Ο προπονητής της Κ14 και ο βοηθός προπονητή στην Κ19 του Παναθηναϊκού Αντρέας Ντρένοβα μίλησε στο ΠΑΜΕ ΑΘΛΗΤΙΚΑ. Συγκεκριμένα αναφέρθηκε στο πώς πρέπει να λειτουργεί ιδανικά, πώς εκπαιδεύονται σωστά οι νέοι αθλητές, τι ρόλο έχει ο προπονητής και πώς πρέπει να συμπεριφερθούν οι γονείς και γενικότερα ότι αφορά τις ακαδημίες ποδοσφαίρου.
Τι χαρακτηριστικά πρέπει να έχει ο ιδανικός προπονητής;
Ο προπονητής κυρίως αναπτυξιακών ηλικιών, θα πρέπει να αντιμετωπίζει την ζωή ενός παιδιού, σαν ένα λευκό χαρτί. Όποιος έχει την δυνατότητα να γράψει κάτι πάνω του, έχει και την ανάλογη ευθύνη, αυτά που θα γραφτούν, δύσκολα αλλάζουν μελλοντικά. Θα πρέπει να τον χαρακτηρίζει η ανιδιοτέλεια, η αγάπη για τα παιδιά και παράλληλα με τις γνώσεις του να βοηθήσει τον αθλητή να εξελιχθεί ποδοσφαιρικά αλλά και σαν προσωπικότητα. Επιπλέον, να του δώσει τα εφόδια που απαιτούνται για να αντιμετωπίσει τις δυσκολίες και να προχωρήσει σε όλα τα στάδια της εκπαίδευσης. Το καλό του κάθε παιδιού θα πρέπει να είναι το κύριο μέλημα, πάνω από το ” εγώ ” και τους προσωπικούς στόχους κάθε προπονητή. Σίγουρα, είναι απαραίτητη η συνεχής ακαδημαϊκή εξέλιξη, μέσα από σεμινάρια, ταξίδια, εμπειρίες και ανταλλαγή απόψεων, όπως και η μεταδοτικότητα. Είναι σημαντικό να αντιμετωπίζουμε το επάγγελμα του προπονητή, σαν λειτούργημα.
Τι διαφορές έχει ή θα έπρεπε να έχει ο προπονητής ακαδημιών από τον προπονητή αντρών; Θα έπρεπε να υπάρχουν διαφορετικές σχολές για τον καθένα;
Είναι σημαντικό, ο προπονητής να γνωρίζει ξεκάθαρα με τι θέλει να ασχοληθεί, ώστε να εκπαιδευτεί ανάλογα και να αφοσιωθεί σε αυτό. Οπωσδήποτε, θα έπρεπε να υπάρχουν διαφορετικές σχολές για τον καθένα. Στις ακαδημίες ο στόχος είναι η σταδιακή εκπαίδευση. Τα παιδιά, ανάλογα με την ηλικία, πρέπει να πάρουν τις βάσεις και όσα εφόδια μπορούν για να ανέβουν τις βαθμίδες μέχρι το αντρικό επίπεδο. Ουσιαστικά, ο προπονητής αναπτυξιακών ηλικιών είναι αυτός που θα βοηθήσει τον αθλητή να γίνει η καλύτερη εκδοχή του εαυτού του. Από την άλλη, ο προπονητής αντρών, είναι αυτός που θα επιλέξει έναν ” έτοιμο ” παίκτη, ανάλογα με τα ” θέλω ” του και τις ανάγκες της ομάδας. Σαφώς, η επιρροή του προπονητή αντρών, στο χαρακτήρα, την συμπεριφορά και την τεχνική του ποδοσφαιριστή, είναι ελάχιστη. Αυτός είναι και ο κύριος λόγος που η δουλειά του προπονητή αναπτυξιακών ηλικιών, είναι πολύ σημαντική. Σε αυτό το σημείο, θα ήθελα να τονίσω, πως πρέπει να αναρωτηθούμε, τι ποδόσφαιρο θέλουμε να βλέπουμε, τι ποδοσφαιριστή θέλουμε να παράγουμε, γιατί για να αναπτύξεις έναν αθλητή υψηλού επιπέδου, είναι απαραίτητο να αναπτυχθεί και ένας προπονητής στο ίδιο επίπεδο. Πρέπει να σκύψουμε στις σχολές προπονητικής, να υπάρχει εξέλιξη στην εκπαίδευση και φυσικά, δίκαια κριτήρια επιλογής.
