Το 2-0 του Παναθηναϊκού επί του Παναιτωλικού δεν ήρθε όσο… άκοπα φάνηκε. Πολύ καλή η εμφάνιση στο δεύτερο ημίχρονο, με αρκετές ευκαιρίες, χωρίς να δώσει δικαίωμα σε κανένα σημείο, αλλά δεν θα πρέπει να παραβλέψουμε το γεγονός ότι οι φιλοξενούμενοι έφτασαν δύο φορές μία “ανάσα” από το 0-1.
Πάμε όμως και στον λόγο που το “τρίποντο” είχε ξεχωριστή σημασία. Πρώτον, αυτή ήταν η πρώτη φορά φέτος που οι Πράσινοι κάνουν δεύτερη διαδοχική νίκη. Φτάσαμε σχεδόν στο τέλος του πρώτου γύρου για να το δούμε και αυτό δεν είναι… κολακευτικό. Σαφώς δεν παραγνωρίζουμε ότι πρόκειται για μία “νέα” ομάδα, με τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς να έχει να παλέψει και με τις “αμαρτίες” της περσινής σεζόν τις οποίες και πασχίζει να… ξορκίσει.
Ο Παναθηναϊκός πλέον γίνεται και πάλι κυριαρχικός, δεν παίζει… κλεφτοπόλεμο για να πάρει αποτελέσματα. Ο Σέρβος “χτίζει” ομάδα που ο αγωνιστικός της προσανατολισμός θα συμβαδίζει με το dna του Συλλόγου. Για την ώρα τα αποτελέσματα σίγουρα δεν ικανοποιούν, αλλά ο Γιοβάνοβιτς φαίνεται ότι είναι ο… man for the job, που δεν λεν και στο χωριό μου.
Ένας ακόμη λόγος που η νίκη επί του Παναιτωλικού είναι σημαντική, είναι γιατί ήρθε δίχως να αγωνίζονται οι δύο κορυφαίοι -πιο φορμαρισμένοι αν προτιμάτε- ποδοσφαιριστές του Τριφυλλιού. Καρλίτος και Ρούμπεν Πέρεθ ήταν εκτός, με τους Πράσινους να στερούνται τον κορυφαίο τους σκόρερ, αλλά και τον έμπειρο χαφ που είναι το… μυαλό στο κέντρο.
Ο Καρλίτος φέτος έχει συμμετοχή στα 12 από τα 19 γκολ του Τριφυλλιού με 9 γκολ και τρεις ασίστ. Προφανώς και δεν υπολογίστηκαν τα δύο με τον Παναιτωλικό, καθώς ο Ισπανός φορ ήταν στην κερκίδα. Είναι εύκολα αντιληπτό το μέγεθος της απουσίας του. Από την άλλη, η δουλειά που κάνει ο Ρούμπεν είναι πιο “αθόρυβη”. Ο έμπειρος χαφ είναι ένας δεύτερος προπονητής μέσα στο γήπεδο και η απουσία του επίσης πολύ σημαντική.
Παρ’ όλα αυτά όμως, ο Παναθηναϊκός βρήκε τον τρόπο να κερδίσει και χωρίς εκείνους. Με τον Γιοβάνοβιτς να επιλέγει για άλλη μία φορά το 4-3-3, ίσως και λόγο ανάγκης, οι Πράσινοι βάζουν σιγά σιγά και νέα κομμάτια στο παιχνίδι τους για να πάψουν να είναι προβλέψιμοι.
Ήταν δεδομένο ότι ο Καρλίτος δεν θα ήταν πάντα εκεί να σκοράρει και να “ξελασπώνει” τον Παναθηναϊκό. Θα έπρεπε να βρεθούν και άλλοι πρωταγωνιστές που θα τραβήξουν το “κάρο”. Μακέντα, Βιγιαφάνιες και Μαουρίσιο ήταν οι πρωταγωνιστές στα ματς με Λαμία και Παναιτωλικό και ο Γιοβάνοβιτς μπορεί πλέον να… ψαρεύει λύσεις από μεγαλύτερη “δεξαμενή”.
Για να τα λέμε όλα όμως, η ομάδα χρειάζεται σημαντική μεταγραφική ενίσχυση και άμεσα. Δεν μιλάμε για τη νέα σεζόν όπου, πρώτα ο Θεός, θα έχει και τους ευρωπαϊκούς αγώνες αλλά και για φέτος ακόμη. Οι τραυματισμοί, οι τιμωρίες, είναι μέσα στο παιχνίδι. Δεν γίνεται να “παρακαλάμε” να μην τραυματιστεί ο Χουάνκαρ ή ο Ρούμπεν. Χρειάζεται μεγαλύτερος βάθος ακόμη και μονάχα για τις εγχώριες διοργανώσεις. Όπως έκατσε η… στραβή με τους επιθετικούς (Καρλίτος, Ιωαννίδης εκτός) αλλά πάλι υπήρχε ο Μακέντα, όπως υπάρχουν δύο ενδεκαδάτοι τερματοφύλακες, έτσι θα πρέπει να γίνει και σε όλες τις θέσεις.
Βάθος και ποιότητα χρειάζεται για να επιστρέψει στο δρόμο της διεκδίκησης τίτλων ο Παναθηναϊκός. Αυτά και ένας καλός προπονητής. Προσωπικά πιστεύω στον Γιοβάνοβιτς, αν και η διοίκηση τον πιστεύει τότε πρέπει να το αποδείξει στην πράξη “εξοπλίζοντάς” τον με το καλύτερο δυνατό ρόστερ για να πετύχει όσα οραματίζεται.
