Παπαδόπουλος: “Έγινα άντρας στον Παναθηναϊκό”

ÐÁÑÏÕÓÉÁÓÇ ËÁÆÁÑÏÕ ÐÁÐÁÄÏÐÏÕËÏÕ ÓÔÏÍ ÇÑÁÊËÇ
Διαφήμιση

Μιλώντας στην ιστοσελίδα «SDNA», ο Λάζαρος Παπαδόπουλος παραχώρησε μια εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη κι απάντησε σε ερωτήσεις για το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον. Μάλιστα, αναφέρθηκε στο πέρασμά του από τον Εξάστερο και την παρουσία του στην ομάδα.

Διαφήμιση

-Σταμάτησες το μπάσκετ το 2014. Επτά χρόνια μετά σου λείπει;

«Μου λείπει πάρα πολύ, βασικά μου λείπουν τα παιχνίδια, τα αποδυτήρια, οι φάσεις και οι πλάκες που κάναμε μέσα, αυτό είναι που μου λείπει».

Διαφήμιση

-Πως ξεκίνησες το μπάσκετ; Ήξερες από μικρός ότι αυτό θες να κάνεις στη ζωή σου επαγγελματικά;

«Από τα 13 μου έλεγα ακόμη ότι θα γίνω μπασκετμπολίστας. Ξεκίνησα στη Σταυρούπολη, στον Α.Ο., σε ένα γήπεδο έξω -έπαιζα μονά συνέχεια- με είδαν που ήμουν και ψηλός ρώτησαν πόσο χρονών είμαι και όταν τους είπα (…γέλια) με πήραν κατευθείαν στην ομάδα. Δεν κοίταξαν αν παίζω καλά ή όχι, στα 12 ξεκίνησα στα μίνι, πριν έπαιζα στη γειτονιά. Στα 14 ήδη έπαιζα στην ανδρική ομάδα, στα 15 ανεβήκαμε κατηγορία, στο τοπικό (από τη Δ΄ στη Γ’) είχα παίξει καλά και στους παίδες και ο Ηρακλής με πήρε για το εφηβικό και το ανδρικό. Έτυχε τότε να είναι προπονητής στον Ηρακλή ο Τομ Νιούελ , του οποίου ο πατέρας ήταν ο καλύτερος προπονητής στον κόσμο, όσον αφορά τη θέση του «ψηλού» και σε αυτό το κομμάτι στάθηκα τυχερός. Πήρα τα πρώτα βασικά πράγματα από έναν προπονητή και τις βασικές ασκήσεις για έναν ψηλό τις οποίες συνέχισα να κάνω για ολόκληρη τη διάρκεια της καριέρας μου».

Διαφήμιση

«Αν στον Ηρακλή μεγάλωσα, στον Παναθηναϊκό ανδρώθηκα».

-Το 2001 παίρνεις μεταγραφή για τον Παναθηναϊκό και νωρίς έρχονται και οι πρώτες διακρίσεις…

«Ήταν το πρώτο τεστ. Αν μπορώ να πω ότι στον Ηρακλή μεγάλωσα, στον Παναθηναϊκό ανδρώθηκα. Εκεί μπήκα στα βαθιά, αγωνίστηκα στην Ευρωλίγκα, είχα μεγάλους προπονητές, όπως τον Ομπράντοβιτς και τον Ιτούδη, μεγάλους συμπαίκτες όπως τον Μποντιρόγκα, τον Κουτλουάι, τον Ρότζερς, τον Μίντλετον, τον Φώτση μετά. Πολύ καλές προσωπικότητες και εκεί έπαιξα τα πρώτα μου μεγάλα ντέρμπι – τελικούς. Κερδίσαμε όλους τους τίτλους, είδα πως είναι να παίζω σε μεγάλη ομάδα και πως να δουλεύω με τεράστιες απαιτήσεις».

-Σχολίασε μου με λίγες λέξεις κάθε ομάδα που αγωνίστηκες…

Ηρακλής: «Μια ωραία οικογένεια»

Παναθηναϊκός: «Εκεί που έγινα άνδρας».

Ντιναμό Μόσχας: «Η καλύτερη ομάδα, Το καλύτερο μπάσκετ, οι καλύτερες συνθήκες και η καλύτερη ομάδα που έπαιξα».