Πώς θα έπρεπε να λειτουργεί ιδανικά μια ακαδημία; Τι ρόλο θα έπρεπε να έχει κάθε εμπλεκόμενος;
Ο υπεύθυνος της ακαδημίας θα πρέπει να δημιουργήσει ένα ασφαλές και σταθερό περιβάλλον, όπου όλοι οι εμπλεκόμενοι, ιδιοκτήτης, προπονητές, φροντιστές και γονείς να έχουν αμοιβαίο σεβασμό και ξεκάθαρους ρόλους. Η ακαδημία είναι μια πυραμίδα, της οποίας η βάση, ο θεμέλιος λίθος της, θα έπρεπε να είναι οι αξίες και τα πιστεύω της, η συμπεριφορά και η παιδεία. Όλοι οι εμπλεκόμενοι σε μια ακαδημία λειτουργούν μαζί, αν δεν υπάρχει ο απαραίτητος σεβασμός, η αναγνώριση, η εποικοδομητική ανταλλαγή απόψεων και η ανάλογη στήριξη, αν δεν είμαστε εμείς δηλαδή το σωστό πρότυπο, πώς θα μπορέσουμε να εκπαιδεύσουμε σωστά τους αθλητές;! Επιπλέον, επειδή αφορά την πολύπλευρη εκπαίδευση των παιδιών, θα πρέπει να παρέχει όλα εκείνα τα υλικοτεχνικά αγαθά που θα συμβάλουν στην ανάπτυξη των ικανοτήτων κάθε αθλητή.
Ο προπονητής πρέπει να λειτουργεί ανεπηρέαστος από την διοίκηση της ακαδημίας ή να ελέγχεται και γιατί;
Στη σημερινή εποχή, πολλές ακαδημίες αντιμετωπίζουν λειτουργικά προβλήματα και προβλήματα βιωσιμότητας… Ωστόσο, θεωρώ πως ο προπονητής είναι το Α και το Ω. Εφόσον, έχει επιλεγεί από την διοίκηση, για τις ικανότητες του, πρέπει να περιβάλλεται από εμπιστοσύνη και να μένει ανεπηρέαστος στο δύσκολο έργο που έχει αναλάβει. Ασφαλώς και είναι πολύτιμη η καλοπροαίρετη βοήθεια των συνεργατών, ώστε πάντα να υπάρχει ανατροφοδότηση σχετικά με τους στόχους που έχουν βάλει και στο κατά πόσο τους πετυχαίνουν. Με αυτό τον τρόπο, δημιουργείται κλίμα εμπιστοσύνης μεταξύ όλων των εμπλεκόμενων, κάτι που έχει μόνο θετικό αντίκτυπο στην εκπαίδευση των παιδιών.
