Θα παρατηρήσατε σε διάφορα κείμενα πως ανακηρύσσεται πρωταγωνιστής της νίκης επί της Εφές πότε ο ένας, πότε ο άλλος, πότε και τρίτος ή τέταρτος παίκτης του Παναθηναϊκού! Αυτό είναι το παράγωγο μίας ολοκληρωτικής εμφάνισης.
Σημειώναμε μετά το παιχνίδι με τη Χίμκι πως χωρίς άμυνα αυτή η ομάδα, αλλά και ένα σύνολο του Αργύρη Πεδουλάκη δεν μπορεί να πάει μακριά. Πριν αλέκτωρ λαλήσει… δις, όλα τα κομμάτια βρήκαν τον τρόπο να μπουν στη θέση τους. Magic; Όχι, απλά κομμάτι της εξελικτικής διαδικασίας εν μέσω της δυσκολότερης Ευρωλίγκας όλων των εποχών.
Η επιτυχία του Παναθηναϊκού λαμβάνει ακόμη μεγαλύτερες διαστάσεις αν λάβουμε υπόψη ότι επέστρεψε από τη Μόσχα και ένα υψηλού επιπέδου αγώνα, ένα επίπονο και κουραστικό ταξίδι, ενώ η Εφές έπαιξε σε πολύ χαμηλούς ρυθμούς απέναντι στον Ερυθρό Αστέρα και έκανε πτήση μίας ώρας από την Κωνσταντινούπολη για να βρεθεί στο ΟΑΚΑ.
Επί της ουσίας, πάντως, αν θέλουμε να μιλήσουμε ευθέως, ο Παναθηναϊκός έπαιξε κοντά σε αυτό που οραματιζόντουσαν άπαντες μέσα στην ομάδα από το καλοκαίρι που γίνονταν οι επιλογές. Θα ήταν θεμιτό, επομένως, να μη μιλήσουμε ξεχωριστά για άτομα, αλλά χρειάζεται. Ο Ταϊρίς Ράις είπε πως θέλει να αποτελεί πρωταγωνιστή στο κομμάτι που του αναλογεί, κι αυτό έκανε παίζοντας βέβαια στο 2 και όχι στο 1. Ο Ιωάννης Παπαπέτρου ανέφερε πως μόνο με την άμυνα ο Παναθηναϊκός μπορεί να προχωρήσει, αυτό είναι το DNA του. Μην το παρεξηγείτε, δεν σημαίνει πως θα παίζει μόνον άμυνα, απόδειξη το χθεσινό παιχνίδι. Δεν θα παίζει ούτε μόνον επίθεση, όπως συνέβη κόντρα στη Χίμκι. Ο Γιώργος Παπαγιάννης ήταν καταλυτικός – το 1 με 1 απέναντι στον Λάρκιν εντυπωσίασε – και ο Πεδουλάκης φανέρωσε την τακτική του, λέγοντας πως χρειάζονται δύσκολα για τον ψηλό ώστε να αποδώσει. Ας είναι, απλά οφείλει και ο ίδιος να ωριμάσει ώστε να αγωνίζεται σε φυσιολογικές συνθήκες, άλλωστε, έχουμε περάσει όλοι από το σημείο που νομίζαμε ότι αποτελούσαμε το κέντρο του κόσμου. Όσο γρηγορότερα ξαναπατήσεις τα πόδια στο έδαφος, όλα γίνονται καλύτερα.
Με τον τρόπο αυτό, ο Πεδουλάκης εμφάνισε μία ισορροπημένη ομάδα, αφού τηρήθηκαν στο παρκέ και οι νόρμες του. Γουέσλι Τζόνσον και Μπεν Μπέντιλ ωστόσο, έδωσαν εξίσου το κάτι παραπάνω. Ο πρώτος με το πολυεπίπεδο παιχνίδι του και ο δεύτερος σε ρόλο σκούπας, ως ένας άλλος Γκιστ, τώρα λοιπόν, αποκαλύπτεται το πλάνο του Πεδουλάκη που δεν έμεινε στα γερασμένα πόδια αλλά προτίμησε φρέσκα, γρηγορότερα και… πιο φιλόδοξα.
Ειδικά ο Μπέντιλ μου έχει εκμυστηρευτεί πως στόχος του είναι να επανέλθει στο ΝΒΑ, άρα, μόνον καλύτερος μπορεί να εμφανιστεί μελλοντικά. Όσο για τον Τζίμερ Φριντέτ; Όσο ο Παναθηναϊκός τον έκρυβε στην άμυνα, πρωταγωνιστούσε στην επίθεση. Μόλις η Εφές χτύπησε πάνω του, δεν μπορούσε να μείνει πλέον στο παρκέ.
Αυτή είναι μια εικόνα που θα τη δούμε να επαναλαμβάνεται και σε άλλα παιχνίδια, ειδικά όταν η αντίπαλη ομάδα διαβάζει το παιχνίδι, ή διαθέτει σουτέρ με αναπτυγμένα εκτελεστικά ένστικτα. Σε αυτό το θέμα η λύση μπορεί να έρθει μόνον από τον παίκτη.
