Δεν ξέρω γιατί αλλά πριν από το χθεσινό παιχνίδι με τον ΠΑΣ Γιάννινα είχε μέσα μου μια σιγουριά πως είτε εύκολα, είτε δύσκολα ο Παναθηναϊκός θα έπαιρνε τους τρεις βαθμούς. Θα έπαιρνε μια σημαντική νίκη, θα έκανε βήμα τετράδας και δεν θα έκανε μια ακόμη γκέλα κόντρα στον κακό του δαίμονα τα τελευταία χρόνια.
Μάλιστα και σε έναν συνάδελφο που με ρώτησε του είπα «μην ασχολείσαι, θα κερδίσει σήμερα ο Παναθηναϊκός». Έτσι και έγινε και με την εικόνα του αγώνα εν τέλει να με δικαιώνει καθώς ο ΠΑΣ εκτός από το δοκάρι του Σάλιακα σε όλο το 90λεπτο δεν απείλησε άλλη φορά την εστία του Μπρινιόλι.
Βέβαια σε έναν άλλο Παναθηναϊκό, ακόμα και στη διάρκεια της φετινής σεζόν, όταν όλα ήταν εις βάρος του «τριφυλλιού» και στην πρώτη ευκαιρία ο αντίπαλος έκανε γκολ το δοκάρι του Σάλιακα θα ήταν δοκάρι και μέσα ενώ τώρα ήταν δοκάρι και έξω.
Πω, πω ένας Βιγιαφάνιες
Ίσως η σιγουριά μου να προέκυπτε από το γεγονός πως στα τελευταία παιχνίδια η ομάδα του Ιβάν Γιοβάνοβιτς δείχνει πιο σοβαρή, πιο σίγουρη και πως καταφέρνει να παίρνει αυτό που θέλει. Το έκανε με το Βόλο στο Κύπελλο, με τον Ατρόμητο στο πρωτάθλημα ενώ ακόμα και στην ήττα από την ΑΕΚ ήταν καλύτερος. Και επίσης πλέον ο Παναθηναϊκός και ο Σέρβος τεχνικός βγάζουν «άσους» από το μανίκι του. Πότε είναι πρωταγωνιστής ο Μακέντα; πότε ο Μαουρίσιο; Πότε ο Βιγιαφάνιες;
Οπότε ήμουν σίγουρος ότι κάτι θα συμβεί και η νίκη που ήθελε/χρειαζόταν το τριφύλλι θα ερχόταν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο. Και ήρθε με δύο γκολ από τους Μαουρίσιο – Σάντσες και μάλιστα με κεφαλιές. Ήρθε με τον Παναθηναϊκό να πετυχαίνει το πρώτο του γκολ από στατική φάση μετά από 14 παιχνίδια. Ήρθε με τον Βιγιαφάνιες να είναι καταλύτης σε επίθεση και άμυνα.
Δεν είναι μόνο η κάθετη πάσα του Αργεντινού στον Χουάνκαρ πριν τη σέντρα για το 1-0 που κόβει την άμυνα στα δύο, ούτε η εκτέλεση του φάουλ στο 2-0, πάρε βάλε στον συμπατριώτη του τον Αργεντινό. Περισσότερο απ’ όλα είναι το πάθος που έβγαζε στα ανασταλτικά του καθήκοντα ο Βιγιαφάνιες και πως διεκδικούσε κάθε μπάλα και πως έμπαινε σε κάθε μονομαχία. Φυσικά και ο τρόπος με τον οποίο ο ίδιος μπορεί και κρατάει τη μπάλα στα πόδια του και δίνει ηρεμία στην κυκλοφορία της μπάλας του Παναθηναϊκού.
Κάτι κερδίζεις, κάτι χάνεις
Θα συμφωνήσω με τους περισσότερους πως και για μένα δεν γίνεται ο Αλεξανδρόπουλος να μην είναι κομμάτι της ενδεκάδας του τριφυλλιού. Αλλά ειλικρινά δεν θα ήθελα να ήμουν στη θέση του Γιοβάνοβιτς αυτή τη στιγμή. Ποιον να βγάλει από το αρχικό σχήμα, τον Πέρεθ, τον «Βίγια» ή τον «Μάου» που σκοράρει συνέχεια και πλέον με τα τέσσερα γκολ που έχει πετύχει είναι ο δεύτερος σκόρερ του Παναθηναϊκού φέτος. Ναι με τον «Σώτο» οι πράσινοι θα ήταν γρηγορότεροι, θα μπορούσαν να βγάλουν μεγαλύτερη πίεση, θα μπορούσαν να βγουν γρηγορότερα στο «τρανζίσιον».
