O Ζέλικο Ομπράντοβιτς έδωσε μια συνέντευξη στη Σέρβικη ιστοσελίδα «direktno.rs», στην οποία μίλησε για την κατάσταση του σερβικού μπάσκετ, την κοινωνία, τους οπαδούς, τους χούλιγκαν, τις προοπτικές της Εθνικής ομάδας στα προκριματικά και στους Ολυμπιακούς Αγώνες, αλλά και για την ενδεχόμενη επιστροφή του στην Παρτίζαν.
Αναλυτικά όσα είπε ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς:
Την επόμενη σεζόν θα σας βλέπουμε στην Ευρώπη ή στο NBA;
“Σίγουρα όχι στο NBA. Νομίζω ότι είναι ένας φαύλος κύκλος που θα είναι πολύ δύσκολο να σπάσει. Δεν εμπιστεύονται προπονητές από την Ευρώπη, αυτό είναι προφανές, Ακόμα και προπονητές που είναι στην πραγματικότητα Αμερικανοί, όπως ο Ντέιβιντ Μπλάτ, ο οποίος δημιουργήθηκε και δούλεψε ως προπονητής στο Ισραήλ ή ο Μάικ Ντάντον και ο Κόρι ήταν παίκτες και στη συνέχεια προπονητές στο Μιλάνο. Ο μόνος Ευρωπαίος που δούλεψε εκεί όλη του τη ζωή, ήταν ο Ιγκόρ Κοκόσκοφ. Ο τρέχων προπονητής της Γιούτα, ο Κουίν Σνάιντερ, ήταν βοηθός του Έτορε Μεσίνα στην CSKA πριν από μερικά χρόνια. Έχει μια ευκαιρία και την εκμεταλεύτηκε πολύ καλά.
Ο Έτορε ήταν βοηθός προπονητή στην Αμερική για επτά χρόνια, προσπάθησε, τον κάλεσαν για “συνεντεύξεις” και δεν είχε ποτέ καμία ευκαιρία. Νομίζω ότι θα ήταν πολύ εύκολο για τους προπονητές από την Ευρώπη να εργαστούν εκεί, αλλά κάποιος πρέπει να έχει την ευκαιρία να το δείξει. . Δεν είχα ποτέ σοβαρές προσφορές, εκτός από το 2013 από τους Πίστονς. Όσο για την Ευρώπη, είναι σημαντικό αυτος που με καλεί να μου εξηγήσει γιατί πιστεύει ότι είμαι ο κατάλληλος και εκτός απ’ αυτο ο σύλλογος πρέπει να έχει τη φιλοδοξία που έχω. Ξέρω τι μπορεί να με παρακινήσει σε αυτήν την πόλη και σε αυτήν τη χώρα, και ξέρω τι μπορεί να με παρακινήσει αλλού. Αλλά η φιλοδοξία πρέπει να είναι κάτι που μας καθοδηγεί όλους”.
Είναι πιθανή η επιστροφή σας στην Παρτίζαν;
“Είμαι σε συνεχή επαφή με τους ανθρώπους από την Παρτιζάν και πάντα προσπαθούσα να βρω έναν τρόπο να βοηθήσω την Παρτιζάν. Αλλά όχι μόνο στην Παρτιζάν, αλλά και σε όλους τους συλλόγους μας, πιστέψτε με. Έχω καλούς φίλους στο ευρωπαϊκό μπάσκετ, και όποτε έπρεπε να πω μια ωραία λέξη για οποιοδήποτε από τα σωματεία μας, προσπαθούσα να το κάνω. Γιατί; Επειδή πιστεύω ότι η Ευρώπη πρέπει να σεβαστεί την παραγωγή προπονητών και παικτών εδώ.
Είναι εξαιρετικά σημαντικό για το ευρωπαϊκό μπάσκετ ότι η Παρτίζαν και ο Ερυθρός Αστέρας βρίσκονται στην Ευρωλίγκα. Αυτό, παρεμπιπτόντως, θα μείωνε πολύ τις εντάσεις. Το Βελιγράδι, ως πόλη όπου οι άνθρωποι αγαπούν και κατανοούν το μπάσκετ, θα έχει μια πλήρη αρένα κάθε εβδομάδα και αυτό θα ήταν ένα μήνυμα για ολόκληρη την Ευρώπη. Και νομίζω ότι είναι περιττό να εξηγήσω τα συναισθήματά μου απέναντι στην Παρτιζάν”.
Οι γονείς βλέπουν συχνά νέους παίκτες μπάσκετ και άλλους αθλητές ως προϊόν που πρέπει να πωλείται αμέσως στην αγορά, γεγονός που διακόπτει την κανονική ανάπτυξη του παιχνιδιού τους.
“Οι γονείς που δεν πραγματοποίησαν τα όνειρά τους προσπαθούν να επιτύχουν μια καλύτερη ζωή μέσω των παιδιών τους, και αυτό είναι επίσης ανθρώπινο. Αλλά κάποιος έχει ένα όραμα στο κεφάλι του για το τι θα ήθελε να είναι το παιδί του, και είναι σημαντικό γι ‘αυτόν το παιδί να πηγαίνει κανονικά και για κάποιον είναι σημαντικό να πάρει κάποια χρήματα εκείνη τη στιγμή και να ζήσει λίγο καλύτερα. Η μόνη μου συμβουλή στους νέους παίκτες είναι να πάνε στη μέση όπου θα παίξουν και όπου θα έχουν καλή προπόνηση.
