Απώλεια για τον Παναθηναϊκό η μετακόμιση του Ζαγαρίτη στην Ιταλία και ευκαιρία για τον παίκτη να ζήσει το όνειρο. Ο βασικός αριστερός μπακ της – χαμηλά στη βαθμολογία – Πάρμα είναι τραυματίας και ο παίκτης δεν πηγαίνει για τουρισμό αλλά για να βρεθεί στην πρώτη δυάδα αριστερών μπακ και να διεκδικήσει θέση βασικού. Thats a good deal.
ΚΑΛΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΖΑΓΑΡΙΤΗ
Θα πει κάποιος – old time clasic – “έλα μωρέ στην ουραγό Πάρμα πήγε, που παίζει να πέσει”. “Ε και;” Είναι η απάντηση! Ιστορική ομάδα, θα ανέβει ξανά και το επίπεδο τρεις σκάλες πάνω. Ένα καλό deal για το μέλλον του παίκτη που ήθελε Παναθηναϊκό είναι η αλήθεια, αρκεί να τα έβρισκαν οικονομικά. Στην Ιταλία θα μετακομίσει για περίπου 3,5 χρόνια και θα εξασφαλίσει περίπου με αυξανόμενες απολαβές κοντά στις 300 χιλιάδες Ευρώ, όταν εδώ θα έπαιρνε 60-70-80 συν μπόνους συμμετοχών. Θα βγάλει σχεδόν τα διπλά. Μια χαρά ακούγεται σε πρώτη φάση. Αρκεί να ανταποκριθεί στις – δεδομένες – δυσκολίες του εξωτερικού.
ΤΙ ΧΑΝΕΙ ΤΙ ΚΕΡΔΙΖΕΙ Ο ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟΣ
Πάμε τώρα στον Παναθηναϊκό… Σε πρώτη ανάγνωση είναι απώλεια να χάνεις ένα παίκτη που αν έπαιζε δυο χρονάκια θα τον πουλούσες ακριβότερα. Και ρεαλιστικά ο Παναθηναϊκός έχασε ένα αριστερό μπακ με μέλλον. Κάποιον που θέλει να δοκιμάσει μια νέα πρόκληση στην καριέρα του. Τουλάχιστον υπάρχει μπακ απ για τους “πράσινους”. Με Χατζηθεοδωρίδη και Χουανκάρ.
Το μη χείρον βέλτιστον. Ο Παναθηναϊκός θα έχανε τον παίκτη χωρίς να πάρει δεκάρα τσακιστή, αφού μπορούσε τώρα να υπογράψει όπου θέλει. Πλέον θα βάλει στο ταμείο ένα σεβαστό ποσό, πάνω από 500 χιλιάδες Ευρώ. Όμως για να τα λέμε όλα, αν είχε κινηθεί γρηγορότερα το καλοκαίρι, θα τον είχε…επεκτείνει και θα αξίωνε περισσότερα χρήματα σήμερα. Ίσως βέβαια σε αυτή την περίπτωση να μην έσκαγε…μύτη η Πάρμα. Μόνο ο θεός του ποδοσφαίρου ξέρει.
Κάπως έτσι όλοι θα μείνουν ευχαριστημένοι, όλοι εκτός από τον κόσμο. Γιατί αφουγκραζόμενος το ρεπορτάζ φυσικά ψυχανεμίζομαι, το “ο Παναθηναϊκός” δεν δίνει ευκαιρίες στα δικά του παιδιά”, που γράφεται παραδοσιακά σε κάθε αποχώρηση. Και στην τελική οι αποχωρισμοί δεν είναι ωραίοι… Εδώ όμως έκανε την πρόταση του, την κίνηση του ο Παναθηναϊκός, ήρθε όμως μια καλύτερη, από πολύ μεγαλύτερο πρωτάθλημα. Δύσκολα κρατάς παίκτη με το ζόρι σε αυτό το timing. Θα μπορούσε, θα πει κανείς “ας έδινε περισσότερα να τον κρατήσει”. Μαζί σας αλλά στη θεωρία, στην πράξη όταν διαβάσετε τα τελικά ακριβή νούμερα – σε άλλο ρεπορτάζ στο site – θα αντιληφθείτε ότι δεν θα έμπαιναν ποτέ οι “πράσινοι” στη διαδικασία να παίξουν μπάλα με αυτά τα νούμερα που θα άλλαζαν πολλές ισορροπίες στα αποδυτήρια.
