Του ΚΩΣΤΑ ΓΟΥΛΗ
Όχι δεν άξιζε το… πτωχό, πλην τίμιο «Χ» με τον ΟΦΗ στην Κρήτη ο Παναθηναϊκός. Άξιζε το διπλό, γιατί παρότι δεν «έγραψε» πολλές τελικές ήταν πολύ πιο «πειστικός» ως ομάδα μέσα στο γήπεδο, χωρίς να κάνει κάνα… τρελό ματς.
Πως θα μπορούσε να κάνει άλλωστε «τρελό ματς», με μηδενικό στόχο, με οκτώ παίκτες να έχουν ήδη… χαιρετίσει (συν τον τραυματία Πούγγουρα), με τον προπονητή του στην πόρτα της εξόδου, με ένα σωρό «εσωτερικά» ζητήματα που πέρασε το τελευταίο διάστημα κι άλλα τόσα ανοικτά «μέτωπα»;
Αν είχε, ωστόσο, κάτι διαφορετικό σε σχέση με το κλίμα που είχε διαμορφωθεί τις τελευταίες -πολύ δύσκολες- 15 μέρες ήταν η ενότητά του μέσα στον αγωνιστικό χώρο. Δεν έχει πλέον το «πράσινο» ρόστερ πάρα πολλές επιλογές και δη ποιοτικές λύσεις για να βγάλει όλο αυτό το «μαραθώνιο» (κι επαναλαμβάνω χωρίς στόχο ή κίνητρα) «αναίμακτα». Αλλά τουλάχιστον όσοι έχουν απομείνει στο Κορωπί, έδειξαν στο συγκεκριμένο παιχνίδι με τον ΟΦΗ πως θα το παλέψουν με ότι έχουν. Κι όπου βγει. Κι όσο βγει. Και πάνω απ’ όλα με αξιοπρέπεια…
Προσωπικά θα σταθώ σε κάτι άλλο. Διότι όπως, γνωρίζουμε πολύ καλά εδώ και καιρό, ο επόμενος προπονητής του Παναθηναϊκού, Ντάνι Πογιάτος, παρακολουθεί online μέσω μίας ειδικής πλατφόρμας όλα τα ματς των «πράσινων» στα πλέι-οφ.
Μήπως, σενιόρ Πογιάτος, να ξαναρίχνατε μία δεύτερη και μία τρίτη (πολύ πιο) προσεκτική ματιά και σε κάποια απ’ τα νεαρά παιδιά της ομάδας, που είναι έτοιμα να πάρουν τις ευκαιρίες τους. Ο Βαγγέλης Θεοχάρης επί παραδείγματι, που έπαιξε για πρώτη φορά φέτος στο «Γεντί Κουλέ» (μετά το τελευταίο ματς της περσινής περιόδου με τον Παναιτωλικό) και δη ως δεξιός μπακ (συνήθως αγωνίζεται ως αμυντικός μέσος), ήταν όχι απλά αξιοπρεπέστατος, αλλά και πολύ καλός. Σοβαρός. Και «στάθηκε».
Στάθηκε, θα πει κανείς με τον ΟΦΗ. Στα ντέρμπι; Θα τον δούμε και στα ντέρμπι. Αλλά την ώρα που ο Τσάβι Ρόκα κοιτάζει για δύο δεξιούς μπακ, έχοντας δώσει μία σχετική προτεραιότητα στην ισπανική αγορά, μήπως να πατούσε λίγο το… pause στο μεταγραφικό του κομπιούτερ και να περίμενε λίγο και τη γνώμη του Πογιάτος για τον 22χρονο; Διότι εάν ο Θεοχάρης σταθεί ικανοποιητικά (και) στα ντέρμπι ως δεξιός μπακ, ποιος ο λόγος να μην είναι εκείνος το back-up του χρόνου στο δεξιό άκρο της άμυνας και να έρθει (ακόμα) ένας ξένος;
Δεύτερη περίπτωση, ο Αργύρης Καμπετσής. Σ’ αυτή τη διετία, έχει αδικήσει πρώτα απ’ όλα τον εαυτό του, την προσπάθειά του και το άφθονο ταλέντο που του έδωσε ο καλός Θεούλης. Θα μπορούσε να εξελιχθεί σε πολύ καλύτερο και πληρέστατο επιθετικό, αλλά πότε η «soft» νοοτροπία του, πότε η απογοήτευση που έβγαζε στις προπονήσεις όταν δεν έπαιρνε ευκαιρίες και πότε η «ραθυμία» του όταν τον έβαζε σε κάποια ματς ως αλλαγή ο Γιώργος Δώνης, τον άφησαν πολύ πίσω. Και τον έφεραν ένα βήμα απ’ την πόρτα της εξόδου. Στα πλέι-οφ, ο 21χρονος επιθετικός είναι ως τώρα «άλλος παίκτης» όποτε χρειάστηκε να μπει. Και όποτε κι όσο αγωνίστηκε τον «ένιωσε» ο αντίπαλος. Εφόσον αποφάσισε να αλλάξει, ίσως αξίζει να πάρει μία (τελευταία) ευκαιρία. Έχει μπροστά του άλλα έξι ματς για να το «γυρίσει» εντελώς το… χαρτί. Δεν είναι… κακό να τον περιμένει ως τότε και ο Ρόκα.
