυτό και μόνο… Αλλά τα είπαμε, ο Ιβάν ξέρει καλύτερα απ’ όλους μας.
Ότι έγινε, έγινε… Ο Παναθηναϊκός ακόμα και έτσι έδωσε μια σκληρή μάχη μέχρι τέλους. Δεν παράτησε ποτέ το παιχνίδι. Μετά το γκολ του Μπρούμα έχασε τρεις κλασικές ευκαιρίες για να ισοφαρίσει και κανείς δεν ξέρει τι θα γινόταν. Η ομάδα συνεχίζει στο Europa League και είναι εν αναμονή της κλήρωσης της Παρασκευής.
