Μερικές φορές συμβαίνουν πράγματα τα οποία ξεφεύγουν εντελώς από τη σφαίρα της λογικής και περνούν τα σύνορα του… μεταφυσικού. Πραγματικά ποιος μπορεί να δώσει μια πειστική εξήγηση για τη νέα ήττα του Παναθηναϊκού και την απώλεια τριών σημαντικών βαθμών στο ματς με την ΑΕΛ; Σε όλες τις προηγούμενες ήττες, κάτι μπορούσε να ειπωθεί! Για παράδειγμα στα παιχνίδια με τον ΟΦΗ και τον Άρη, οι Πράσινοι ήταν απαράδεκτοι και δικαίως έφυγαν ηττημένοι από το γήπεδο. Στην αναμέτρηση με την Ξάνθη, υπήρξαν και… άλλοι παράγοντες που έπαιξαν ρόλο και ενδεχομένως διαμόρφωσαν το τελικό αποτέλεσμα. Όμως το παιχνίδι με την ΑΕΛ θα μπορούσε με μεγάλη ευκολία να μπει στη λίστα με τα άλυτα… μυστήρια αυτού του πλανήτη και να πάρει μια θέση δίπλα στο “αίνιγμα” του τριγώνου των Βερμούδων και του αιώνιου γρίφου της κατασκευής των Πυραμίδων!
Δεν μπορεί να μπει στο… κάδρο της κριτικής η αγωνιστική εικόνα του Παναθηναϊκού, γιατί οι Πράσινοι ήταν καλοί, ορεξάτοι με διάθεση και ενέργεια και τα έκαναν σχεδόν όλα… καλά. Αν είχαν πετύχει και περισσότερα γκολ, προφανώς θα είχαν πάρει άριστα. Όμως η απόδοση του Τριφυλλιού ήταν κάτι περισσότερο από ικανοποιητική και δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως δικαιολογία. Προσωπικά λάθη; Έγιναν δύο και… φαρμακερά. Το πρώτο στα 30 δευτερόλεπτα από την έναρξη του αγώνα και το άλλο με την κακή εκτίμηση του Χατζηθεοδωρίδη στο 57ο λεπτό. Ο Παναθηναϊκός πλήρωσε και τα δύο λάθη, ενώ είδε για άλλη μια φορά τη Θεά Τύχη να πετάει… μακριά και να του ρίχνει… πόρτα. Ότι και αν έκαναν οι παίκτες του Τριφυλλιού στο μεσοεπιθετικό κομμάτι δεν τους βγήκε. Πολλές χαμένες ευκαιρίες και “σφυροκόπημα” της αντίπαλης εστίας, ωστόσο η μπάλα θέλησε μονάχα μια φορά να μπει στα δίχτυα της ΑΕΛ. Το ποδόσφαιρο δεν είναι μονάχα θέμα ικανότητας… Σε κάποιες στιγμές, είναι και θέμα τύχης και από αυτή ο Παναθηναϊκός δεν έχει καθόλου μέσα στη σεζόν. Μια ομάδα που κουβαλά από την αρχή της σεζόν αυτό τον κακοφτιαγμένο μανδύα της… γκαντεμιάς και δεν μπορεί με τίποτα να τον βγάλει από τις πλάτες της.
Υ.Γ. 1 Αντιλαμβάνομαι τη συναισθηματική φόρτιση του Γιώργου Δώνη κατά τη διάρκεια του αγώνα. Αισθάνθηκε μεγάλη πίεση στο ματς, άκουσε και όσα άκουσε από έναν – δύο ανεγκέφαλους για την οικογένεια του και τον γιο του, Χρήστο, δεν ήθελε και πολύ για να… ξεφύγει. Άνθρωπος είναι, όχι ρομπότ και μερικές φορές τα συναισθήματα νικούν τη λογική και τα “πρέπει”.
Υ.Γ. 2 Όσο και αν ακούγεται… κάπως, ο Παναθηναϊκός δεν είναι στον κακό δρόμο επειδή έχασε από την ΑΕΛ. Ασφαλώς και είναι ντροπιαστική για την ιστορία του συλλόγου η συνολική εφετινή βαθμολογική συγκομιδή και ιδιαίτερα κάποια αποτελέσματα, όμως κάτι αχνοφαίνεται στην άκρη του τούνελ…
