By Green Devil
Αχ βρε Νικ, τι μας έκανες; Καλά δεν ήμουν στην απίθανη σουίτα μου στην Σίφνο; Δεν είχα ηρεμήσει τόσο καιρό και είχα σταματήσει να σας ζαλίζω; Τι ήταν αυτό που ξεστόμισες στους Καταλανούς και μου έπεσε το κοκτέιλ από τα χέρια, καθώς προσπαθούσα να κρατήσω με το ένα χέρι το ποτήρι και με το άλλο το iPad?
Γιατί βρε παιδί μου δεν με άφηνες να χαλαρώσω στο κυκλαδονήσι με το ξανθό αμόρε και με ανάγκασες να σηκωθώ από την ξαπλώστρα, να ρίξω μια βουτιά πρώτα στη θάλασσα και να επιστρέψω για να συνειδητοποιήσω τι είπες;
Ήσουν ο αρχηγός του Παναθηναϊκού Νικ Καλάθη, ναι ο αρχηγός του Παναθηναϊκού και αν είχες έστω και λίγο αντιληφθεί τι σημαίνει αυτό, τότε θα έπρεπε να είχες κλείσει το τηλέφωνο μόλις σε κάλεσε η ομάδα από την Α2 για να σου κάνει πρόταση. Κατανοητός ο επαγγελματισμός και κανένας δεν σε κατηγόρησε που πήγες στη Μπαρτσελόνα. Μπορούσες να μιλήσεις με όλους, αλλά όχι με ΑΥΤΟΥΣ. Ιδιαίτερα όταν εκείνη την περίοδο… διέρρεες κάτι απίθανα του τύπου: “εγώ πότε στον Ολυμπιακό”.
Τίμησες τη φανέλα με τα έξι αστέρια, ήσουν ο κορυφαίος παίκτης της ομάδας τα τελευταία χρόνια, πάλεψες μέχρι τέλους για το Τριφύλλι, ο κόσμος σε αγάπησε και ακόμα σε αγαπάει και τα χάλασες στο φευγιό.
Το “εκτίμησα την πρόταση τους και μίλησα μαζί τους” μας τρέλανε βρε φίλε. Δεν το καταλαβαίνεις; Οι αληθινοί αρχηγοί δεν τα κάνουν αυτά. Τόσο απλό είναι! Οι “μισθοφόροι” ναι κι εσύ μάλλον επέλεξες τι θέλεις να είσαι… Από εδώ και πέρα τελείωσε το Νικ, είσαι – “σκέτο” – Καλάθης. Καλά… τούβλα στη Βαρκελώνη, ίσως βοηθήσεις να ολοκληρωθούν λίγο πιο γρήγορα τα έργα στη Σαγράδα Φαμίλια.