Τι πρέπει οπωσδήποτε να μάθει ο νέος αθλητής από τον προπονητή του, σε σχέση με την τεχνική, την τακτική και τις δεξιότητες; Ποιό είναι το ” σωστό ” ποδόσφαιρο για εσένα;
Ο πρώτος στόχος είναι να αγαπήσει το παιδί το παιχνίδι και να αποβάλει όποιο φόβο μπορεί να κουβαλάει μέσα του. Κάθε αθλητής είναι ξεχωριστός. Στο αναπτυξιακό ποδόσφαιρο, δεν επικεντρωνόμαστε πρωταρχικά στην ομάδα ή το αποτέλεσμα, αλλά στην ατομική βελτίωση, χωρίς να ξεχνάμε ότι τα παιδιά είναι ανθρώπινα όντα και όχι ρομπότ. Η μάθηση είναι μη γραμμική, κάτι που σημαίνει πως όλοι οι αθλητές δεν μαθαίνουν με τον ίδιο τρόπο και τον ίδιο ρυθμό! Αυτό είναι δύσκολο να το αντιληφθούν όλοι, δυστυχώς οι περισσότεροι προσδοκούν αποτελέσματα άμεσα και με προβλέψιμο τρόπο… Ωστόσο, οι προσαρμοστικές κινήσεις και η ανάπτυξη ικανοτήτων απαιτούν χρόνο και δεν είναι αναγκαίο όλοι οι αθλητές να έχουν το ίδιο σημείο εκκίνησης. Επιπλέον, πρέπει δώσουμε στο παιδί αυτοπεποίθηση και να καταλάβει πως είναι ικανός να κάνει πολλά πράγματα. Στη συνέχεια, να μάθει να συνεργάζεται με τους συμπαίκτες του και να εκπληρώνει σταδιακά όλο και πιο δύσκολους στόχους. Να μην παρασύρεται από το αίσθημα της νίκης, είναι πολύ ωραίο να είσαι ο νικητής αλλά όταν αυτό γίνεται αυτοσκοπός, σε παρασέρνει σε έναν ανορθόδοξο τρόπο παιχνιδιού. Σε αυτό το στάδιο εκπαίδευσης, θέλουμε ο αθλητής να πάρει πρωτοβουλίες και να εμπιστευτεί τον εαυτό του. Ο καλύτερος δάσκαλος για ένα παιδί είναι το παιχνίδι, αν εκεί δεν τα επιχειρήσει όλα αυτά, δεν θα μπορέσει να βελτιωθεί. Σε ό,τι αφορά την τακτική, θέλουμε το παιχνίδι να ξεκινά από πίσω, αλλά να μην έχουμε προκαθορισμένες επιλογές. Είναι σημαντικό οι νέοι παίκτες να αποκτήσουν την ικανότητα λήψης αποτελεσματικών αποφάσεων, ανάλογα με τις συνθήκες και την στιγμή. Το χειρότερο στην εκπαιδευτική διαδικασία για ένα παιδί, είναι την στιγμή που πρέπει να πάρει μια απόφαση, να ακούει φωνές από οποιονδήποτε και τελικά να επιλέξει κάτι που δεν το θέλει, επηρεασμένος από εξωτερικά ερεθίσματα. Με αυτόν τον τρόπο, δημιουργούνται παιδιά εξαρτημένα από το εξωτερικό περιβάλλον και που φοβούνται να κάνουν την σκέψη τους πράξη.
Τι χαρακτηριστικά πρέπει να έχει ο νέος ποδοσφαιριστής για να ανταπεξέλθει στο σύγχρονο επαγγελματικό ποδόσφαιρο;
Το ποδόσφαιρο είναι τόσο δημοκρατικό σαν άθλημα που ενώ μπορεί να πιστεύεις πως γνωρίζεις πολλά γι’αυτό, την ίδια στιγμή σε διαψεύδει. Αυτός είναι και ο λόγος που δεν πρέπει να είμαστε ποτέ απόλυτοι σε ό,τι αφορά τα χαρακτηριστικά και στο τι ψάχνουμε σε ένα ποδοσφαιριστή, δεν μπαίνουν όλα σε καλούπια… Ωστόσο, η εικόνα του σημερινού ποδοσφαίρου, μας κάνει να θέλουμε παίκτες με ικανότητα λήψης αποφάσεων, υπο την πίεση χώρου, χρόνου και αντιπάλου. Που να καταφέρνουν να τις εκτελούν όσο πιο ποιοτικά γίνεται. Επιβάλεται η τεχνική κατάρτηση να είναι σε υψηλό επίπεδο. Για την ακρίβεια, η ποδοσφαιρική σκέψη και η τεχνική θα πρέπει να είναι συγκοινωνούντα δοχεία. Επιπλέον, ταχύτητα, physical, σωστή ατομική και ομαδική συμπεριφορά, είναι τα χαρακτηριστικά που πρέπει, ανάλογα με την ηλικία, σταδιακά να χτίσει ένας ικανός ποδοσφαιριστής.
