Ο Παναθηναϊκός έκλεισε την αυλαία της Superleague με τον χειρότερο δυνατό τρόπο… την βαριά ήττα με 1-4 από τον Ολυμπιακό στο “Απόστολος Νικολαΐδης” Οι “πράσινοι” μπήκαν στον αγωνιστικό χώρο νωχελικοί χωρίς τσαγανό. Μετά από τις αποτυχίες της εφετινής σεζόν, θα έπρεπε τουλάχιστον να εμφανίσουν ένα καλύτερο πρόσωπο.
Η ομάδα του Συλαϊδόπουλου κατέβηκε σαν ακαδημία και όχι σαν επαγγελματική ομάδα σε νοοτροπία… Όμως, τι θα μπορούσε να κάνει για να ανατρέψει τα γεγονότα της Κυριακής; Η απάντηση είναι τίποτα. Δεν είναι 100% δικό του φταίξιμο η τραγική εικόνα του συνόλου. Υποτίθεται ότι το πρόβλημα ήταν ο Λάζλο Μπόλονι, αλλά και χωρίς τον Ρουμάνο… Ουσιαστικά, το ματς κρίθηκε σε τρεις λάθος πάσες, κάποιες απροσεξίες και το χαμένο πέναλτι.
Παρόλο που το ματς δεν είχε βαθμολογικό ενδιαφέρον, πάντα ένα αιώνιο ντέρμπι πρέπει να προσεγγίζεται διαφορετικά από πλευράς πάθους , ώστε να υπερβαίνει τις τακτικές και τα πρόσωπα.
Ο Παναθηναϊκός όπως έστρωσε, κοιμήθηκε. Το σκορ παραλίγο να έγραφε στο πρώτο 15λεπτο 0-3 από τα λάθη των “πρασίνων”. Τελικά το γκολ ακυρώθηκε, ο Βιγιαφάνιες εκτέλεσε το πέναλτι, (που σωστά δόθηκε) και το έριξε πάνω στον Σά. Στη συνέχεια, ο Ολυμπιακός έγραψε το 0-3 στο ημίχρονο.
Και τα τρία γκολ μπήκαν από λάθος πάσες. Στο πρώτο έκανε λάθος ο Αλεξανδρόπουλος, στο 2ο ο Καραγιάννης ενώ στο 3ο έχασε την μπάλα μέσα από τα πόδια του ο Μαουρίσιο.
Εντωμεταξύ, και η ευκαιρία του Ελ Αραμπί στο 9ο λεπτό της αναμέτρηση δημιουργήθηκε από διπλό λάθος παικτών του Παναθηναϊκού, Αλεξανδρόπουλου – Καραγιάννη αλλά και το σουτ του Εμβιλά από λάθος του Ιωαννίδη στο 51ο λεπτό.
Είδαμε έναν Παναθηναϊκό, χωρίς ποιότητα και ειδικά μετά τα μέσα Φεβρουαρίου, μετά από κάποιες διαφορές στα αποδυτήρια, τραυματισμούς, λάθος προσέγγιση σε κάποιες αναμετρήσεις και τα παράπονα για τον Μπόλονι. Αλλά και χωρίς αυτόν, μπάλα δεν είδαμε. Καταλαβαίνουμε λοιπόν, πως το πρόβλημα της ομάδας εκτός από τακτικό είναι και αγωνιστικό. Όλα άρχισαν από την καλοκαιρινή προετοιμασία, η οποία ήταν ελλιπής.
