Ο Στέφανος Καπίνο μπορεί να μιλάει σπάνια, αλλά όταν το κάνει προβαίνει σε… αποκαλύψεις. Ο Έλληνας τερματοφύλακας, σε συνέντευξη που παραχώρησε στην ιστοσελίδα sdna.gr, δήλωσε χαρακτηριστικά πως ήθελε να παραμείνει στον Παναθηναϊκό, αλλά το είχαν πει πως ή θα έφευγε ή δεν θα έπαιζε την επόμενη χρονιά επειδή ο σύλλογος είχε ανάγκη τα λεφτά.
Διαβάστε αποσπάσματα από τη συνέντευξη του Καπίνο:
Για ένα παιδί που στην ηλικία που το έκανες εσύ, βρίσκεται να παίζει βασικός στον Παναθηναϊκό, πόσο εύκολο είναι να παραμείνει συγκεντρωμένο στο στόχο του;
«Δεν είναι εύκολο αλλά πρέπει να το κάνεις. Γι’ αυτό πιστεύω πως είναι καλό τα νέα παιδιά να δοκιμάζουν από νωρίς την τύχη τους στο εξωτερικό. Στην Ελλάδα ασχολούμαστε περισσότερο από όσο πρέπει, υπάρχει μεγαλύτερο ενδιαφέρον από αυτό που πρέπει. Η κάθε ομάδα έχει καμιά δεκαριά σάιτ και αυτό σίγουρα δεν βοηθάει. Πρέπει να κλείνεις τα αυτιά σου, αλλιώς μόνο εσύ έχεις να χάσεις. Αν αρχίσεις να σκέφτεσαι πως φταίει ο ένας ή φταίει ο άλλος, χάνεις τον δρόμο σου».
Μεγάλωσες σε μία σπουδαία Ακαδημία όπως αυτή του Παναθηναϊκού. Σου έδωσε στοιχεία εκτός ποδοσφαίρου που σου φαίνονται χρήσιμα ακόμα και σήμερα στην πορεία σου;
«Σίγουρα το ότι ήμουν στην Ακαδημία του Παναθηναϊκού από τα 12, βοήθησε στο να μεγαλώσουμε σαν μία οικογένεια όλα τα παιδιά που ήμασταν τότε. Εγώ, ο Μαυρίας, ο Τριανταφυλλόπουλος, ο Ρισβάνης, ο Μαρινάκης. Ουσιαστικά μεγαλώσαμε μαζί και παίξαμε μετά στην πρώτη ομάδα. Ήταν κάτι πολύ ωραίο αυτό γιατί έπαιζες στην πρώτη ομάδα με τους φίλους σου. Βέβαια, όταν παίξεις στην πρώτη ομάδα καταλαβαίνεις πως όλα είναι πολύ διαφορετικά. Ό,τι μπορεί να έχεις μάθει από την Ακαδημία, μπορεί να μην συμβαδίζει με την πρώτη ομάδα.
Χάνεται λίγο η μαγεία γιατί περνάς σε άλλα πλαίσια. Την πρώτη φορά που έπαιξα δεν το είχα καταλάβει, για να είμαι ειλικρινής. Τότε ζούσα το όνειρο, να παίζω στα 17 μου στον Παναθηναϊκό. Δεν συνειδητοποιούσα τίποτα. Δεν κοιτούσα τη βαθμολογία καν, περίμενα απλά να έρθει το σαββατοκύριακο να ξαναπαίξω. Ήμασταν πρώτοι και δεν το κοιτούσα καν, δεν με ένοιαζε. Έλεγα από μέσα μου “Θεέ μου, τι γίνεται εδώ; ” Και μόνο που έπαιζα στην ίδια ομάδα με τον Καραγκούνη και τον Κατσουράνη».
Πως ήταν στα 17 σου να παίζεις με ποδοσφαιριστές σαν τον Καραγκούνη ή σαν τον Κατσουράνη;
«Δεν θυμάμαι, είναι μακρινό πια (σ.σ γελώντας). Εντάξει ήταν κάτι φοβερό. Εκεί που τους έβλεπες και ήταν τα ινδάλματά σου, βρισκόσουν στο ίδιο γήπεδο, έπρεπε να κερδίσεις μαζί τους. Έπρεπε να τους μιλήσεις και να σου μιλήσουν, να σου φωνάξουν και να τους ακούσεις».
