Μετά από ένα δεκαήμερο ουσιαστικής καραντίνας, έχω διαβάσει στο Διαδίκτυο άπειρες θεωρίες για τον κορονοϊό. Συνωμοσίας, απελπισίας, ασυναρτησίας, ανοησίας. Ο καθένας πιστεύει το μακρύ του και του κοντό του και αρνείται να αποδεχτεί την πραγματικότητα: απλώς εμφανίστηκε ένας νέος ιός και η ιατρική κοινότητα δεν έχει ανακαλύψει το εμβόλιο για να τον καταπολεμήσει. Ευτυχώς για την ανθρωπότητα, ο Covid-19 έχει μικρό ποσοστό θνησιμότητας για όσους προσβάλλει και αποφεύγουμε τα χειρότερα.
Αυτό δεν αναιρεί ότι έχουν χαθεί χιλιάδες άνθρωποι. Πρόκειται για ένα θλιβερό γεγονός και μας υπενθυμίζει πόσο επίπλαστη είναι η ευδαιμονία μας. Αρκεί ένας ιός για να διακόψει τις περισσότερες ανθρώπινες δραστηριότητες στον πλανήτη, χωρίς καν να είναι στην πιο θανατηφόρα μορφή του.
Για να μην αδικούμε την ελληνική νοοτροπία, και στον υπόλοιπο αποκαλούμενο Δυτικό κόσμο επικρατεί το ίδιο χάλι. Άνθρωποι οι οποίοι πιστεύουν ότι ο κορονοϊός είναι μία ευκαιρία για διακοπές, δεν εφαρμόζουν τις οδηγίες για την καραντίνα και εξορμούν στις παραλίες, στις θάλασσες, στα βουνά και στα δάση. Παρόμοιες εικόνες από τις ΗΠΑ, την Αυστραλία και την Ευρώπη κάνουν το γύρο των μεγάλων ειδησεογραφικών πρακτορείων.
Ίσως να φταίει το ότι οι σύγχρονες γενιές δεν έχουμε περάσει κάποια μεγάλη καταστροφή. Οι παλαιότεροι είχαν να λένε για τον Β’ Παγκόσμιο, τον Εμφύλιο, την Δικτατορία. Εμείς μεγαλώσαμε μακριά από τέτοιες περιστάσεις και μερικά πράγματα τα θεωρούμε δεδομένα. Σίγουρα αυτό δεν είναι ενθαρρυντικό, επειδή όπως διαπιστώνουμε, η ζωή έρχεται να μας δείξει ότι τίποτα δεν είναι βέβαιο. “Τα πάντα ρει” όπως εύστοχα έχει περιγράψει ο Ηράκλειτος…
Στο φινάλε, αν είναι να χαλάσουμε τις καρδιές μας και να τσακωνόμαστε στα social media, υπάρχει και η άλλη λύση: να απαιτήσουμε το κράτος να μην κάνει το παραμικρό. Στα επόμενα φυσικά φαινόμενα, ανεξαρτήτως είδους, να τα αφήσουμε να εξελιχτούν μόνα τους. Να ισχύσει το… ο σώζων εαυτόν σωθήτο. Ίσως τότε να πάρουμε όλοι το μάθημα μας και όσοι τη γλυτώσουμε, να μην το ρίξουμε ξανά στη συνωσιολογία…
