Αν δεν υπήρχε η διακοπή από κάθε αγωνιστική δραστηριότητα, θα έκανε ήδη τα πλάνα της για το μεγάλο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό που ήταν προγραμματισμένο για τις 22 Μαρτίου. Η πανδημία του κορονοϊού όμως ανέτρεψε τα πάντα, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά σε ολόκληρο τον κόσμο.
Η Ελένη Καπογιάννη μίλησε στο trifilara.gr και τον Χρήστο Μπούκουρα (από το σπίτι φυσικά…) για τις δύσκολες ώρες που περνάει η χώρα μας, το πως περνάει τον ελεύθερο χρόνο της και δίνει το δικό της μήνυμα υπομονής προς όλους τους Έλληνες.
Αναλυτικά η συνέντευξη της Ελένης Καπογιάννη:
Ζούμε μια από τις δυσκολότερες περιόδους ως χώρα. Πως το βιώνεις όλο αυτό;
“Είναι πρωτόγνωρο για όλο τον κόσμο κάτι τέτοιο, παγκοσμίως! Μας έχει σαστίσει και μας έχει παγώσει δημιουργώντας και μια αγωνία έναν φόβο για το αύριο…”
Ως προπονήτρια έχει συνηθίσει να είσαι με μια βαλίτσα στο χέρι. Πως περνάς πλέον το χρόνο σου σπίτι;
“Όσοι είμαστε μέσα στο χώρο του αθλητισμού έχουμε μάθει σε κίνηση, σε μετακινήσεις, ταξίδια κλπ. Όμως επειδή το νόμισμα έχει δυο όψεις το να καθίσουμε σπίτι είναι και κάτι που ίσως το χρειαζόμαστε. Το θέμα είναι για πόσο; Είναι στο χέρι του καθενός να έχει εσωτερική ησυχία, να το διαχειριστεί και να μην “σαλτάρει”, αλλά και φαντασία και δημιουργικότητα εντός των τειχών. Εγώ θεωρώ για τον εαυτό μου ότι θα το διαχειριστώ”.
Είδαμε τις καταστάσεις που βίωσε η Κίνα, μετά η Ιταλία. Ευτυχώς δεν είμαστε σε αυτό το σημείο. Ποιες είναι οι σκέψεις σου;
“Δεν μπορώ να ξέρω πώς θα πάει η κατάσταση. Παρόλο που από τη φύση μου είμαι αισιόδοξος άνθρωπος. Είναι περίεργο και περιμένω να δω τις επόμενες δυο εβδομάδες πως θα εξελιχθεί. Όμως έχουμε αποδείξει σαν Έλληνες πως όταν θέλουμε καταφέρνουμε τα πάντα! Ας κάτσουμε σπίτι για να σπάσουμε όσο μπορούμε την αλυσίδα της εξάπλωσης”.
Ένα μήνυμα για τους Έλληνες και την δύσκολη περίοδο που βιώνουν αυτή τη στιγμή;
“Το δικό μου μήνυμα για όλους τους συνανθρώπους μας είναι να έχουμε υπομονή. Να μην πτοούμαστε και να κρατήσουμε το ηθικό μας ακμαίο, ώσπου να περάσει κι αυτή η μπόρα. Θα μας διευκολύνει και θα μας δυναμώνει αφάνταστα το σταθούμε πιο κοντά ο ένας στον άλλον. Έστω και από το σπίτι”.