Πόσο σημαντική θεωρείς, την διαμόρφωση του χαρακτήρα ενός αθλητή;
Με όποιο ταλέντο και να σε έχει προικίσει ο Θεός, η προσωπικότητα και ο χαρακτήρας, είναι αυτά που θα σου δώσουν την δυνατότητα να συνεχίσεις να προοδεύεις! Πρωταρχικό μέλημα του προπονητή μικρών ηλικιών είναι η διαμόρφωση του χαρακτήρα ενός παιδιού. Η σεμνότητα, η ταπεινότητα, η διάθεση για δουλειά, η διαχείριση των συναισθημάτων, η δίψα για εξέλιξη και ατομική βελτίωση με αγάπη και σεβασμό, είναι κάποια χαρακτηριστικά που κάθε παιδί πρέπει να αποκτήσει. Σημαντικό ρόλο, στην επίτευξη όλων αυτών, εκτιμώ πως έχει η ταυτόχρονη και ανιδιοτελής συνεργασία, γονέων, υπευθύνων ακαδημίας και προπονητών. Είναι απαραίτητη αυτή η συνεργασία, γιατί κάθε εμπλεκόμενος μόνος, δεν μπορεί να αλλάξει πολλά…
Αν ένας νέος αθλητής, βάση δυνατοτήτων, δεν μπορεί να ασχοληθεί επαγγελματικά με το άθλημα ή δεν εξελίσσεται, πρέπει να ενημερώνεται και σε ποια ηλικία;
Σε οποιοδήποτε επίπεδο το παιδί έχει δικαίωμα να αθλείται. Το ποσοστό των παικτών που γίνονται τελικά επαγγελματίες, είναι χαμηλό. Αυτό δεν σημαίνει, πως δεν πρέπει να εκπαιδεύεται κάθε παιδί ξεχωριστά, με βάση τις αρχές της κάθε ακαδημίας. Οι νέοι αθλητές σε βάθος χρόνου, εξελίσσονται, βελτιώνονται και μπορεί να δείξουν ικανότητες, που δεν είχαμε φανταστεί. Εμείς επιβάλεται, να είμαστε εκεί σε αυτήν την περίπτωση, αλλά και στην περίπτωση που κάποιο παιδί δεν βελτιώνεται. Βοηθάμε τον κάθε παίκτη ξεχωριστά, γιατί από το ταξίδι της εκπαίδευσης, πρέπει να βγούνε όλοι κερδισμένοι και καλύτεροι στην κοινωνία μας. Η αξιολόγηση είναι ένα πολύ δύσκολο κομμάτι. Θα πρέπει να υπάρχει ένας ολόκληρος μηχανισμός ανθρώπων που θα το αναλάβει, πάντα με γνώμονα το καλό του αθλητή. Αν θεωρήσουμε πως κάποιος δεν είναι σε θέση να ανεβαίνει τις ηλικιακές κατηγορίες, πιστεύω πως πρέπει να είμαστε ειλικρινείς μαζί του και να ενημερώνεται. Μόνο βοηθητικό μπορεί να είναι αυτό. Άλλωστε, το ποδόσφαιρο δεν σταματά σε μια ομάδα και μόνο ο ίδιος ο αθλητής βάζει τα όρια για το που μπορεί να φτάσει. Μόνο ο ίδιος, γνωρίζει πόσο το θέλει και πόσο θα το κυνηγήσει τελικά…
Ένας παίκτης που το αξίζει, ένα ταλέντο, θα μπορέσει εύκολα να γίνει επαγγελματίας ποδοσφαιριστής;
