O “χείμαρρος” των εξελίξεων στην Euroleague έφερε άμεσες αλλαγές στον τρόπο διοίκησης της διοργάνωσης, με τις ομάδες να λαμβάνουν πλέον τη διαχείριση όλων των σοβαρών αποφάσεων που θα απασχολήσουν τη Λίγκα από και πέρα. Η “ασυλία” του Τζόρντι Μπερτομέου έλαβε τέλος, κάτι που δημιουργεί πρόσφορο έδαφος στις σχέσεις της Euroleague με τη FIBA.
ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΠΟΥΚΟΥΡΑ
Το “σχίσμα” που ταλανίζει εδώ και χρόνια το ευρωπαϊκό μπάσκετ είχε το όνομα και την υπογραφή του εκτελεστικού διευθυντή της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης της “γηραιάς ηπείρου”, με τον Μπερτομέουν να τραβάει στα άκρα τις σχέσεις των δύο πλευρών, κάτι που έφερε σε άμεσο κίνδυνο τόσο τα εγχώρια πρωταθλήματα, όσο και τις εθνικές ομάδες.
`Η ανακατάταξη που προκλήθηκε στην Euroleague εξαιτίας των έντονων διαφωνιών των ομάδων με τον τρόπο διαχείρισης κυρίως των οικονομικών ζητημάτων, έφερε τη διοργάνωση μπροστά στο “φάσμα” της νέας σελίδας. Είναι δεδομένο πως το format, αλλά και το καλεντάρι θα απασχολήσουν τους συλλόγους, που έχουν παράπονα από τον τρόπο με τον οποίο διεξάγει η Euroleague τα παιχνίδια.
Ένα από τα ζητήματα που πιθανότατα θα απασχολήσουν τις συζητήσεις των δύο ομάδων είναι και το “σχίσμα” που υπάρχει με τη FIBA, με τις δύο πλευρές να έχουν μία πρώτης τάξεως ευκαιρία να καθίσουν και πάλι στο τραπέζι και να βρουν μία κοινή “φόρμουλα” πάνω στην οποία θα βαδίσουν τα επόμενα χρόνια.
Εξάλλου τα παράπονα παικτών και προπονητών στα “παράθυρα” του Eurobasket ήταν περισσότερα από κάθε άλλη φορά, αφού οι περισσότερες εθνικές αναγκάστηκαν να παραταχθούν με ρόστερ ανάγκης, κάτι που προφανώς και δεν άφησε ικανοποιημένες τις ομοσπονδίες των εκάστοτε χωρών, αλλά και φυσικά όσους παρακολούθησαν τα ματς.
Το “σχίσμα” είναι πλέον αποδεδειγμένο πως μόνο κακό κάνει στο ευρωπαϊκό μπάσκετ, που με τις ομάδες του ΝΒΑ να μην δίνουν εύκολα τη συγκατάθεσή τους στους παίκτες να ενσωματωθούν με τις εθνικές τους ομάδες, θα πρέπει να γεφυρώσουν το “χάσμα” που υπάρχει ανάμεσά τους, κυρίως για το μέλλον του ευρωπαϊκού μπάσκετ και του προϊόντος.
