Η πρώην παίκτρια του ”τριφυλλιού” και νυν του ΠΑΣ Γιάννινα, Άσπα Καλαμπάκου, μίλησε για το παιχνίδι απέναντι στην ομάδα που υπηρέτησε για 4 χρόνια, μιλώντας για το παιχνίδι, τον συναισθηματικό δέσιμο που έχει με την ομάδα του Παναθηναϊκού αλλά και την πικρία που αποκόμισε από την φυγή της το περασμένο καλοκαίρι.
Για το παιχνίδι του Παναθηναϊκού με τον ΠΑΣ Γιάννενα:
”Ξεκινάμε από το γεγονός πως τρέχαμε να καλύψουμε μία τεράστια διαφορά στην αρχή, κάτι που δεν θα έπρεπε να επιτρέψουμε να συμβεί ούτως ή άλλως. Δυστυχώς, πολλά συνέβησαν… Από την άλλη την Ριντ, που ξέραμε ότι είναι το βασικό φόβητρο για εμάς δεν καταφέραμε να την περιορίσουμε, ειδικά στο πρώτο ημίχρονο που ήταν και το μεγάλο πλήγμα. Μπήκαμε θα έλεγα μπερδεμένες, αγχωμένες. Προσπαθήσαμε να χτυπήσουμε και στην κούραση του Παναθηναϊκού, λόγω των πολλών ταξιδιών αφού ξέραμε ότι είναι ένας πολύ καλός αντίπαλος και θέλαμε να τρέξουμε το παιχνίδι. Κάτι που επίσης δεν έγινε στο μεγαλύτερο μέρος του. Ερχόμασταν από δύο βδομάδες με δύο ήττες που αν μη τι άλλο ήταν στο χέρι μας να κερδίσουμε τα παιχνίδια. Δεν είμασταν με την πλάτη στον τοίχο σήμερα, απλά θεωρήσαμε ότι ήταν ευκαιρία να πάρουμε τον αγώνα. Στην επίθεση δεν είμασταν τόσο κακές, όσο στην άμυνα που δεχτήκαμε σχεδόν 50 πόντους στο πρώτο μέρος. Για εμένα, και πιστεύω για όλους, αυτό που έφερε τελικά την ήττα ήταν τα κενά στην άμυνα. Παρόλο που με διάφορες αλχημείες φτάσαμε κοντά και δείχναμε ότι μπορούμε να το κλέψουμε, πάλι 2-3 φάσεις μας στοίχισαν το παιχνίδι. Παιχνίδι των λαθών είναι το μπάσκετ!”
Για την σχέση της με την ομάδα του Παναθηναϊκού:
”Σίγουρα είμαι δεμένη με την ομάδα αυτή και έχω περάσει τέσσερα χρόνια. Δεν θα σου κρύψω ότι έχω μία διαφορετική αίσθηση όταν πρέπει να παίξω κόντρα στον Παναθηναϊκό από ότι έχω με οποιαδήποτε άλλη ομάδα που αντιμετωπίζω. Παρόλα αυτά… “this is life”, τη δουλειά μας πρέπει να κάνουμε όπως και να έχει. Εγώ, τουλάχιστον, από τον ΠΑΣ είμαι πολύ ευχαριστημένη. Σήμερα ήταν ένα κακό παιχνίδι για μένα, συμβαίνουν αυτά, κοιτάμε τα λάθη μας για να διορθωθούμε και να γίνουμε καλύτεροι και σε προσωπικό και σε ομαδικό επίπεδο και πάμε παρακάτω. Άλλωστε, πέφτεις, σηκώνεσαι και ξαναπέφτεις, ξαναπέφτεις, ξαναπέφτεις, ξαναπέφτεις και σημασία έχει πότε θα σηκωθείς”.
Για το αν συνομίλησε με τις παλιές της συμπαίκτριες:
”Πριν τον αγώνα δεν συνηθίζω γενικά να μιλάω οπουδήποτε. Προσπαθώ να συγκεντρωθώ ανεξάρτητα από το ποιόν έχω απέναντι και ποιόν όχι. Στο τέλος προφανώς χαιρετήθηκα με τους ανθρώπους του Παναθηναϊκού. Είναι οι άνθρωποι που δούλεψα μαζί τόσο καιρό”.