Στην πράξη με το φόρτωμα σε έμψυχο δυναμικό και μπάτζετ, οι “πράσινοι” ναι, θα έδιναν λίγα περισσότερα χρήματα για να βελτιώσουν την προσφορά τους αλλά δεν θα άλλαζαν τρελά οι οικονομικές ισορροπίες. Όταν γράφουμε τόσο καιρό πως ζητήθηκαν όχι περικοπές αλλά εξορθολογισμός στο μπάτζετ, δεν το γράφουμε από το μυαλό μας. Μεταφέρουμε ακριβώς το ρεπορτάζ. Δεν υπάρχει, λοιπόν, ομάδα που δεν πουλάει, από την Πόρτο μέχρι τον Άγιαξ. Αλλού είναι το ζήτημα. Φυσικά πρέπει να παράγεις και να πουλάς στο football factory. Όμως πρέπει να υπάρχει και μια σταθερή μεθοδολογία και όχι να αλλάζει ο προσανατολισμός ανά σεζόν, γιατί μετά χάνεται η μπάλα… Αυτό είναι το “κλειδί”.
ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΤΟΥ ΗΣΥΧΟ ΣΤΟΝ ΑΣΟ
Από την άλλη, οι “πράσινοι” – που για τη συζήτηση, θέλουν να διατηρήσουν και Μπουζούκη και Εμμανουηλίδη στο ρόστερ – κρατάνε όπως όλα δείχνουν, ένα άλλο δικό τους παιδί. Τον Βασίλη Ξενόπουλο. Μετά από διαπραγματεύσεις, παίκτης και Παναθηναϊκός έδωσαν τα χέρια και αναμένονται οι τζίφρες. Μια διαφορετική περίπτωση, με την ιδιαιτερότητα στον άσο, με μια διαφορετική κατάληξη.
Ο συγκεκριμένος παίκτης έχει ατού την ικανότητα να παίζει καλά (και) με τα πόδια, βασικό προσόν για τερματοφύλακα. Τόσο στα play off πέρυσι, όσο και φέτος όταν αγωνίστηκε έδειξε πως μπορεί να σηκώσει τη βαριά φανέλα κάτω από τα δοκάρια. Ενώ με πολύ σκληρή δουλειά και με τον έμπειρο Διούδη, μαθαίνει και εξελίσσεται. Μια αξιόπιστη επιλογή στο 1 που περιμένει την ευκαιρία του. Πάντως, τα στοιχεία είναι άκρως ενθαρρυντικά για το μέλλον. Και πίσω από το Διούδη σε μια πολύ επιλογή θα έχει το κεφάλι του ήσυχο ο Παναθηναϊκός. Εφόσον έχει happy end και το θέμα του Χριστογεώργου, θα ισχύει το…μότο “μεγαλώνει γερά παιδιά”!
Από τον Ζαγαρίτη που φεύγει, έως τον Ξενόπουλο που μένει. Και από τον Μπουζούκη, Χατζηγιοβάννη που έμειναν, μέχρι τον Βαγιαννίδη που έφυγε, όλα τα ονόματα που προανέφερα, συνθέτουν τα δικά του…παιδιά. Μόνο που και τα παιδιά έχουν όνειρα. Και τα όνειρα αυτά δεν εξαρτώνται πάντα από τον Παναθηναϊκό αλλά και από τα “θέλω” των παιδιών. Και σε μια ελεύθερη αγορά, με διαφορετικά επίπεδα ποιότητας και (σε κάθε περίπτωση) διαφορετικά οικονομικά μεγέθη, τα “θέλω” δεν συνάδουν πάντα με τα “πρέπει”.