Με την τριάδα που παίζει ως βασική στα τελευταία ματς όμως ο Γιοβάνοβιτς έχει βρει μια ισορροπία και παίρνει αυτό που θέλει. Οπότε κάτι κερδίζει κάτι χάνει με τη μη χρησιμοποίηση του 20χρονου μέσου που είναι ένας παίκτης που είναι για βασικός. Βέβαια με τόσα παιχνίδια σε πρωτάθλημα και Κύπελλο όλοι θα χρειαστούν, όπως ήδη έχουν χρειαστεί.
Η ευκαιρία στον Σάντσες και ο Σένκεφελντ
Στο ματς με τον ΠΑΣ Γιάννινα υπήρξε και ένας ακόμη πρωταγωνιστής που ήρθε από το πουθενά. Ο λόγος για τον Φακούντο Σάντσες. Ο Αργεντινός μπακ που επανήλθε στα τελευταία ματς αντί του Κώτσιρα αρπάζει την ευκαιρία από τα μαλλιά και σίγουρα αναγκάζει και τον Έλληνα μπακ να δουλέψει σκληρότερα, να επανέλθει σε καλύτερη κατάσταση ώστε να κερδίσει και πάλι τη θέση του στο αρχικό σχήμα.
Κέρδος από μόνη της φυσικά και ήταν η παρουσία του Μπαρτ Σένκεφελντ στο αρχικό σχήμα. Ναι ο Ολλανδός δεν ήταν ο καλύτερος των πράσινων, ναι έκανε λάθη στις μεταβιβάσεις του, έδειξε μουδιασμένος αλλά αυτό ήταν απόλυτα λογικό. Πλέον όμως ο Γιοβάνοβιτς μπορεί να τον υπολογίζει ως βασικό και πλέον έχει μια αξιόπιστη λύση στα μετόπισθεν για να παίξει ως δίδυμο με τον Βέλεθ ή και για να δώσει ανάσες στον Ισπανό. Είναι γεγονός ότι παιχνίδι με το παιχνίδι ο Ολλανδός θα γίνεται όλο και καλύτερος.
Υ.Γ. Η διαιτησία του Τζήλου στο χθεσινό ματς με τον ΠΑΣ Γιάννινα ήταν μια από τις χειρότερες φέτος εις βάρος του Παναθηναϊκού. Το γεγονός ότι δεν δίνει καν φάουλ στον Σάλιακα στο 25’ γιατί θα ήταν αναγκασμένος να δώσει δεύτερη κίτρινη κάρτα στον μπακ του ΠΑΣ φανερώνει του λόγου το αληθές. Όπως επίσης και το ότι δεν βγάζει δεύτερη κίτρινη κάρτα στον Περέα για το φάουλ στον Βέλεθ στο 74’. Ο Τζήλος ανέχτηκε το σκληρό παιχνίδι των παικτών του ΠΑΣ, άφησε τα νεύρα και τις αψιμαχίες και δεν έβαλε ένα τέλος από νωρίς. Και καλό είναι να γράφεις για τη διαιτησία σε ένα ματς που έχεις κερδίσει και όχι να τη βρίσκεις σαν δικαιολογία.
Υ.Γ.1. Οι τέσσερις νίκες του ΠΑΣ επί του Παναθηναϊκού μάλλον είχαν κάνει τους ποδοσφαιριστές των φιλοξενούμενων να πιστέψουν ότι οι πράσινοι είναι του χεριού τους. Και όχι μόνο αυτό οι παίκτες της ομάδας των Ιωαννίνων μπήκαν στον αγωνιστικό χώρο της Λεωφόρου όχι για να παίξουν ποδόσφαιρο αλλά για να κλειστούν πίσω και να παίξουν αρκετά σκληρά σε πολλές περιπτώσεις, ακόμα και αντιαθλητικά και μάλιστα να ζητούν συνέχεια και το λόγο από τους παίκτες του τριφυλλιού. Ουσιαστικά αυτοί κατέστρεψαν αν γένει το παιχνίδι του Παναθηναϊκού.
Υ.Γ.2 Ο Νίκος Τζουάνης αφιέρωσε ένα blog ολόκληρο στον Χουάνκαρ και στο γεγονός ότι βούρκωσε μετά την ασίστ στο πρώτο γκολ του Μαουρίσιο. Οπότε δεν χρειάζεται να αναφερθώ και εγώ. Το να τον βλέπεις όμως να «συγκινείται» επειδή έβγαλε μια πετυχημένη ασίστ δείχνει την πίεση κάτω από την οποία παίζουν οι πράσινοι. Πίεση στην οποία έχουν βάλει οι ίδιοι στους εαυτούς τους με τα πρώτα αποτελέσματα της σεζόν.
Υ.Γ.3 Με νίκη επί του Βόλου στο Κύπελλο Ελλάδας θα κλείσει καλά το 2021. Το ζητούμενο όμως είναι η νίκη και επί του Άρη στο πρώτο ματς της νέας χρονιάς. Γιατί μετά το παιχνίδι με το ΠΑΣ και αυτό με τους «κιτρινόμαυρους» είναι εξάποντο.