Για τον αν έχει κάποια ιδιαίτερη σχέση με κάποια από τις παίκτριες του Παναθηναϊκού:
”Δεν έχω κάποια ιδιαίτερη διάκριση να κάνω να σου πω την αλήθεια. Αλλά αυτή που ίσως έχω πιο κοντινή σχέση θα έλεγα είναι η Ριντ. Αλλά γενικά καταλαβαίνεις τώρα μετά από ένα παιχνίδι τα συναισθήματα είναι ανάμεικτα. Αυτός που χάνει πάει σε μία γωνία και… κλαίει μόνος του. Όποιος κερδίζει είναι μέσα στην τρελή χαρά, οπότε είναι και άλλοι κόσμοι”.
Για τον αν ζήλεψε που έλειπε από την απονομή του πρωταθλήματος:
”Ήμουν προσκεκλημένη στην απονομή, ωστόσο λόγω του ότι ήμουν στα Γιάννενα και είχα υποχρεώσεις εδώ, δεν έβγαινε χρονικά το πρόγραμμά μου για να κατέβω στην Αθήνα. Αλλά με κρατούσε μία στο χέρι της… (γέλια) ήμουν σε facetime. Δηλαδή, το έζησα και εγώ δεν είχα θέμα. Στην εποχή της τεχνολογίας είμαστε μπορείς να είσαι παντού με κάθε τρόπο”.
Για το αν θέλει να πάρει ”εκδίκηση” και να αποδείξει πράγματα:
”Κοίτα… Η άποψή μου είναι ότι η εκδίκηση είναι για τους χαζούς. Εγώ δεν έχω να εκδικηθώ κανέναν και για τίποτα. Οι αποφάσεις παίρνονται, καλώς ή κακώς, για τους “χ” ή “ψ” λόγους που θέλει ο καθένας να κάνει άλλες επιλογές. Δεν είμαι αυτή που θα κρίνω το ποιους θα επιλέξει κάποιος να έχει στην ομάδα του. Είμαι μία παίκτρια. Απλά, σίγουρα, το γεγονός με στεναχώρησε και με έκανε ίσως να σκεφτώ λίγο παραπάνω ορισμένα πράγματα στο μυαλό μου πιο προσωπικά. Κάθε εμπόδιο και κάθε, ας πούμε, τρικλοποδιά σε βάζει να αναθεωρήσεις, αλλά και σε πολλές άλλες διαδικασίες που τελικά μόνο καλό μπορεί να σου κάνει. Δεν είμαι άτομο που θα πάρω εκδίκηση. Ένα παιχνίδι είναι… Απλά εγώ έφυγα από την ομάδα που ήθελα να είμαι και αγαπούσα τόσο αυτήν όσο και τον κόσμο. Ένιωθα οικεία και ένιωθα καλά μέσα στον Παναθηναϊκό. Αυτή ήταν η πικρία μου. Βέβαια, επειδή ήμουν ένα από τα άτομα που έχουν στηρίξει την ομάδα στα χειρότερά της και σιγά-σιγά, όχι μόνη μου φυσικά αλλά με τις συμπαίκτριές μου, έφτασε ξανά εκεί που έπρεπε να είναι το θεώρησα λίγο… δεν ξέρω καν πως να στο σχολιάσω. Δεν μπορώ να βρω τη λέξη. Δεν θα πω άδικο… Στην τελική εγώ είμαι μία παίκτρια και θέλω να κερδίζω ό,τι και αν κάνω. Είναι εγωιστικό. Θέλω να κερδίζω στο μπάσκετ, στο τάβλι, στο πινγκ-πονγκ και όπου αλλού βρεθώ”.
Για την Εθνική Ομάδα και τον προπονητή Πέτρο Πρέκα:
”Ο προπονητής ο συγκεκριμένος είναι από τους αγαπημένους μου για να το πω απλά. Είναι πάρα πολύ καλός στη δουλειά του και είναι και πολύ καλός άνθρωπος… εκπληκτικός άνθρωπος. Μπορεί να σε εμπνεύσει, να σε βοηθήσει και τον πιστεύω πάρα πολύ, ειλικρινά. Έχουμε συνεργαστεί και κατά την πρώτη μου παρουσία στον Παναθηναϊκό. Από όσο έχω καταλάβει θέλανε να κάνουν μία “ανανέωση” και από τα ονόματα που είδα είναι πιο νέα πρόσωπα οι περισσότερες, που δεν έχουν πολλές συμμετοχές στην Εθνική ομάδα. Εγώ τους εύχομαι το καλύτερο. Ποτέ δεν ξέρεις τί μπορεί να κάνει μία νέα σύνθεση, αλλά σίγουρα εύχομαι κάτι καλό”.
Πηγη: Gazzetta.gr
