Η ζωή είναι ένα μεγάλο παζλ με άπειρα κομμάτια, έτσι και το ποδόσφαιρο. Ένα όμορφο και σκληρό άθλημα. Ο ρεαλισμός κυριαρχεί και αυτή είναι η ομορφιά του στην τελική. Το απρόβλεπτο που τινάζει τον εκλογικευμένο προγραμματισμό. Το ταλέντο και η ομαδικότητα, λεπτές γραμμές, χωρίζουν την επιτυχία στο γήπεδο από την αποτυχία. Και σε αυτό το άθλημα η στρογγυλή θεά σε απογειώνει η σε προσγειώνει απότομα. Άκομψα πολλές φορές αλλά that’s it! Αν συμπληρωθεί το παζλ βγαίνει ωραία εικόνα προς τα έξω, αν λείψουν κομμάτια όχι.
Μέχρι την περσινή σεζόν το πρόβλημα το εντόπιζαν , ήταν μείζον αν προτιμάτε, στο χαμηλό μπάτζετ που κρατούσε χαμηλά την ομάδα. Εφέτος που ένα σημαντικό ποσό ήρθε να προστεθεί στο ήδη (συνολικά) μεγάλο σακούλι, εν αρχής τουλάχιστον δεν άλλαξαν πολλά πράγματα. Γιατί λεφτά υπάρχουν περισσότερα. Όμως χρήματα χωρίς εύστοχες κινήσεις δεν αρκούν για πρωταθλητισμό.
Αυτό στον κόσμο του ποδοσφαίρου αποτελεί κανόνα. Τίτλο, Κύπελλο για παράδειγμα, παίρνεις και με λίγα χρήματα, όπως στο ξεκίνημα του Παναθηναϊκού επί Αλαφούζου. Όταν ο Ζέκα με μια χούφτα παιδιά στην προετοιμασία σήκωνε στο τέλος της σεζόν την κούπα. Κύπελλο δεν παίρνεις με πολύ περισσότερα χρήματα, όπως αυτά που διαχειρίστηκε ο Στραματσόνι. Όταν η ομάδα δεν βλεπόταν τότε παρά το αξιόλογο μπάτζετ.
Φέτος και χρήματα έπεσαν, λογικά ποσά χωρίς Ευρώπη και (ακόμη) χωρίς υπογραφές στα τηλεοπτικά. Και μεταγραφές έγιναν. Προσωπικά δεν με νοιάζει αν είναι Άγγλοι, Γάλλοι, Πορτογάλοι, αρκεί επιτέλους ο Παναθηναϊκός να διακριθεί. Όλες οι ομάδες ξένους έχουν . Και ο Νάνο από Β’ Ισπανίας ήταν μια χαρά και ο Λέτο από Αργεντινή δυο χαρές… Παραδοσιακά βέβαια οι διακρίσεις έρχονταν με ελληνικό κορμό, ας μην το ξεχνάμε. Σε όλες τις μεγάλες πορείες. Όμως και το παγκόσμιο ποδόσφαιρο έχει αλλάξει.
Επίσης, όσοι ήρθαν χωρίς να έχουν τις τρελές περγαμηνές, παραστάσεις Τσάμπιονς Λιγκ, κατακτήσεις πρωταθλημάτων κ.τ.λ. δεν είναι κακοί παίκτες. Αυτό εισπράττουμε oi ρεπόρτερ μιλώντας με ποδοσφαιριστές. Για άλλους λόγους χάθηκαν βαθμοί, όχι τόσο για το υλικό θεωρώ προσωπικά.