Εύκολο δεν είναι σε καμία περίπτωση. Το ποδόσφαιρο είναι από τη φύση του ένα απαιτητικό και ανταγωνιστικό άθλημα. Ο επαγγελματικός αθλητισμός γενικότερα, είναι ένας δύσκολος δρόμος, που απαιτεί πολλές θυσίες, έρχεσαι αντιμέτωπος με πολλές ώρες προπονήσεων, ελάχιστο προσωπικό χρόνο και μεγάλη πίεση. Σίγουρα, δεν είναι όλα αγιοποιημένα, διάφοροι αστάθμητοι παράγοντες, συμφέροντα, μανατζερς και άλλα, μπορούν να σταθούν εμπόδιο στην πορεία κάθε παιδιού. Ωστόσο, πιστεύω πως όταν θέλεις κάτι πολύ, υπάρχει τρόπος να το κατακτήσεις. Κυρίως, μέσα από σκληρή δουλειά, και προσωπική βελτίωση. Αν δεν επικεντρωθείς στο ταξίδι, δεν θα έχεις την ευκαιρία να μάθεις αν θα φτάσεις στον προορισμό σου. Το κέρδος σου, όπως και να έχει, είναι να γίνεσαι όλο και καλύτερος. Μόνο εσύ αποφασίζεις αν θα τα παρατήσεις ή που είσαι ικανός να φτάσεις.
Από που θεωρείς πως βγήκαν περισσότερα ταλέντα, από τις ” αλάνες ” ή από τις ακαδημίες και γιατί;
Ένα ταλέντο, φαίνεται και ξεχωρίζει παντού… Ωστόσο, έχοντας ζήσει και μεγαλώσει στην αλάνα, θα ήθελα ως προπονητής να δω τις ακαδημίες να ενσωματώνουν κάποια στοιχεία από εκεί. Η αλάνα, δεν είχε τις ανέσεις και τον εξοπλισμό, αλλά έφτιαχνε δυνατούς ποδοσφαιριστές, ικανούς να ανταπεξέλθουν στις δυσκολίες και να μην τα παρατάνε. Τον πόνο, τη θλίψη, τις συγκινήσεις, τα γέλια και τις χαρές που έδινε η αλάνα εκείνη την εποχή, είναι πολύ δύσκολο να τα δώσει μια ακαδημία σήμερα στα παιδιά… Αυτός είναι και ο λόγος που στα παιχνίδια, θέλω οι παίκτες να έχουν ανεξαρτησία στη λήψη αποφάσεων και να βασίζονται στη δική τους κριτική. Η ακαδημία είναι ένα προστατευμένο περιβάλλον, που θα έπρεπε να αντικατοπτρίζει την κοινωνία μας και την ίδια την ζωή, να προετοιμάζει τα παιδιά για τα εμπόδια που θα συναντήσουν μεγαλώνοντας και να τα εφοδιάζει με όλα εκείνα που θα χρειαστούν για να ανταπεξέλθουν. Αυτό έκανε η αλάνα…
Ποια είναι τα ” καλά ” και ποια τα ” άσχημα ” που έχουν οι σημερινοί ποδοσφαιριστές, σε σχέση με τις προηγούμενες γενιές;
Παλιότερα το ποδόσφαιρο δεν ήταν τόσο εξελιγμένο σε τεχνική και τακτική, ούτε τόσο τυποποιημένο. Στις προηγούμενες γενιές, βλέπαμε παίκτες να κουβαλάνε την ομάδα στις πλάτες τους, να παίρνουν αποτελέσματα μόνοι τους, με αυτοσχεδιασμό, ατομική προσπάθεια, δημιουργικότητα και ατόφιο ταλέντο. Αυτό προσέφερε περισσότερο θέαμα. Φυσικά και σήμερα υπάρχουν ταλέντα, που εξυπηρετούν όμως το σύνολο. Το σύγχρονο ποδόσφαιρο , έχει γίνει πιο γρήγορο, πιο άμεσο, πιο ανταγωνιστικό, με λιγότερους χώρους. Με παίκτες που ” χτίζονται “, γυμνάζονται και εκπαιδεύονται για να ανταπεξέλθουν ανάλογα σε εξήντα παιχνίδια, υπο αντίξοες συνθήκες και απίστευτη κούραση. Καθετί καινούριο, μας αρέσει και το ακολουθούμε, αλλά προσωπικά θεωρώ πως το ποδόσφαιρο του 90 με 2000 με εκφράζει περισσότερο.