Έγινες μέλος της Εθνικής ομάδας σε πολύ μικρή ηλικία. Τώρα το σκέφτεσαι πως θέλεις να επιστρέψεις;
«Εννοείται ότι υπάρχει στο μυαλό μου γιατί στην Εθνική δεν είμαι ουσιαστικά μόνο τα δύο τελευταία χρόνια. Κλήθηκα για πρώτη φορά το 2011 και από το 2013 ως και το 2018 ήμουν συνεχώς στην Εθνική. Έχω μεγαλώσει με αυτό και έχω μάθει να είμαι μέλος της Εθνικής. Αυτή τη στιγμή όμως δεν έχω την απαίτηση να είμαι στην Εθνική γιατί δεν αγωνίζομαι. Σίγουρα όμως έχω στο μυαλό μου να παίξω εδώ και να επιστρέψω στην Εθνική».
Ήσουν ένα από τα μεγάλα ταλέντα της ηλικίας σου όταν ξεκίνησες την επαγγελματική σου πορεία. Θεωρείς ότι στην Ελλάδα οι ομάδες δεν διαχειρίζονται σωστά τα ταλέντα που έχουν στις Ακαδημίες τους σε σχέση με άλλα ευρωπαϊκά κλαμπ;
«Στον Παναθηναϊκό αυτό έχει φανεί. Δεν μπορεί να υπάρχουν ταλέντα σαν τον Νίνη, τον Μαυρία ή εμένα που ήμασταν ανάμεσα στα μεγάλα ταλέντα της Ευρώπης και η ομάδα να παίρνει το πολύ δύο εκατ. ευρώ για τον καθέναν μας. Είναι τελείως λάθος η διαχείριση. Για παράδειγμα εγώ αν δεν γυρνούσε τότε ο Αναστασίου μπορεί να μην έπαιζα ποτέ ξανά.
Δεν μπορεί να έχεις έναν 17χρονο ταλέντο και να μην έχεις ένα πλάνο για το πως θα χτίσεις πάνω σε αυτό το παιδί. Αυτό είναι κάτι που το βλέπεις παντού στη Γερμανία. Δεν υπάρχει περίπτωση να δεις ένα παιδί 17 χρονών να παίζει καλά και να μην έχουν ήδη σκεφτεί πως θα τον αξιοποιήσουν. Θα πρέπει να κάνει εγκλήματα στη συνέχεια για να μην έχει ανάλογη πορεία. Υπάρχει το παράδειγμα του τερματοφύλακα της Σάλκε που ξεκίνησε πολύ καλά και ό,τι λάθη και αν έχει κάνει, δεν αλλάζουν το πλάνο που έχουν για αυτόν.
Δεν τον άφησαν έξω για ένα ή δύο λάθη και εν τέλει τον πούλησαν στην Μπάγερν Μονάχου. Ο Παναθηναϊκός είχε τον Νίνη, πήγε στην Πάρμα ελεύθερος. Σίγουρα φταίμε και εμείς σαν παίκτες αλλά ήμασταν 18 χρονών, δεν μπορούσαμε να κρίνουμε τα πάντα σωστά. Θα έπρεπε και η ομάδα να μας κατευθύνει με βάση κάποιο πλάνο. Εγώ τότε ήμουν 19 ετών, προερχόμουν από ένα Μουντιάλ και δεν ήθελα να φύγω από τον Παναθηναϊκό».
Αυτό το λες για πρώτη φορά…
«Ναι, το λέω για πρώτη φορά αυτό. Δεν ήθελα να φύγω από τον Παναθηναϊκό το 2014 και τους έλεγα ξεκάθαρα. Ήταν κάτι που με είχε ενοχλήσει το γεγονός πως μου έλεγαν πως ή θα φύγω ή δεν θα παίζω την επόμενη χρονιά επειδή είχαν ανάγκη τα λεφτά. Δεν ένιωθα έτοιμος να φύγω τότε. Ήθελα να παίξω μία χρονιά ακόμα που θα είχε και ευρωπαϊκά ματς και μετά να είμαι πιο έτοιμος να φύγω. Καταλαβαίνω ότι η ομάδα είχε ανάγκη τότε τα χρήματα, αλλά αυτή ήταν η δική τους πλευρά. Εγώ ήξερα πως ο Παναθηναϊκός τότε θα έπαιζε προκριματικά Τσάμπιονς Λιγκ. Σαν Στέφανος από άποψη μυαλού δεν ένιωθα πως μπορούσα να φύγω και να πάω κάπου που δεν θα έχω γύρω μου τους δικούς μου ανθρώπους».