Εδώ, λοιπόν, φτάσαμε σε ένα σημείο που ουδείς μπορεί να ωραιοποιήσει αυτό που βλέπουμε στο γήπεδο. Γιατί ότι γράψω η πω εγώ καμία σημασία δεν έχει. Σημασία έχει η ουσία και τα αποτελέσματα. Και μια ματιά στη βαθμολογία ή δυο ματιές στην απόδοση σε τρία ματς, καταγράφουν ξεκάθαρα στοιχεία… Δεν σκοράρεις! Δεν κρατάς το μηδέν! Σκέτα νέτα. Και αυτό δεν είναι ολίγον έγκυος. Ή είσαι ή δεν είσαι καλός…
Εδώ, λοιπόν, οι επιλογές είναι ξεκάθαρες, όπως και οι δρόμοι που θα διαβεί ο Παναθηναϊκός. Πρώτον, κρατάει την ψυχραιμία του και τον Πογιάτος (και) μέχρι την…μάχη της Κρήτης και βλέπουμε σε ένα ακόμη κανονάκι (αυτό αποτελεί ειλημμένη απόφαση ήδη) , προκειμένου να δουλέψει 15 ημέρες και με Αντονίτο, Βιγιαφάνες και μια μελλοντική μεταγραφή να το γυρίσει το έργο. Να τοποθετήσει έναν γενικό αρχηγό να κάνει αίσθηση στα αποδυτήρια και να πραγματοποιήσει μια μίνι προετοιμασία για να δώσει ένταση στην ομάδα.
Δύσκολο στοίχημα κατά τη γνώμη μου βάσει προϊστορίας. Όχι δύσκολη η στήριξη που έχει ποδοσφαιρική λογική. Κανείς δεν χτίζει ουρανοξύστη σε δυο μήνες… Η στήριξη σε ένα πρότζεκτ που θέλει χρόνο, έχει λογική, στην βιαστική Ελλάδα. Δύσκολο να το γυρίσεις εννοώ , στο ποδόσφαιρο αντικειμενικά αν στραβώσει. Το γύρισε ο Αναστασίου κάποτε; Το γύρισε ο Στραματσόνι κ.α. Όταν στράβωσε; Όχι είναι η απάντηση, όταν άρχισε η αντίστροφη μέτρηση η τροχιά είχε ήδη χαραχτεί στον ποδοσφαιρικό χάρτη. Δηλαδή σήμερα που γράφουμε το κείμενο, Ρόκα και Πογιάτος στηρίζονται, παρά τα όποια σύννεφα τριγύρω. Η διαφορά είναι πως πριν υπήρχε περισσότερος χώρος, τώρα υπάρχουν άλλες συνθήκες.
Ο άλλος δρόμος είναι πάλι ξεκάθαρος. Υπάρχει κι άλλο μονοπάτι …παίρνεις έναν καινούριο στο τιμόνι. Ξένο κατά προτίμηση να μιλάει την γλώσσα. Ή έναν Έλληνα, να μιλάει τη γλώσσα του ποδοσφαίρου… Δεν αλλάζεις – old time classic – 25 παίκτες αλλάζεις 2-3. Ήδη γράφτηκαν ονόματα, αρκετά. Όμως δεν ισχύουν. Δεν προκρίνεται σε αυτό το τάιμινγκ τέτοια λύση.
Ο κόσμος πάλι διψάει για ευθύνες. Οκ λοιπόν, ας αποδοθούν, όπως σε κάθε τομέα της ζωής όλοι κρίνονται. Από τους δημοσιογράφους, τους παίκτες, τις διοικήσεις ακόμη και ο κόσμος ενίοτε. Στον οργανισμό του ποδοσφαίρου άπαντες τελούν υπό κρίση. Διοίκηση για παράδειγμα. Δεν νομίζω πως διστάζει στην ανάληψη όποιας ευθύνης. Ίσα ίσα μάλλον βγαίνει πρώτη σε αυτή τη φάση απέναντι σε συνθήκες πίεσης. Τεχνική ηγεσία, πρώτα Ρόκα βέβαια ως Τεχνικός δ/ντής, μετά Πογιάτος, ιεραρχικά… Παίκτες, περιμένουμε περισσότερα. Και εν τέλει, όταν γίνουν τα τυπικά, απόδοτε τα του Καίσαρος τω Καίσαρι, θα έρθει πάλι η ώρα που θα κυλήσει η μπάλα στο χόρτο…
θα αλλάξουν ΟΛΑ με το μοίρασμα των ευθυνών ενώ άρχισε η χρονιά νομίζετε; Μαγικές συνταγές ή ραβδάκια δεν υπάρχουν, ούτε ξαφνικά η ομάδα θα γίνει Μπάρτσα. Μπορεί όμως σίγουρα να βγάλει μια θετική εικόνα να δώσει προοπτική στον εαυτό της και τον κόσμο. Να δώσει με την απόδοση της όραμα.