Τι διαφορές έχουν οι ελληνικές ακαδημίες συγκριτικά με αυτές του εξωτερικού;
Με τον συνάδελφο μου τον Άγη Μερεμέτη, επισκεφθήκαμε τις ακαδημίες της Μπαρτσελόνα για δέκα ημέρες, ήταν μια μεγάλη εμπειρία και σίγουρα ένα πρότυπο ακαδημίας. Από τη στιγμή που έμπαινες στο προπονητικό, αντιλαμβανόσουν την οργάνωση που υπάρχει σε όλα τα επίπεδα. Επιπλέον, την γνώση στο τεχνικό και εκπαιδευτικό κομμάτι. Με εντυπωσίασε η πειθαρχία και η ποιότητα των παιδιών, η ένταση και ο ανταγωνισμός στις προπονήσεις, η σχέση προπονητή και αθλητών, αλλά και η αφοσίωση όλων στο να πετύχουν τον στόχο της προπόνησης. Οι εγκαταστάσεις, τα γήπεδα και ο εξοπλισμός πληρούν όλες τις προϋποθέσεις. Είναι αξιοθαύμαστο, το ότι συμμετέχει ένας ολόκληρος μηχανισμός. Υπάρχουν δύο με τρείς προπονητές (γυμναστής, προπονητής τερματοφυλάκων) και γιατρός σε κάθε τμήμα. Επίσης, υπεύθυνος μεθοδολογίας, που παρακολουθούσε από απόσταση, χωρίς να επεμβαίνει. Φυσικά, δεν υπήρχε καμία συμμετοχή γονέων. Είναι ξεκάθαρο πως οι ακαδημίες του εξωτερικού, επενδύουν στους παίκτες των ακαδημιών και δίνουν μεγάλη έμφαση στον τρόπο εκπαίδευσης τους.
Πιστεύεις πως οι ελληνικές ομάδες στηρίζονται στις ακαδημίες τους;
Μεμονωμένα υπάρχουν περιπτώσεις παικτών που έχουν χρησιμοποιηθεί, αναλογικά όμως με τους ποδοσφαιριστές που υπάρχουν στις ακαδημίες, ο αριθμός είναι μικρός. Δεν πιστεύω πως ο Έλληνας ποδοσφαιριστής υστερεί σε ταλέντο, αυτό είναι ίδιο παντού, την διαφορά κάνει η εκπαίδευση του καθενός. Κατά την γνώμη μου, πρέπει να δώσουμε έμφαση σε αυτό, η προπόνηση να είναι δομημένη με ξεκάθαρους στόχους και όλοι οι εμπλεκόμενοι να γνωρίζουν τι θέλουν να πετύχουν και με ποιόν τρόπο. Πρέπει να εμπιστευτούμε τους νεότερους παίκτες και να τους στηρίξουμε στα πρώτα τους βήματα. Αρκετοί από αυτούς θα μας δικαιώσουν . Θα είναι μεγάλη ικανοποίηση για έμενα και σαν αναπτυξιακό προπονητή του Παναθηναϊκού, κάποια παιδιά να πετύχουν τους στόχους τους, σε οποιοδήποτε τομέα της ζωής τους.
