Ένα περίεργο πράγμα ρε παιδί μου με τον Παναθηναϊκό. Είναι η γη της ποδοσφαιρικής επαγγελίας, που γύρω της έχει άπειρους δορυφόρους να την περιτριγυρίζουν. Όμως κατά ένα περίεργο τρόπο ουδείς προσγειώνεται σε αυτήν… Πως συμβαίνει πάντα αυτό.
Άντε να τα θυμηθούμε άλλωστε η ιστορία τα γράφει , εμείς τα καταγράφουμε ως συνήθως. Αιωρείται ένα πολυεθνικό παζλ επενδύσεων που ποτέ δεν καταλήγει σε deal. Από την Κίνα μέχρι τη Μέση Ανατολή και από την Αθήνα μέχρι την Ταϊλάνδη. Όλοι θέλουν το τιμόνι στην «Πανάθα», η μπίλια όμως δεν κάθεται ποτέ στο «πράσινο».
Γύρω γύρω όλοι και στη μέση ο κόσμος. Να ακούει ,να διαβάζει, να ελπίζει, να αγωνιά και να μαλώνει για τη σωστή λύση. Και για αλλαγή σελίδας, που θα φέρει άνεμο αλλαγής, σε έναν φαύλο κύκλο οικογενειακής εσωστρέφειας. Και βέβαια εξυπηρετώντας – κλασικά – δικά τους συμφέροντα – τα απωθημένα τους, οι διάφοροι καλοθελητές. Κοράκια στη γωνία, αρκετά εξ αυτών με δημοσιογραφικά πούπουλα… που κράζουν σπασμωδικά, αριστερά -δεξιά με απόγνωση. Παραμυθιάζουν με φωτοβολίδες τον κόσμο με φερετζέ την αναξιοπιστία.
Λίαν προσφάτως έγραψα ένα σφαιρικό άρθρο, με στοιχεία – όχι προπετάσματα καπνού – και με βάσεις λογικής προσέγγισης για κάτι που ξεκάθαρα έβγαινε από το ρεπορτάζ. Πως η νυν διοίκηση, όπως είχε γράψει κάνα μήνα πριν ο Τσιμπίδας , είναι ανοιχτή σε συμπαίκτη, όχι σε παραχώρηση του πλειοψηφικού πακέτου. Και πως αφού έπενδύθηκαν (ασχέτως αποτελέσματος) Χ μεγάλα ποσά, τίποτα δεν θα γίνει έναντι πινακίου φακής. Άρα, που καταλήγουμε…
Ένα μήνα plus, πριν δηλώσει το ίδιο ακριβώς στην SD o κύριος Δρακωτός. Ο ομογενής επιχειρηματίας που με τους συμπαίκτες του δηλώνει παρών και πολύ καλά κάνει ο άνθρωπος: «Είμαστε εδώ, όμως θέλουμε ολόκληρο το πακέτο», είπε χαρακτηριστικά και συμπλήρωσε: «Η διοίκηση ψάχνει συμπαίκτη, όχι βασικό επενδυτή». Είπε ανοιχτά και ξεκάθαρα ο άνθρωπος, αυτό που ισχύει δηλαδή τώρα σήμερα 24/10. Μια αλήθεια! Αυτό που έγκυρα μεταφέραμε από το ρεπορτάζ στο trifilara.gr. Όχι αίσθηση ή υποθέσεις, όχι διακαείς πόθοι αλλά καταγραφή -σκέτα νέτα ψυχρά – κάποιων διαμορφωμένων δεδομένων. Που ανάλογα το συμφέρον του τα βαπτίζει ο καθένας όπως θέλει για να κάνει νούμερα…
Οποιοσδήποτε νοήμονας άνθρωπος, που έχει δράμι εμπειρία για το τι τρέχει στην ομάδα και λίγο μυαλό, μπορεί να αντιληφθεί πως αφού 1+1=2, πάρα μα πάρα πολύ δύσκολα, ΣΗΜΕΡΑ που μιλάμε θα άλλαζε κάτι.
ΠΡΟΣΟΧΗ. Δεν σημαίνει πως δεν θα αλλάξει ποτέ τίποτα, δεν συνεπάγεται γιατί όλα αλλάζουν σε αυτή τη ζωή σε dt. Θα ήταν αφελής ή στημένος κάποιος να πει το αντίθετο. Στοιχειωδώς να είσαι κυκλοφορημένος ξέρεις πόσο ευμετάβλητα είναι τα πράγματα. Η κάνουμε όμως, λόγο για καφενείο, για κουβεντούλα ή κάνουμε συζήτηση σοβαρή για το μέγεθος “Παναθηναϊκός”. Πιο λιανά, όλα δείχνουν πως η διοίκηση δεν πουλάει στα 25 εκ. στο ¼ περίπου όσων έχουν πέσει περίπου στο τραπέζι μέχρι. Άσχετο το αν έπιασαν τόπο ή όχι. Αυτό είναι άλλη συζήτηση. Αυτό βέβαια δεν είναι η άποψη μας ελαφρά την καρδία, είναι αυτό που δήλωσε ο Κ. Δρακωτός, ΔΕΔΟΜΕΝΟ!
