Τι είχες Έλληνα διαιτητή μου (με την ευρεία έννοια του όρου…); Τι είχα πάντα… Εύνοια για τον Ολυμπιακό, δηλαδή. Και να σκεφτείς ότι διαμαρτυρόμαστε πως σε αυτή τη χώρα δεν δουλεύει τίποτα σωστά… Όχι, κύριοι και κυρίες… Σφάλουμε… Μερικές σταθερές παραμένουν αναλλοίωτες στο πέρασμα του χρόνου. Όπως τα… λάθη υπέρ του Ολυμπιακού.
Γιατί δεν νομίζω να αιφνιδιάστηκε κανείς με τη διαιτησία του Κομίνη στο ντέρμπι των αιωνίων την Κυριακή. Αν κάποιος ένιωσε έκπληξη, να του φέρουμε ένα σύννεφο να… πέσει. Διότι αποκλείεται να κατοικεί στην Ελλάδα τα τελευταία 30 χρόνια και να μην έχει αντιληφθεί τι συμβαίνει. Ποιος είναι το αγαπημένο παιδί των Ελλήνων ρέφερι και πόσο ευνοείται… (aka Ολυμπιακός)
Προσωπικά, τίποτα δεν με εκπλήσσει πλέον. Ούτε ακόμα ένα “χειρουργείο” χωρίς αναισθητικό. Ανδρωθήκαμε με αυτά, συνηθίσαμε, κάποιοι έκαναν οικογένειες, έμαθαν και τα παιδιά τους στο ίδιο μοτίβο. Άλλωστε, δεν θα αλλάξει και κάτι, ασχέτως αν κατά διαστήματα παίρνει άλλος το πάνω χέρι στη διαιτησία. Σε βάθος χρόνου, ο Ολυμπιακός και το Αιγάλεω να… κερδάνε και οι άλλοι να πάνε να (μπιπ!)…
Για αυτό σας γράφω… Δεν συνέβη τίποτα ασυνήθιστο το βράδυ της Κυριακής… Ένα πέναλτι που ως εθίσταται σε αυτά που σφυρίζουν οι ρέφερι στον Ολυμπιακό, δεν υπήρχε παράβαση. Όσο για το άλλο… Τι θέλατε; Κόκκινη, ε; Μπα…
