Θυμάμαι από πέρσι να γράφω πως τα ντέρμπι δεν τα παίζεις, αλλά τα νικάς. Όποτε στην προκειμένη και μετά την ήττα του Παναθηναϊκού από την ΑΕΚ δεν μπορώ να αλλάξω την άποψη μου.
Το τριφύλλι κατέβηκε για να παίξει, κάτι το οποίο με ικανοποίησε, η ΑΕΚ κατέβηκε για να νικήσει με κάθε κόστος, με αντιποδόσφαιρο, με δέκα παίκτες πίσω από τη μπάλα, δίνοντας την κατοχή στον Παναθηναϊκό και εν τελεί της βγήκε. Είχε βέβαια και την τύχη με το μέρος η εν μέρει την ανικανότητα των πράσινων να τελειώσουν τις φάσεις που έφτιαξαν μπροστά από την εστία του Στάνκοβιτς. Το τρίποντο πήγε στην ΑΕΚ και οι πράσινοι έχασαν την ευκαιρία να εκμεταλλευτούν τα αλλά αποτελέσματα της 12ης αγωνιστικής και να βρεθούν για πρώτη φορά φέτος στην Τρίτη θέση της βαθμολογίας.
Φυσικά και το αποτέλεσμα του ντέρμπι θα μπορούσε να ήταν διαφορετικό αν οι πράσινοι σκόραραν στην τριπλή ευκαιρία του 47 με τους Παλάσιος η Αιτόρ. Ένα σημείο όπου εμφανώς ο Παναθηναϊκός έπαιζε καλύτερα, είχε κλίσει την ΑΕΚ στην περιοχή της και έδειχνε πως θα μπορούσε να εκμεταλλευτεί το μομέντουμ.
Δεν μπήκαν συγκεντρωμένοι
Όταν βρίσκεσαι σε ένα ντέρμπι βέβαια πίσω στο σκορ από το 2ο λεπτό και μέχρι το δέκα κινδυνεύεις να δεχτείς ένα γκολ ακόμα δείχνει ότι στο ματς δεν μπήκες με τη συγκέντρωση που έπρεπε. Είχαν ακόμα το μυαλό τους στο Κύπελλο, όπου ίσως έχει τεθεί ως πρώτος στόχος, είχαν την υποψία πως η ΑΕΚ θα μπει σβηστά στο ματς; Κανείς δεν μπορεί να ξέρει σίγουρα όμως είναι κάτι στο οποίο η ευθύνη μοιράζεται και στον Ιβάν Γιοβάνοβιτς αλλά και στους παίκτες.
Αυτό που δεδομένα αποτελεί επιλογή και ευθύνη του Σέρβου τεχνικού είναι η μη χρησιμοποίηση του Σωτήρη Αλεξανδρόπουλου, τουλάχιστον, αν όχι και του Χατζηγιοβάνη στο αρχικό σχήμα. Ναι ξέρω πως πάντα λέμε πως οι καλύτεροι είναι αυτοί που δεν παίζουν… Ε τι να κάνουμε που στη συγκεκριμένη περίπτωση ισχύει. Δεν γίνεται σε αυτό το ματς να μην ξεκινάει ο 20χρονος μέσος είτε αντί του Βιγιαφάνιες ή αντί του Μαουρίσιο για να δώσει τρεξίματα, κλεψίματα, κάθετο ποδόσφαιρο, τσαμπουκά, γρήγορη μεταβίβαση από την άμυνα στην επίθεση.
Τα στοιχεία που διακρίνουν τον ταλαντούχο μέσο και τον κάνουν τόσο πολύτιμο στη μεσαία γραμμή του Παναθηναϊκού. Πόσο μάλλον όταν ο Πέρεθ δεν είναι και στην καλύτερη δυνατή του κατάσταση όντας επιβαρυμένος.
Που ήταν η τριάδα των χαφ
Επίσης έχω διαβάσει πολλά από χθες για την ευθύνη της αμυντικής τετράδας στο γκολ του Σιμάνσκι αλλά για μένα η αλήθεια είναι κάπου στη μέση. Όσο φταίει η άμυνα άλλο τόσο φταίει το εξάρι (Πέρεθ) και τα δύο οκτάρια (Μαουρίσιο-Βιγιαφάνιες) της ομάδας που δεν ακολουθούν τον «προσωπικό» τους αντίπαλο, τον Σιμάνσκι, που δημιουργεί υπεραριθμία υπέρ της ΑΕΚ στη μικρή γραμμή του Παναθηναϊκού. Ο Βέλεθ έχει στο πρώτο δοκάρι τον Μάνταλο, ο Σάρλια έχει πίσω του τον Αραούχο και ο “Βίγια” κοιτάει σαν χαμένος, ενώ ο Πέρεθ έχει αναγκαστεί να βγει στη σέντρα, εκεί όπου έπρεπε να είναι η ο Κώτσιρας ή ο Παλάσιος.
