Η παραμονή του Βόγιν Τσάτσιτς σφράγισε με τον καλύτερο τρόπο την εξαιρετική δουλειά που έκανε η διοίκηση του Ερασιτέχνη Παναθηναϊκού μετά την κατάκτηση του πρωταθλήματος, διατηρώντας στο ρόστερ την συντριπτική πλειοψηφία των παικτών. Κι όμως πριν λίγες μέρες κάτι τέτοιο φάνταζε από δύσκολο έως απίθανο.
Όλα ξεκίνησαν στις 13 Ιουλίου (μία μέρα μετά την κατάκτηση του πρωταθλήματος), όταν οι πανηγυρισμοί έδωσαν τη θέση τους στην αγωνία. Κάποιοι φοβόντουσαν ότι η ομάδα που πήρε το νταμπλ θα διαλυθεί. Άλλοι το εύχονταν. Όλοι πάντως συμφωνούσαν ότι επρόκειτο για ένα πολύ πιθανό σενάριο.
Παρόλα αυτά το αποτέλεσμα ήταν εντελώς διαφορετικό. Και αν οι ανανεώσεις τον Πανταλέων και Ράνγκελ δεν έλεγαν και πολλά αφού και οι δύο έχουν τρέλα με την ομάδα, αυτές των Γιάκομπσεν και Πελεκούδα έδειξαν ότι κάτι δουλεύει πολύ καλά. Η συνέχεια ήταν ακόμα καλύτερη με την “κίνηση ματ” που ακούει στο όνομα Αλέξανδρος Ράπτης, ο οποίος έκλεισε τα αφτιά του στις “σειρήνες” του εξωτερικού, ενώ είπε και ένα μεγαλοπρεπέστατο όχι στην εξαιρετική οικονομικά πρόταση του Ολυμπιακού. Το κερασάκι στην τούρτα ήταν η παραμονή του Τσάτσιτς, ο οποίος επίσης αρνήθηκε πολύ μεγαλύτερα ποσά, μένοντας τελικά στο Τριφύλλι με τα μισά χρήματα από όσα του έδιναν ομάδες του εξωτερικού.
Εν τέλη από την ομάδα αποχώρησαν μόνο οι Ζήσης (είχε υπογράψει στον Ολυμπιακό πριν τους τελικούς) και Στάροβιτς (δεν εμφανίστηκε ποτέ στους τελικούς αφού φοβόταν τον κορονοϊο).
Πλέον οι πρωταθλητές στοχεύουν στο repeat με όπλο την ομοιογένεια, το οικογενειακό κλίμα και την ποιότητα που υπάρχει στην ομάδα. Καθώς επίσης και την πολύ βαριά φανέλα, η οποία είναι μόνη της ικανή “να σπείρει ανέμους και να θερίσει θύελλες”.
