Το Trifilara.gr παρουσιάζει το πρώτο τριήμερο του Καταλανού τεχνικού διευθυντή στην καθημερινότητα του «τριφυλλιού» – Το «στρατηγείο» του στο «Γ. Καλαφάτης», ο τρόπος δουλειάς του και η προσωπική επαφή που επιδιώκει με όλους, για να κερδίσει το χαμένο χρόνο
Του ΚΩΣΤΑ ΓΟΥΛΗ
Εκ των πραγμάτων η αποστολή του Τσάβι Ρόκα στον Παναθηναϊκό μόνο εύκολη δεν μπορεί να χαρακτηρισθεί… Όχι μόνο λόγω των αντικειμενικών δυσκολιών υπό τις οποίες καλείται να δουλέψει μέσα στην επόμενη διετία (όσο είναι και το συμβόλαιο που υπέγραψε στα τέλη Νοέμβρη) και δη, τα πολύ στενά οικονομικά όρια στα οποία κινείται ο προϋπολογισμός του κλαμπ, αλλά και λόγω της πίεσης του χρόνου.
Δεν είναι και το πιο απλό πράγμα της γης να αναλαμβάνει κανείς την τεχνική διεύθυνση ενός συλλόγου με τα «κυβικά» και την πίεση του Παναθηναϊκού (ακόμη και της σημερινής, «μνημονιακής» version του), μεσούσης της περιόδου. Με τη σεζόν να «τρέχει» ήδη το πρώτο μισό της, έχοντας βγάλει μάλιστα ένα σωρό δυσκολίες και «θέματα» προς επίλυση, με τις απαιτήσεις να παραμένουν πολύ μεγάλες και τα χρονικά περιθώρια προσαρμογής στην καθημερινότητα ενός γκρουπ που δουλεύει μαζί εδώ κι ενάμισι χρόνο, να είναι πραγματικά πολύ περιορισμένα.
Το πρώτο τριήμερο του Καταλανού τεχνικού διευθυντή στον Παναθηναϊκό ήταν πολύ απαιτητικό, αλλά κι ενδεικτικό του τρόπου δουλειάς του και της φιλοσοφίας του. Πέρασε δεκάδες ώρες στο «Γ. Καλαφάτης» το οποίο θα αποτελέσει και τη «βάση» του, γνωρίστηκε πολύ γρήγορα με όλους όσοι εργάζονται στο προπονητικό κι «επηρεάζουν» τη ζωή και τη λειτουργία της πρώτης ομάδας και της Ακαδημίας κι άρχισε να προσαρμόζεται αρκετά γρήγορα. Το πρωί της Τετάρτης (11/12) ο Ρόκα ήταν στο προπονητήριο της ομάδας στο Κορωπί από τις 8! Πριν πιάσει καν δουλειά η πλειοψηφία των εργαζομένων, έχοντας ακολούθως επαφές και συζητήσεις γνωριμίας με τους πάντες. Όχι μόνο με τον Γιώργο Δώνη και τους συνεργάτες του, αλλά με όλους (όλους όμως), επιβεβαιώνοντας αυτό που έδειξε από τις πρώτες του συζητήσεις με τον σύλλογο: Πως είναι ένας άνθρωπος που επιδιώκει την προσωπική επαφή με τους πάντες, προκειμένου να έχει ξεκάθαρη άποψη για τον κάθε έναν, αλλά και για τις ιδέες και τη φιλοσοφία κάθε μέλους της ομάδας.
Γενικά σ’ αυτές τις πρώτες 72 ώρες του στον Παναθηναϊκό, ο Καταλανός τεχνικός διευθυντής έδειξε ξεκάθαρα ότι προσπαθεί να… κόψει δρόμο. Προσπαθεί να μάθει με κάθε λεπτομέρεια τον τρόπο λειτουργίας όλων των «κομματιών» του ποδοσφαιρικού τμήματος, ακούει, βλέπει, προσαρμόζει και προσαρμόζεται. Κι ο ίδιος άλλωστε, γνωρίζει καλά πως πρέπει να «μαζέψει» το χρόνο και να έρθει πολύ πιο κοντά στο υπόλοιπο γκρουπ, δίχως όμως να χαλάσει τη σειρά των πραγμάτων και τη φιλοσοφία που θέλει να περάσει σταδιακά σε όλο το κλαμπ.
Το «στρατηγείο» του Ρόκα θα είναι στο γραφείο που είχε ο Νίκος Νταμπίζας στο «Γ. Καλαφάτης». Γραφείο στο οποίο εγκαταστάθηκε ήδη, φέρνοντας όλα τα πράγματά του κι από εκεί θα «τρέχει» τη δική του καθημερινότητα, όπως έκανε κι ο προηγούμενος τεχνικός διευθυντής του Παναθηναϊκού. Κάτι που έχει τη σημασία του, αφού η παρουσία του στο Κορωπί θα του προσφέρει αμεσότητα με την πρώτη ομάδα και την Ακαδημία. Στοιχείο που μοιάζει υπέρ-απαραίτητο στη φάση που βρίσκεται αυτή τη στιγμή ο Παναθηναϊκός…
Μη το θεωρείτε, άλλωστε, «δεδομένο» όλο αυτό, διότι ο κάθε τεχνικός διευθυντής λειτουργούσε πάντα με τον δικό του τρόπο. Ο Ζιλμπέρτο Σίλβα επί παραδείγματι το πρώτο διάστημα ήταν πιο πολύ στα γραφεία της ΠΑΕ κι όταν ένιωσε να «χάνει» την επαφή του με την πρώτη ομάδα, τότε πύκνωσε τις παρουσίες του στο προπονητικό, αλλά όπως φάνηκε ήταν πλέον… αργά. Ο Τάκης Φύσσας -στη δική του «εποχή» ως διευθυντής ποδοσφαίρου του «τριφυλλιού»- ήταν πιο πολύ στα γραφεία, παρά στο Κορωπί, αλλά θεωρητικά είχε την «ασφάλεια» της καθημερινής παρουσίας του Λεωνίδα Βόκολου στο προπονητικό. Ο Νίκος Λυμπερόπουλος μοίραζε τη δική του καθημερινότητα ανάμεσα σε γραφεία και «Γ. Καλαφάτης».
Ο Τσάβι Ρόκα αντίθετα, δείχνει εξαρχής πως θεωρεί Νο1 για τη δουλειά του το να βρίσκεται εκεί που λειτουργεί καθημερινά η ομάδα, προκειμένου να περνάει πολύ πιο άμεσα τις κατευθυντήριες γραμμές του. Κι αυτό το «intro» του στο «τριφύλλι» ήταν -αν μη τι άλλο- ήταν αρκετά δυναμικό. Η συνέχεια επί των πράξεων…