Υπάρχουν πολλοί όμως που θα εύχονταν το αντίθετο. Να αλλάξουν όλα εδώ και τώρα. Να πωληθεί η ΠΑΕ, πιο σωστά να αλλάξει χέρια. Να δοκιμάσει κάποιος άλλος να κρατήσει τα ηνία, μια νέα συνταγή επιτυχίας να δοκιμαστεί. Κάποιοι είναι κουρασμένοι, κάποιοι άλλοι απογοητευμένοι, άλλοι θέλουν το νέο, μια άλλη προοπτική και προσανατολισμό.
Όμως, όταν ζεις και αναπνέεις τον αέρα του ρεπορτάζ, καλό είναι να σέβεσαι τον εαυτό σου και τον κόσμο μαζί. Να μην πουλάς – Επειδή Πουλάνε αρκετοί – φύκια για μεταξωτές κορδέλες για τα κλικ. Να είσαι ειλικρινής. Καλύτερα να γράφεις την αλήθεια – όσο κι αν δεν πουλάει ή Αρέσει -παρά να λανσάρεις παραμύθια στον κόσμο και να κάνεις εμπόριο ελπίδας. Όταν υπάρχει κάτι το καλύπτεις όπως εξελίσσεται. Όχι όπως σε συμφέρει.
Μπορώ εύκολα να γίνω αρεστός και να γράψω, τσάμπα είναι, «Μια νέα προοπτική για τον ομάδα, το καινούριο έρχεται, αλλάζουν τα πράγματα, υπάρχει ελπίδα» κτλ. Και να ρίξω στο τραπέζι τρομερά ωραία σενάρια από αυτά που θέλουν να ακούν πολλοί». Με μια βασική διαφορά. Ούτε αποφασίζω εγώ την πλοκή του έργου. Ούτε μικροπωλητές ελπίδας είμαστε ως ρεπόρτερ, δεν είναι αυτή η δουλειά μας. Ούτε θα βάζουμε ασπίδα την μεγαλύτερη ομάδα της Ελλάδας στις μικροπολιτικές έκαστου και τα συμφέροντα του.
Το αν θέλουν οι άνθρωποι να επενδύσουν τα ωραία τους χρήματα και μακάρι να τα σπρώξουν και άλλοι για την ΠΑΕ,αφού άπαντες είναι εξαφανισμένοι, το αν η διοίκηση θέλει να πουλήσει ή ψάχνει συμπαίκτη, το αν οι φίλοι της ομάδας θέλουν αλλαγή στα διοικητικά πράγματα, δεν θα το κουλαντρίσει ο δημοσιογράφος και βασικά δεν θα καθοδηγήσει εκ του πονηρού τις εξελίξεις. Ειδάλλως να το παίξουμε υπεύθυνοι επικοινωνίας των ΠΑΕ και του κόσμου. Έχουν χαθεί νομίζω οι ρόλοι…
Τα λες όπως είναι! ΤΑ ΓΡΑΦΕΙΣ ΟΠΩΣ ΕΙΝΑΙ! Και αφήνεις τον κόσμο ελεύθερο – δεν του φέρεσαι σαν σε πρόβατα – να βγάλει τα συμπεράσματα του από τα γεγονότα. Και μυαλό και εμπειρία έχει ο κόσμος της ομάδας. Εγώ απλά θα προσθέσω πως οι συγκεκριμένοι άνθρωποι σύμφωνα με όσα έμαθα δεν είναι άρπα κόλα, έχουν όντως ως ομάδα μια οικονομική βάση και έχουν όντως τα χρήματα. Τα υπόλοιπα είναι όπως σας τα έγραψα και τις προάλλες… Τίποτα περισσότερο ή λιγότερο. Oι στάσεις των δυο πλευρων απέναντι στο θέμα, ξεκάθαρη αναφορικά με το τι θέλουν στην παρούσα.
Ο ΜΠΟΛΟΝΙ ΚΑΙ Ο ΒΟΛΟΣ
Μέσα σε όλα αυτά υπάρχει και ένα ματς, αυτό με το Βόλο, το οποίο δεν το θυμάται κανείς ή περνάει σε δεύτερη μοίρα , όταν υπάρχει επικαιρότητα. Είναι όμως ιδιαίτερα σημαντικό βαθμολογικά και ψυχολογικά.
Η πρώτη του Μπόλονι και η ελπίδα πως με Μαουρίσιο στον άξονα και με αλλαγής ψυχολογίας η ομάδα θα συνέλθει. Να δούμε κάτι άλλο στο γήπεδο στην πορεία βρε αδελφέ. Που θα δώσει προοπτική, όχι τα ίδια και τα ίδια.
Και όλα τα παραπάνω περνούν από το στίγμα που θα αφήσει σήμερα ο Ρουμάνος στο γήπεδο και οι παίκτες του Παναθηναϊκού. Τρίποντο = εξέλιξη και κάθε άλλο αποτέλεσμα = πισωγύρισμα.