Ρεάλ Μαδρίτης: «Πάρα πολύ επαγγελματική».

Μπολόνια: «Η καλύτερη πόλη για να ζήσεις, το καλύτερο φαγητό, τα καλύτερα ρούχα και ο καλύτερος καφές (σ.σ. γέλια)».

ΠΑΟΚ: «Παθιασμένη ομάδα».

Χίμκι: « Έκανα πολύ ωραίους φίλους στην ομάδα».

Ολυμπιακός: «Η απόδειξή μου ότι είμαι ακόμη ζωντανός».

Γκραν Κανάρια: «Το τελευταίο μου ματς που θυμάμαι με νοσταλγία».

-Μετάνιωσες ποτέ για κάποια απόφαση να φύγεις από κάποια ομάδα, ή που υπέγραψες σε κάποια;

«Όχι δε μετάνιωσα, ήταν όλες οι ομάδες σε πολύ υψηλό επίπεδο. Αυτό ήταν γιατί διάλεγα ομάδες που μπορούσαν να διεκδικήσουν κάτι, με κριτήριο να έχω συμπαίκτες δυναμικότητας, να ταιριάζουν σε μένα. Δεν πήγαινα πάντα σε φαβορί, αλλά πήγαινα και έλεγα οκ θα έρθω εγώ και θα πάρουμε το πρωτάθλημα, μ’ άρεσε να πηγαίνω σε μία ομάδα και να δώσω κάτι, όχι απλώς να πάω και να είμαι ένας από αυτούς».

-Από τους προπονητές που ήσουν υπό τις οδηγίες τους, ποιους ξεχωρίζεις;

«Θα μπορούσα να ξεχωρίσω τρεις. Τον Ομπράντοβιτς, που έχει την καλύτερη στρατηγική όσον αφορά το σύστημα του παιχνιδιού, τον Ίβκοβιτς που είναι ο άνθρωπος που μπορεί να φτιάξει την καλύτερη ψυχολογία του παίκτη και τον Γιαννάκη, ο πιο δίκαιος προπονητής. Θα έβαζα και τέταρτο τον Δημήτρη Νικολαΐδη ο καλύτερος προπονητής, στο να σου φτιάξει την ατομική σου κατάσταση. Είχα βέβαια και πολλούς άλλους, που δεν θα ήθελα να αδικήσω και ό καθένας προσφέρει πάντα και κάτι».

Ο Λάζαρος Παπαδόπουλος ήταν στα μικρά κλιμάκια της Εθνικής και σαν μέλος της ανδρικής πλέον ομάδας, ήταν από τα βασικά στελέχη των επιτυχιών, με την κατάκτηση του χρυσού μεταλλίου στο Ευρωμπάσκετ του 2005 στο Βελιγράδι και το αργυρό μετάλλιο στο Μουντομπάσκετ της Ιαπωνίας το 2006, ενώ συμμετείχε και στους Ολυμπιακούς του 2004. Σε 103 αγώνες με το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα, σκόραρε 847 πόντους και με το Ευρωμπάσκετ του 2007 να είναι το κύκνειο άσμα του, αποχώρησε από την Εθνική τον Ιούνιο του 2008.

«Ήταν πιο εν θερμώ οι αποφάσεις μου τότε»

-Όταν αποσύρθηκες από την Εθνική ομάδα, είχες δώσεις στη δημοσιότητα και μια επιστολή εξηγώντας τους λόγους. Τι είχε γίνει τότε;

«Ήταν πολύ ξεκάθαρη η επιστολή μου τότε, είχε να κάνει με την διαμάχη που υπήρχε με την Ομοσπονδία σε εκείνη τη φάση, το πως φερόταν στους παίκτες και ποια στρατηγική ακολουθούσε. Ασχολούμασταν με τα συνδικαλιστικά εκείνη την περίοδο και τότε δεν υπήρχε ένας ανοιχτός διάλογος. Βλέπαμε ότι αυτή η ομοσπονδία δεν θα οδηγούσε το μπάσκετ κάπου στα επόμενα χρόνια και η τοποθέτηση ήταν ότι βοηθώντας αυτή την ομοσπονδία, στην ουσία βοηθάμε απλά να καλύπτει τα προβλήματά της. Ακόμη και σήμερα έχουμε προβλήματα όσον αφορά το μπάσκετ και αυτά είναι από τότε. Απλά τότε δεν φαινόντουσαν λόγω των επιτυχιών της Εθνικής ομάδας».