Ο Άρης είναι ένα ματς. Ένα ακόμη ματς όμως χωρίς νίκη. Κανείς υγιής, Παναθηναϊκός δεν θέλει να βλέπει τέτοια μαύρη βαθμολογία. Κανείς Παναθηναϊκός δεν γουστάρει να σκοντάφτει η ομάδα σε Λάρισα, Τρίπολη, Αθήνα. Ούτε να αγκομαχάει ανά ημίχρονο. Γιατί στην ουσία ένα 45λεπτο παίζει, ένα όχι, μέχρι τώρα. Το 4-3-3 δείχνει να μην του πηγαίνει. Και οι παλιοί δείχνουν σε καλύτερη κατάσταση από τους νέους που ήρθαν να κάνουν τη διαφορά υποτίθεται. Όμως δεν αρκούν μόνο οι διαπιστώσεις και δεν πρέπει να γίνονται εκπτώσεις όταν μιλάμε για Παναθηναϊκό…
Σαφώς και δεν αποφασίζω εγώ -σε ένα κομβικό σημείο – το ποια θα είναι η αντίδραση των «πράσινων» μελλοντικά. Εγώ από τα καλά και τα πιο δύσκολα χρόνια που καλύπτω το ρεπορτάζ μπορώ να κάνω διαπιστώσεις ή να διδαχτώ από την ιστορία. Εφόσον, λοιπόν, στηρίζεται ο Πογιάτος τελικά, πρέπει να μην αιωρούνται ονόματα και φήμες. Η συζήτηση και μόνο κάνει κακό στα μυαλά όλων… Ακόμη και των παικτών. Κάνει κακό στην ομάδα.
Αφού μένει ο κόουτς ας κοπεί μαχαίρι η συζήτηση και η μεταγραφολογία, που δηλητηριάζει το κλίμα και την ψυχολογία στο ποδοσφαιρικό τμήμα.
Για να μην αποδίδει η ομάδα έγιναν λάθη. Απλό συμπέρασμα και πρέπει να αλλάξουν άμεσα. Και μαθηματικά και παγκοσμίως ουδείς νέος προπονητής έμαθε την ομάδα του σε 60 ημέρες ή πρόλαβε να τη χτίσει – με γερές βάσεις – σε λιγότερο από ένα χρόνο. Όμως μπορεί και πρέπει να αλλάξει την αναιμική εικόνα, η τεχνική ηγεσία για να υπάρξει ελπίδα και προοπτική.
Εφόσον υπάρξει στην πορεία σκέψη για αλλαγές, γιατί θα αφουγκραστούν στον Παναθηναϊκό πως δύσκολα γυρνάει το έργο, δεν θα υπάρχει περιθώριο συμβατικής επιλογής. Γιατί το πρωτάθλημα άρχισε. Η όποια επιλογή δεν θα είναι εύκολη, το αντιλαμβάνεστε όλοι. Όμως πέρα από το όποιο επικοινωνιακό σκέλος ή το άγνωστο μέλλον, υπάρχει επιτακτική ανάγκη εδώ και τώρα να ρολάρει η ομάδα ψυχολογικά και αγωνιστικά. Και όλοι πρέπει να αφοσιωθούν σε αυτή την κατεύθυνση.
