Η πρώτη ήττα στη Λεωφόρο ήρθε και δυστυχώς ήρθε σε ένα ντέρμπι, σε ένα γήπεδο όπου ήταν κατάμεστο και με τον κόσμο μετά από αρκετό καιρό να στήνει ένα πάρτι στις εξέδρες για λογαριασμό του Παναθηναϊκού.
Το τριφύλλι ηττήθηκε με 3-1 από τον ΠΑΟΚ και δυστυχώς μένει αρκετά πίσω στο βαθμολογικό πίνακα από πολύ νωρίς. Κάτι που είναι απορία όχι της ήττας από την ομάδα της Θεσσαλονίκης αλλά κυρίως της ήττας στα Γιάννινα και της γκέλας με τον ΟΦΗ. Αν δεν είχαν έρθει αυτά τα δύο τόσο στραβά αποτελέσματα ίσως η ήττα από τον ΠΑΟΚ να μην ενοχλούσε τόσο.
Αυτό όμως που ενοχλεί άπαντες είναι αυτή ακριβώς η προηγούμενη φράση. Πως πλέον φαίνεται κάποιοι μέσα στην ομάδα, όχι ο κόσμος της βέβαια, να είναι ευχαριστημένος και να θέλει λιγότερα από όσα πραγματικά αξίζει αυτή η φανέλα, από όσα πραγματικά αξίζει η ιστορία αυτού του συλλόγου και το DNA του.
Ο Παναθηναϊκός από τη φύση του είναι μια ομάδα που πρέπει να παίζει πάντα για νίκες και τίτλους και δυστυχώς αυτό δεν συμβαίνει ποια. Η διαφορά από Ολυμπιακό, ΑΕΚ και ΠΑΟΚ φαίνεται πως παραμένει μεγάλη, παρά τις όποιες κινήσεις έγιναν φέτος, και δεν έχει καλυφτεί.
Το βράδυ της Κυριακής ο δικέφαλος ήταν καλύτερος, έπαιξε πιο σωστά, αν και κουρασμένος απείλησε περισσότερο και έφτασε στην επικράτηση επί του Παναθηναϊκού. Ενός Παναθηναϊκού που έχουμε συμπληρώσει δέκα παιχνίδια και ακόμα δεν έχουμε δει ένα συνολικά καλό ημίχρονο, έως τώρα βλέπουμε μόνο καλά διαστήματα, ξεσπάσματα και κυρίως μια εικόνα καλή μετά από κάθε γκολ που πετυχαίνει το τριφύλλι στα ματς του.
Όχι όμως μια ομάδα που να κάνει στο σύνολο της ένα καλό παιχνίδι, να εκμηδενίσει τον αντίπαλο της και να είναι κυρίαρχη από το πρώτο έως το τελευταίο λεπτό. Έκανε κάτι τέτοιο ο ΠΑΟΚ; Φυσικά και όχι απλά έπαιξε καλύτερα και πήρε τη νίκη. Η ομάδα της Θεσσαλονίκης όμως έχει και τη δικαιολογία του αγώνα της Πέμπτης, της κούρασης από ένα ευρωπαϊκό ματς και μάλιστα κόντρα σε έναν ισχυρό αντίπαλο και φυσικά το ταξίδι αλλά και τις λιγότερες μέρες προετοιμασίας του αγώνα σε αντίθεση με τον Παναθηναϊκό.
Είχε απόλυτο δίκιο ο Γιοβάνοβιτς στη συνέντευξη Τύπου που είπε πως η ομάδα του έπρεπε να ελέγξει καλύτερα το ρυθμό και να εκμεταλλευτεί το τελευταίο διάστημα του αγώνα. Μόνο που δεν το έκανε καθώς σε εκείνο το διάστημα ήρθε ένα λάθος της άμυνας του Παναθηναϊκού και το δεύτερο γκολ από πλευράς ΠΑΟΚ.
Επίσης από εκεί και πέρα το τριφύλλι εδώ και δέκα ματς σε πρωτάθλημα και Κύπελλο δεν έχει πάρει ούτε ένα γκολ από ένα στημένο (σ.σ. εκτός από πέναλτι), από ένα κόρνερ, ένα φάουλ, μια κομπίνα. Κάτι που φυσικά πρέπει να αλλάξει στα επόμενα παιχνίδια.
Όλα αυτά είναι δείγματα πως η ομάδα ναι μεν είναι βελτιωμένη σε σχέση με πέρυσι, μπορείς να τη δεις δηλαδή χωρίς να σε πάρει ο ύπνος, χωρίς να κλείσεις την τηλεόραση με αυτά που βλέπει αλλά η οποία ακόμα δεν έχει χτίσει χαρακτήρα και δεν είναι ικανή για το επόμενο βήμα. Να κοιτάξει στα μάτια δηλαδή τους υπόλοιπους μεγάλους του πρωταθλήματος.
Θέλει επιπλέον δουλειά και περαιτέρω ενίσχυση με καλύτερους παίκτες από τους ήδη υπάρχοντες σε κάποιες θέσεις.
Υ.Γ. Βρέθηκα χθες το μεσημέρι στην Καισαριανή για να δω από κοντά την πρεμιέρα του Παναθηναϊκού Β’. Είναι δεδομένο πως αυτό το πρωτάθλημα μόνο καλό θα κάνει σε αυτούς που όντως αξίζουν να φορούν τη φανέλα του τριφυλλιού και να παίξουν στην πρώτη ομάδα. Θα πάρουν εμπειρίες, θα γίνουν καλύτεροι, θα βελτιωθούν και θα είναι έτοιμοι. Όπως επίσης είναι σίγουρο ότι θα «ρίξει» τα αυτιά σε κάποιους που την έχουν δει «παικταράδες».
Υ.Γ.1 Έχουν περάσει αρκετές μέρες αλλά δεν μπορώ να μην το αναφέρω καθώς δεν μου άρεσε καθόλου η ψήφος που έδωσε ο Παναθηναϊκός στον Γιώργο Μποροβήλο για την προεδρία της λίγκας. Ντράπηκε και η ντροπή με αυτή την απόφαση της πράσινης διοίκησης στον άνθρωπο που ήταν διαιτητής στο ματς της Ριζούπολης. Αν έβγαινε με 14-0 και ένα λευκό ή ακόμα και ένα κατά πρόεδρος δεν θα άλλαζε κάτι.
