Ήταν νομοτελειακό πως κάποια στιγμή θα ερχόταν και ένα παιχνίδι που όλα θα πήγαιναν ανάποδα για τον Παναθηναϊκό. Όπως εδώ και δύο μήνες όλα πήγαιναν πρίμα για λογαριασμό του τριφυλλιού και ερχόταν η μία νίκη μετά την άλλη έτσι και ένα ματς θα πήγαινε ανάποδα από την αρχή.
Δυστυχώς για τον Παναθηναϊκό και τον κόσμο του αυτό έγινε κόντρα στον ΠΑΣ Γιάννινα και ήρθε η ήττα αποκλεισμός από τον «Άγιαξ της Ηπείρου» με 2-1 και μια ακόμη χρονιά που οι πράσινοι θα μείνουν χωρίς τίτλο.
Έχουμε και λέμε τραυματισμός του Βέλεθ λίγο πριν την ολοκλήρωση του ζεστάματος και στο ματς ο Πούγγουρας κρύος και όπως είπε ο Μπόλονι χωρίς την ψυχολογία να παίξει. Γκολ εις βάρος σου στο 2’ της αναμέτρησης και αυτογκόλ στο 9’ του αγώνα. Κάπου εκεί τελείωσε και η υπόθεση πρόκριση, ότι και να λέμε, ότι και αν πίστευε ο κάθε οπαδός του Παναθηναϊκού. Είναι χαρακτηριστικό πως αν είχες πει στον ισχυρό άνδρα του ΠΑΣ, Γιώργο Χριστοβασίλη, να φτιάξει το ιδανικό σενάριο πρόκρισης της ομάδα του πριν την έναρξη της αναμέτρησης της Λεωφόρου, ούτε και αυτός θα είχε φανταστεί όσα έγιναν την Τετάρτη το βράδυ.
Το κακό όμως για το Παναθηναϊκό για να λέμε την αλήθεια είναι πως στο πρώτο παιχνίδι στο Αγρίνιο το τριφύλλι επίσης είχε πάρει προβάδισμα στο 2’ με τον Μακέντα αλλά σε εκείνο το παιχνίδι η ομάδα των Ιωαννίνων διαχειρίστηκε καλύτερα το ματς και έφτασε στην ανατροπή και τη νίκη με 2-1. Μια νίκη που είχε βάλει από τότε δύσκολα στο τριφύλλι και έδινε το προβάδισμα πρόκρισης στα ημιτελικά της ομάδας των Ιωαννίνων.
Όλα αυτά γιατί σε κανένα σημείο έως τώρα από την πρώτη μέρα που ανέλαβε ο Λάζλο Μπόλονι την ομάδα μέχρι και σήμερα δεν έχουμε δει ολοκληρωμένο ποδόσφαιρο άξιο αναφοράς από τον Παναθηναϊκό. Έχουμε δει στοιχεία να έχουν βελτιωθεί σε σχέση με τις πρώτες αναμετρήσεις επί Πογιάτος αλλά όχι ολοκληρωμένο παιχνίδι.
Ο Ρουμάνος έως τώρα έχει βελτιώσει τη λειτουργία της άμυνας του Παναθηναϊκού αλλά πλέον δεν είναι έναν και δύο μήνες στην ομάδα αλλά βρίσκεται τέσσερις και πλέον μήνες στον πάγκο της ομάδας. Οπότε είναι λογικό να περιμέναμε να δούμε περισσότερα πράγματα από παιχνίδι σε παιχνίδι και όχι κάθε φορά τα ίδια. Και επαναλαμβάνω πως στο ματς της Λεωφόρου τα πάντα στράβωσαν από την αρχή. Η πρόκριση όμως δεν χάθηκε μόνο στον αγώνα της Τετάρτης αλλά και στα δύο παιχνίδια σε Αγρίνιο και Λεωφόρο.
Και στα δύο ματς, ένας νεαρός προπονητής, ο Αργύρης Γιαννίκης κέρδισε κατά κράτος τον Λάζλο Μπόλονι. Ένας προπονητής ο οποίος βρίσκεται ενάμιση χρόνο στην ομάδα του ΠΑΣ Γιάννινα και έχει δείξει έργο αυτό το διάστημα και καλό ποδόσφαιρο ακόμα και στις ήττες της ομάδας των Ιωαννίνων.
Σε αντίθεση δηλαδή με τον Παναθηναϊκό του Λάζλο Μπόλονι ο οποίος είτε στις νίκες, είτε στις ήττες, με ελάχιστες εξαιρέσεις, παρουσιάζει το ίδιο κακό πρόσωπο.
Υ.Γ. Για ένα ακόμη ματς κανείς δεν κατάλαβε τις αγωνιστικές επιλογές του Λάζλο Μπόλονι. Σε ένα τόσο κρίσιμο ματς, που ήθελες μόνο τη νίκη για να πάρεις την πρόκριση ποιος ο λόγος να μείνει ο Μαουρίσιο στον πάγκο; Ποιος ο λόγος να μην παίξει ο Αλεξανδρόπουλος;
Γιατί να παίξει ο Σανκαρέ που ήταν τραυματίας και εκτός εδώ και δύο εβδομάδες. Και όταν όλα στράβωσαν από το 9’ γιατί δεν πήρε γρηγορότερα τα ρίσκα του. Να κάνει άνω – κάτω το παιχνίδι. Τέσσερα γκολ έψαχνε.
Υ.Γ. Ο Τάσος Χατζηγιοβάνης έγινε ένας ακόμη πράσινος που είπε στην κάμερα πως ο Παναθηναϊκός δεν παίζει καλά και κάτι πρέπει να γίνει για να αλλάξει αυτό. Δεν ήταν ο πρώτος και φυσικά δεν είναι και ο τελευταίος που το πιστεύει.
