Μέχρι και το φιλικό με την Άλκμααρ λόγω άδειας, υποχρεώσεων, δεν είχα δει ένα ολόκληρο φιλικό του Παναθηναϊκού έως τώρα και για αυτό δεν μπορούσα να βγάλω ασφαλή συμπεράσματα για την ομάδα που χτίζει ο Γιοβάνοβιτς και τα όσα αναμένεται να δούμε τη φετινή σεζόν από τους πράσινους.
Η πρώτη εικόνα που έχω όμως από ένα ολοκληρωμένο φιλικό δεν είναι καλή, περισσότερο απογοητευτική θα έλεγα, αν βάλουμε στο μυαλό μας πως ο Παναθηναϊκός αντιμετώπιζε μια ομάδα Β’ ΕΘνικής Ολλανδίας με αρκετές αλλαγές στο ρόστερ της καθώς έχουν αποχωρήσει ένα σωρό παίκτες της και έπαιξε χωρίς τον πρώτο σκόρερ της, τον Γιώργο Γιακουμάκη. Ναι θα δεχτώ πως είναι σημαντικό ότι η Φένλο σε μια εβδομάδα ξεκινάει τις επίσημες υποχρεώσεις της και το φιλικό με τον Παναθηναϊκό αποτέλεσε την πρόβα τζενεράλε των Ολλανδών. Αλλά και πάλι μιλάμε για μια ομάδα Β’ ΕΘνικής και χαμηλής δυναμικότητας. Κάτι το οποίο προς τιμήν του παραδέχθηκε και ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς στην ανάλυση που έκανε με το τέλος του αγώνα και παρά το καλό πρώτο ημίχρονο. Όπως είπε ήταν λογικό να έχει κατοχή μπάλας και κυκλοφορία ο Παναθηναϊκός κόντρα σε μια υποδεέστερη ομάδα.
Φυσικά και θα δεχτώ τις ανταποκρίσεις όλων των απεσταλμένων που κάνουν λόγο για εξαιρετική δουλειά του Σέρβου προπονητή, για δουλειά από την αρχή στην επιθετική ανάπτυξη και για πράγματα που μπαίνουν καθημερινά κομμάτι-κομμάτι στην επιθετική ανάπτυξη του Παναθηναϊκού. Τότε θα πρέπει να περιμένουμε από εδώ και στα εξής και σε κάθε φιλικό η ομάδα να δείχνει σημάδια βελτίωσης. Ναι έδειξε και κόντρα στη Φένλο σε σχέση με τα δύο προηγούμενα ματς με Αλ Τααβόν και Άλκμααρ, επαναλαμβάνω όμως κόντρα σε μια ομάδα Β’ ΕΘνικής και χωρίς να μπορείς να μείνεις ικανοποιημένος απ’ όσα είδες και να σταθείς κάπου. Η ομάδα θέλει επιπλέον δουλειά, περαιτέρω βελτίωση και φυσικά ενίσχυση σε κάποιες θέσεις ώστε να μπορέσει να δείξει ένα καλύτερο πρόσωπο.
Ωραία οι Αϊτόρ και Ενγκμπακοτό σκόραραν… τι άλλο όμως έκαναν στα 45 λεπτά που έπαιξαν; Στο πρώτο γκολ που δέχτηκα ο Παναθηναϊκός τόσο ο Κώτσιρας όσο και ο Διούδης είχαν κακή αντίδραση. Φυσικά για το δεύτερο μέρος ούτε λόγος να γίνεται. Ποιος Αγιούμπ; Λίγα πράγματα ο Σαβιέρ, χαμένος ο Μπουζούκης, κακός ο Μακέντα και μόνο από το δίδυμο Σάντσες – Χατζηγιοβάνη προσπαθούσες να αναπτυχθείς με τον δεύτερο πάντα να θέλει να κάνει το κάτι παραπάνω και να στερεί από τους πράσινους κάτι καλύτερο.
Γενικότερα το τριφύλλι θέλει προσθήκες μεσοεπιθετικά καθώς μην ξεχνάμε ότι μεσοαμυντικά υπάρχουν οι Σένκεφελντ, Κουρμπέλης, Πούγγουρας που θα επιστρέψουν και θα αλλάξουν την εικόνα της ομάδας. Βέβαια το θέμα είναι πότε θα επιστρέψουν και οι τρεις τους και να μπει ένα χρονοδιάγραμμα για να γνωρίζει ο προπονητής. Γιατί αν είναι να κάνουν δύο και τρεις μήνες ε τότε η ομάδα θέλει και άλλη ενίσχυση.
Τρία πράγματα που μου άρεσαν ήταν αρχικά ο Σιδεράς. Ο 18χρονος που ήταν από τους τελευταίους που έγιναν επαγγελματίες είναι ένας κοντρολαρισμένος στόπερ, ένας αμυντικός που μπορεί να κάνει παιχνίδι από πίσω και αν δουλευτεί και γίνει καλύτερος θα μπορούσε να βοηθήσει τους πράσινους. Μένει βέβαια να τον δούμε και σε συνθήκες πίεσης με καλύτερους επιθετικούς. Από την άλλη όμως κάθε παιχνίδι που παίζει θα είναι και κέρδος για αυτόν καθώς θα αποκτά μεγαλύτερη εμπειρία.
Το δεύτερο σημείο που θέλω να σταθώ είναι ο Πέρεθ. Αμυντικά μπορεί να μην μου έβγαλε τα μάτια, άλλωστε ο Παναθηναϊκός δεν είχε πίεση, αυτός είχε την κατοχή τη μπάλας. Ο Ισπανός έβγαινε πάντα για να πάρει την πρώτη μπαλιά από τα στόπερ, έπαιζε με το κεφάλι ψηλά και προσπαθούσε με κάθετη και μπροστινή μπαλιά να κάνει το παιχνίδι της ομάδας του. Λίγες φορές έδωσε παράλληλα και ακόμα λιγότερες σήκωσε τη μπάλα από το έδαφος.
Το τρίτο που μου άρεσε ήταν ο Καρλίτος και εν γένει η προσπάθεια του να ανταποκριθεί σε έναν ρόλο που δεν έχει παίξει έως τώρα, αυτόν του δεύτερου επιθετικού. Ο Καρλίτος έκανε συνεχείς κινήσεις, ζητούσε τη μπάλα, πήγαινε πότε δεξιά, πότε αριστερά, είχε και την ασίστ στο πρώτο γκολ. Εν γένει έδειξε διάθεση να προσπαθήσει και εκεί.