Με ποια κριτήρια επιλέγει ο Παναθηναϊκός τους αθλητές;
Επιλέγουμε ένα παιδί μέσα από μια διαδικασία που ξεκινάει από τους σκαουτερς ή τους προπονητές που θα εντοπίσουν ένα συγκεκριμένο ταλέντο. Υπάρχουν και κάποια χαρακτηριστικά που στοχεύουμε να έχουν τα παιδιά στην ακαδημία, χωρίς όμως να απορρίπτουμε και διαφορετικές, εξίσου αξιόλογες, περιπτώσεις. Εστιάζουμε, στην αντιληπτική ικανότητα του παίκτη, στην ποδοσφαιρική του ευφυία σε διάφορες καταστάσεις, αλλά και στην τεχνική του με τη μπάλα στα πόδια, σαν έμφυτο ταλέντο. Ωστόσο, αν στα δοκιμαστικά, κάποιο παιδί, έχει διαφορετικά καλά στοιχεία, φυσικά έχει τις ίδιες πιθανότητες να επιλεχθεί.
Πως θα πρέπει να αντιμετωπίζουν οι γονείς το νέο αθλητή;
Ο ρόλος του γονέα στην εξέλιξη και εν τέλη στη διαμόρφωση του χαρακτήρα ενός παιδιού, είναι καθοριστικός. Οι επιρροές της οικογένειας θα ακολουθούν το παιδί, σε μεγάλο βαθμό, σε όλη του τη ζωή. Σε ό,τι αφορά το κομμάτι του αθλητισμού, θεωρώ πως πρέπει να το αντιμετωπίζουν υποστηρικτικά. Χωρίς κριτική, αλλά με κατανόηση, εμπιστοσύνη και συζήτηση. Το παιδί θα κάνει λάθη, μόνο μέσα από αυτά θα μάθει να τολμάει και είναι ανεξάρτητο. Μεταξύ ακαδημίας και γονέων, θα πρέπει να υπάρχει άμεση συνεργασία με σκοπό το καλό του αθλητή. Ωστόσο, οι γονείς δεν θα πρέπει να επεμβαίνουν σε ό,τι αφορά τις αποφάσεις του προπονητή και τον τρόπο που αυτός ή η ακαδημία εκτελούν την εκπαιδευτική διαδικασία. Αντίθετα, θα πρέπει να τους εμπιστευτούν και να λειτουργούν εξίσου υποστηρικτικά. Πρέπει να γίνει κατανοητό πως όλοι μας αποτελούμε πρότυπο για κάθε παιδί, αυτό που του ζητάμε να ” γίνει ” ή να κάνει, πρέπει πρώτα να το κάνουμε εμείς…
Τι αλλαγές θα ήθελες να δεις στο ελληνικό ποδόσφαιρο;
Θα ήθελα κάποια στιγμή να δούμε ένα πιο ανταγωνιστικό ελληνικό ποδόσφαιρο, με πολλές ομάδες να διεκδικούν το πρωτάθλημα. Έχουμε ” ταλαιπωρηθεί ” αρκετά, από εξω αγωνιστικά προβλήματα και καταστάσεις, είναι λογικό όλα αυτά να υποβαθμίζουν το ποδόσφαιρο σαν προϊόν. Θα ήθελα σύντομα να αποτελούν παρελθόν, να πρωταγωνιστούν οι παίκτες και οι θεατές και το ποδόσφαιρο να είναι γιορτή. Μου αρέσει πολύ να βλέπω την αγάπη των φιλάθλων, αλλά δεν αποδέχομαι τον φανατισμό και την βία, είναι και αυτό κάτι που πρέπει να αλλάξει…
Τι σχέδια έχεις για το μέλλον;
Θέλω συνέχεια να εξελίσσομαι και να μαθαίνω όσα περισσότερα γίνεται για τις μικρές ηλικίες και τα στάδια εκπαίδευσης. Στόχος μου είναι να προσφέρω το καλύτερο, σε κάθε νέο αθλητή. Μελλοντικά, θα ήθελα να κοιτάξω πίσω και να δω, πως ό,τι έκανα σε αυτό τον χώρο το έκανα με αγάπη και αρκετά από τα παιδιά, να έχουν προοδεύσει στη ζωή τους.
