Ο αρσιβαρίστας του Παναθηναϊκού, Γιάννης Μπόγδος, συγκλόνισε το πανελλήνιο με το μήνυμα που έστειλε νικώντας τον καρκίνο. Σε συνέντευξή του στην ιστοσελίδα “koutipandoras.gr” εξιστορεί από την αρχή τη μάχη του με την επάρατη νόσο μέχρι την τελική του επικράτηση!
“Ήμουν με δύο φίλους και μας λέει ο γιατρός ανήσυχος “ελάτε πάνω να σας πω δυο κουβέντες”. Μου είπε ότι είδε κάτι ανησυχητικό. Δεν είπε καρκίνο, αλλά τόνισε ότι πρέπει να μου γράψει δύο αξονικές και να βρω άμεσα χειρουργό. Στην αρχή σκεφτόμουν ότι μπορεί να είναι κάτι διαφορετικό, αφού δεν είπε τη λέξη που φοβόμουν να ακούσω. Οι αξονικές που μου είχε γράψει, ήταν για τυχόν μεταστάσεις. Πήγα στον χειρουργό αφού τις έκανα και μου είπε ότι έχω καρκίνο, αδενοκαρκίνωμα. Με ενημέρωσε ότι δεν μπορούσα να κάνω τη δεδομένη στιγμή επέμβαση. Έπρεπε πρώτα να γίνουν χημειοθεραπείες για να «μαζευτεί» και μετά εγχείρηση. Μου έδωσε το τηλέφωνο ενός ογκολόγου και ξεκίνησα
Εκανα μια pet scan πριν ξεκινήσω, η οποία δεν ήταν καλή. Οι τέσσερις πρώτες χημειοθεραπείες, όμως, πήγαν εξαιρετικά. Επαναλάβαμε την pet scan και ήταν σαν να εξαφανίστηκε ο όγκος. Ωστόσο, το χειρουργείο έπρεπε να γίνει, γιατί τα καρκινικά κύτταρα αν μείνουν μπορούν να κάνουν τη ζημιά. Όλα ήταν πολύ αισιόδοξα.
Μπήκα στις 22 Ιουνίου στο χειρουργείο και όλα πήγαν καλά. Όμως, ο οισοφάγος είναι ένα πολύ δύσκολο σημείο. Εγώ αυτή τη στιγμή έχω 15 ουλές στο σώμα μου. Η επέμβαση ολοκληρώθηκε και έπρεπε να μείνω μία μέρα στην εντατική, όμως ανέβασα πυρετό και δεν με άφηναν να βγω. Είχα κολλήσει από το νοσοκομείο κλεμπσιέλλα και σταφυλόκοκκο. Μου γέμισε το πνευμόνι με πύον και δεν μπορούσαν να αναπνεύσω. Επιπλέον, στο χειρουργείο μου έβγαλαν 57 λεμφαδένες και όπως τους καθάριζαν, έγινε ένα κατά λάθος σκίσιμο και στον αριστερό πνεύμονα. Οπότε είχα κι άλλο θέμα. Για να αντιμετωπίσουμε το εμπύημα, μου έβαλαν τα bulau, τους σωλήνες θωρακικής παροχέτευσης, για να τραβούν τα υγρά και τον αέρα. Δεν υπήρχε αποτέλεσμα. Έκανα ξανά αξονική και απευθείας εσπευσμένα χειρουργείο. Εκεί ξεκίνησε ο Γολγοθάς. Πέρασα 30 μέρες με πυρετό, χωρίς φαγητό και νερό. Γιατί είχα κι άλλο ευτράπελο. Όταν κατά τη διάρκεια της επέμβασης έγινε η ένωση με τον λάρυγγα, δεν έγινε καλή αναστόμωση. Υπήρχε διαφυγή προς τον πνεύμονα. Φαντάσου για να δοκιμάζουν αν έκλεινε η τρύπα, μου έδιναν μια κουταλιά ζελέ. Ο σωλήνας παροχέτευσης ήταν διάφανος. Αν γινόταν ροζ, το βλέπαμε ότι συμβαίνει ακόμα…”.
Διαβάστε όλη τη συνέντευξη εδώ.