Να μην μιλήσουμε για ένα γκολ που συνολικά το τριφύλλι δέχεται για μια ακόμη φορά φέτος με κλέψιμο στο κέντρο γρήγορο τρανζίσιον του αντιπάλου και καμία αντίδραση από την άμυνα των πράσινων. Και επίσης όλα από την ίδια πλευρά, την δεξιά όπως αμύνεται ο Πάναθηναικος. Κάτι το οποίο χρίζει ιδιαίτερης προσοχής.
Μετά το πρώτο εικοσάλεπτο και μέχρι το τέλος του αγώνα το τριφύλλι κυριάρχησε. Το έβλεπες στο γήπεδο και το άκουγες και από την εξέδρα όπου οι φίλοι της ΑΕΚ μουρμουρούσαν για την οπισθοχώρηση της ομάδας τους και έκαναν το ένα ωχ μετά το άλλο.
Με τις… μπάλες μέσα
Δεδομένα βέβαια δεν είναι ευθύνη του Γιοβάνοβιτς να μπει στο γήπεδο και να πλασάρει καλύτερα στη φάση όπου ο Παλάσιος στο 47´ τη στέλνει στο κέντρο της εστίας, ούτε δίκη του ευθύνη είναι που στην ίδια φάση δύο φορές ο Αιτόρ δεν μπαίνει και με τις… μπάλες του μέσα στην εστία για να σπρώξει τη μπάλα στα δίχτυα να κάνει το 1-1 και να δούμε άλλο ματς.
Με τα αν βέβαια δεν πας μπροστά. Μια ανάλογη φάση την οποία σπατάλησαν οι πράσινοι έγινε και στο 57ο λεπτό όπου Παλάσιος – Μαουρίσιο από πλεονεκτική θέση μέσα στην περιοχή δεν είχαν τελική που να βρει εστία. Και όλη αυτή την ώρα η ΑΕΚ τι έκανε μια τελική με τον Αραούχο και ένα γκολ οφσάιντ που δόθηκε μέσω VAR άρα πρόκειται για μια φάση ως μη γενομένη.
Ο Γιοβάνοβιτς έκανε γρήγορα τις αλλαγές και ρίσκαρε κάπως θα μπορούσαμε να πούμε αλλά και αυτές αποδέχτηκαν λανθασμένες. Για κάποιο λόγο, αυτός πρέπει να το βρει, Μακεντα και Καρλίτος δεν μπορούν να παίξουν μαζί. Δεν θυμάμαι ένα γκολ που να έχει προέλθει από συνεργασία των δυο τους. Μια ασίστ του ενός στον άλλο, ένα ένα-δυο που να έφερε προβλήματα στην αντίπαλη άμυνα.
Δεν πήρε όσα ήθελε
Όποτε ναι μεν ο ίδιος θέλησε να αλλάξει τα πράγματα αλλά δεν πήρε όσα ήθελε από τις αλλαγές που έκανε. Ίσως αυτός να ήταν και ο λόγος εκνευρισμού του μετά το τέλος του αγώνα και βγήκε στις δηλώσεις του. Οπότε στο τελευταίο κομμάτι του αγώνα ναι μεν ο Παναθηναϊκός είχε την υπεροχή, τις ευκαιρίες, τις ενέργειες μέσα στην περιοχή αλλά δεν τις αξιοποίησε.
Δεν τα λέμε εμείς, τα λένε και οι αριθμοί. Αρχικά το τριφύλλι έκανε 19 ενέργειες μέσα στην περιοχή έναντι 13 της ΑΕΚ ενώ τα xgoals ήταν 2,15 για το τριφύλλι και 1,26 για τους γηπεδούχους με τον Παναθηναϊκό να έχει 18 τελικές με ένα δοκάρι και η ΑΕΚ 10 τελικές.
Υ.Γ. Έχουν συμπληρωθεί 12 αγωνιστικές, δηλαδή 1080 αγωνιστικά λεπτά και ο Παναθηναϊκός δεν έχει καταφέρει να βάλει ένα γκολ από στημένο. Όχι πέναλτι που έχει πετύχει, αλλά ούτε ένα φάουλ, ούτε μια συνεργασία σε ένα κόρνερ, σε μια εκτέλεση φάουλ, μια κομπίνα ρε αδερφέ. Φυσικά και αυτό δεν είναι φυσιολογικό. Φυσικά και αυτό απαιτεί δουλειά στην προπόνηση για αυτό και απορώ τι γίνεται με τα στημένα στον Παναθηναϊκό.
Και θυμάμαι παλιά τον Φερνάντο Σάντος να λέει πως τα περισσότερα γκολ σε ένα ματς μπαίνουν με την εκτέλεση κάποιου στημένου.