-Το μετάνιωσες που αποχώρησες τότε από το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα;

«Μπορεί και να το μετάνιωσα …ναι, ίσως θα μπορούσα να το διαχειριστώ και λίγο καλύτερα, εκείνα τα χρόνια δεν είχα τη συγκρότηση, ήταν πιο εν θερμώ οι αποφάσεις μου τότε».

-Πως σχολιάζεις ότι δεν υπάρχει ελληνική παρουσία στις τελικές φάσεις των ευρωπαϊκών διοργανώσεων;

«Δεν είναι αυτό το απαραίτητο, έτερον εκάτερον. Μπορεί να έχεις παρουσία αλλά είναι καθαρά το δευτερεύον. Είναι σίγουρα μια απόδειξη της δουλειάς, αλλά μπορεί και να μην κάνεις δουλειά και να κερδίζεις απλά 2-3 παιχνίδια, αλλά μηχανή μπορεί να μην υπάρχει απλά περιτύλιγμα. Σημασία έχει να υπάρχει δομή και κερδίσεις ή όχι, το μπάσκετ να λειτουργεί, να υπάρχει αξιοπρεπής διαιτησία, σωστό προπονητικό σύστημα, αναπτυξιακό πρόγραμμα, να κάτσουν όλοι οι φορείς να βάζουν πλαίσια και αυτή η συζήτηση να είναι διαρκής, να προτείνονται λύσεις και να εφαρμόζονται».

-Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός, δύο από τις ομάδες που έχεις αγωνιστεί είχαν αρκετά σκαμπανεβάσματα φέτος.

«Γενικά έχω παρακολουθήσει λίγα παιχνίδια, αλλά θεωρώ τα σκαμπανεβάσματα φυσιολογικά από τη στιγμή που έχουμε σε όλους τους τομείς, όπως ο κορονοίός, που ίσως δεν μπορείς να έχεις ένα ρυθμό προπονήσεων, δεν μπορείς να προβλέψεις πότε θα παίξεις και με ποιους, αν αρρωστήσει κάποιος. Όλα αυτά τα δεδομένα επηρεάζουν και το παιχνίδι. Από τα λίγα που είδα δεν μπορώ να πω ότι το ευχαριστήθηκα. Μία θετική έκπληξη είναι το Λαύριο, μπορούσα να καταλάβω ότι έχουν μία στρατηγική, βγάζουν κάτι μέσα στο παιχνίδι τους, αλλά πάλι το ταλέντο είναι περιορισμένο, υπάρχει σωστή καθοδήγηση, αλλά έχουν έλλειψη ταλέντου».

-Στη θέση σου, σαν «5άρι» ξεχωρίζεις κάποιον;

«Είμαι πολύ αυστηρός. Δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποιον που μου κάνει «κλικ» και θα μπορούσα να πω ότι έμεινα ικανοποιημένος από την απόδοσή του. Παραείμαι αυστηρός, σίγουρα από τους παλιούς φαίνεται ότι κάνουν τη διαφορά και φαίνεται ότι δεν υπάρχει διάδοχη κατάσταση , μάλλον οι παλιοί είχαν καλύτερες βάσεις σε ατομικό επίπεδο. Δεν μπορώ όμως να πω ότι έχω δει κάποιον νέο, που να πω ότι μπορεί να ξεπεράσει τον Διαμαντίδη, τον Σπανούλη ή τον Ζήση».

 

πηγή: sdna.gr

Δεν είμαστε μια συνηθισμένη αθλητική ιστοσελίδα. Το trifilara.gr ήρθε για να καλύψει ένα τεράστιο κενό. Και θα το κάνει… Δεν θα διαβάσετε στο trifilara.gr νέα από όλες τις ομάδες. Για την ακρίβεια θα ενημερωθείτε γρήγορα και έγκυρα μονάχα για τον Παναθηναϊκό και όλα τα τμήματα του συλλόγου.