Κανείς δεν έγινε παίκτης όντας στον πάγκο. Ρώτησα μερικούς νεαρούς παίκτες εδώ, “Πότε ήταν η τελευταία φορά που είχατε ατομική προπόνηση;” Μου είπαν ότι έκαναν μια προπόνηση. Και μετά αναρωτιόμαστε πού χάνονται τα ταλέντα μας. Ποιος έγινε παίκτης αν δεν προπονούνταν ατομικά και αν δεν είχε επενδύσει στον εαυτό του; Δεν ξέρω κάτι τέτοιο”.
Πώς θα μπορούσε η εθνική ομάδα της Σερβίας να κάνει τους οπαδούς χαρούμενους στους επερχόμενους Ολυμπιακούς Αγώνες;
“Οι εποχές ήταν τρομερά μεγάλες. Όταν κοιτάς τον κατάλογο της εθνικής ομάδας, δεν υπάρχει δίλημμα, υπάρχει πολύ ποιότητα. Το ερώτημα είναι ποια από αυτά θα είναι εκεί, πόσο καιρό θα είναι εκεί, πόσο καιρό θα είναι φρέσκοι και να οι τραυματισμοί θα επηρεάσουν. Αν με ρωτήσετε ως κάποιον που λατρεύει την εθνική ομάδα, θα ήμουν ευτυχισμένος για όσους καλεί ο Ιγκόρνα.
Μπορεί κανείς να πιστέψει ειλικρινά ότι θέλει ένα καλό αποτέλεσμα περισσότερο από έναν παίκτη; Από κάποιον που ξυπνά, εργάζεται, ζει για αυτό; Κάποτε, η εθνική ομάδα ήταν ένα παράθυρο για τους παίκτες να συνάπτουν συμβόλαια. Σε αυτούς τους παίκτες σίγουρα δεν είναι έτσι. Φροντίζονται κυρίως. Το μόνο κίνητρο μπορεί να είναι το εθνόσημο τους.
Ήμουν τυχερός που εργαζόμουν στα μεγαλύτερα κλαμπ, αλλά τίποτα δεν μπορούσε να συγκριθεί με το να παίζω για την εθνική ομάδα και να προπονούμαι την εθνική ομάδα. Λόγω των Ολυμπιακών Αγώνων του 1988, ήμασταν μαζί για τέσσερις μήνες και 23 ημέρες. Όταν ήρθε η ώρα να χωρίσουμε, αναρωτηθήκαμε πού πηγαίναμε. Τέσσερις μήνες και 23 ημέρες. Και μετά κάποιος σας λέει “δεν το θέλατε”. Λοιπόν, φίλε μου, ο θαυμαστής θα σας ζητά πάντα να είστε ο καλύτερος, είναι φυσικό και θα πρέπει να αγωνιστείτε για αυτό”.
Όσον αφορά το μέλλον του αθλητισμού, δεδομένου ότι αντικατοπτρίζει την κοινωνία και απουσιάζετε εδώ και πολύ καιρό, τι πιστεύετε για τη Σερβία σήμερα;
“Ποτέ δεν σταμάτησα να έρχομαι εδώ. Όταν εργαζόμουν στην Αθήνα, ήμουν τυχερός και μετακινούμουν με αεροπλάνο σχεδόν κάθε μέρα. Θα προσγειωθώ στις εννέα το βράδυ και θα απογειωθώ στις έξι το πρωί. Δεν πήγα καν στο διαμέρισμα, ήμουν στο καφενείο με τους φίλους μου. Θα καθόμασταν μέχρι το πρωί και μετά θα επέστρεφα. Ήταν το ίδιο όταν ήμουν στην Κωνσταντινούπολη.
Τώρα η μητέρα μου ζει μόνο στο Άσακ, οπότε πήγα κατευθείαν στο Άσακ για να τη δω. Όποια και αν είναι η Σερβία, είναι η χώρα μου, την οποία λατρεύω, όπως λατρεύω το Βελιγράδι και τον Άσακ, όπου γεννήθηκα, και με ικανοποιεί. Ξέρω ότι πολλοί άνθρωποι ζουν σκληρά. Μπορώ να βοηθήσω μερικούς. Ο Θεός μου έδωσε αυτή τη δουλειά, οπότε κατάφερα να βγάλω λεφτά.
Υποθέτω ότι ο μεγαλύτερος θησαυρός στη ζωή είναι να κάνεις φίλους. Έχω πολλά από αυτά και είμαι περήφανος που τα φροντίζω, όπως θα ήθελα, ξέρω, να με φροντίζουν. Έτσι βιώνω τη Σερβία. Δεν θα ήθελα να μιλήσω για θέματα στα οποία δεν είμαι μόνος μου, για να κάνω μια μεγάλη ανάλυση τώρα … Η Σερβία είναι όπως είναι, την λατρεύουμε, είναι δική μας, και πάντα θα ελπίζουμε ότι μπορεί να γίνει καλύτερη”.
