Η εφημερίδα livesport στο πρωτοχρονιάτικο φύλλο της, περιείχε ένα άρθρο σχετικά με την άγνωστη ψήφο της Αικατερίνης Σακελλαροπούλου αναφορικά με τη Διπλή Ανάπλαση. Το παρακάτω δημοσίευμα αναφέρει τι είχε ψηφίσει η νυν πρόεδρος της Δημοκρατίας ως μέλος του ΣτΕ το 2009.
Αναλυτικά το δημοσίευμα:
Όλοι γνωρίζουν την Αικατερίνη Σακελλαροπούλου. Είναι η Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας, η οποία εξελέγη στις 22 Ιανουαρίου του 2020. Είναι η πρώτη Ελληνίδα η οποία ανέλαβε το ύπατο πολιτειακό αξίωμα της χώρας, έχοντας διακομματική συναίνεση στην εκλογή της με 261 ψήφους.
Προηγουμένως, είχε υπηρετήσει το δικαστικό σώμα και μάλιστα ήταν η πρώτη γυναίκα η οποία διατέλεσε Πρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας. Μία θέση από την οποία παραιτήθηκε για να θέσει υποψηφιότητα για την Προεδρία.
Αντίστοιχα, αυτή την περίοδο οι περισσότεροι έχουν ακούσει ή διαβάσει κάτι για τη Διπλή Ανάπλαση. Είναι ένα από τα θέματα που κυριαρχούν στην επικαιρότητα και αφορούν τον Παναθηναϊκό και την αναβάθμιση δύο μεγάλων περιοχών της Αθήνας. Έχει ασχοληθεί με το ζήτημα μέχρι και ο Πρωθυπουργός, Κυριάκος Μητσοτάκης, προκειμένου να δρομολογήσει τις εξελίξεις.
Φαινομενικά, η Πρόεδρος της Δημοκρατίας και η μεγαλύτερη αστική παρέμβαση στην πρωτεύουσα δεν έχουν καμία σχέση μεταξύ τους. Άλλωστε, εκ του ρόλου της η Αικατερίνη Σακελλαρόπουλου δεν επηρεάζει τη Διπλή Ανάπλαση. Ούτε νομοθετεί, ούτε κονδύλια κατευθύνει, ούτε οτιδήποτε άλλο.
Ωστόσο, η σύνδεση είναι υπαρκτή και χρονολογείται από το 2008… Η Αικατερίνη Σακελλαρόπουλου γνωρίζει τη Διπλή Ανάπλαση όσο λίγοι, πολύ απλά διότι ασχολήθηκε με την υπόθεση ως μέλος του Συμβουλίου της Επικρατείας!
Το ΣτΕ είχε εκδικάσει τις προσφυγές κατά του νόμου Σουφλιά και η νυν Πρόεδρος της Δημοκρατίας συμμετείχε στην ολομέλεια, η οποία εξέδωσε την απόφαση για την τωρινή μορφή της Διπλής Ανάπλασης!
Τότε, το ΣτΕ είχε καταλήξει σε μία σολομώντεια λύση. Είχε αποδεχτεί το σκεπτικό της Διπλής Ανάπλασης, απέρριψε τις προσφυγές που ζητούσαν την ακυρότητα της, αλλά διέταξε τροποποιήσεις στο νόμο για να αυξηθούν οι χώροι πρασίνου και να μειωθεί το κατασκευαστικό αποτύπωμα στο Βοτανικό.
Η Αικατερίνη Σακελλαροπούλου δεν ψήφισε υπέρ αυτή της λύσης. Η δικαστικός ανήκει στη μειοψηφία, η οποία ψήφισε τάχθηκε κατά της Διπλής Ανάπλασης και με το μέρος των προσφευγόντων. Την ίδια άποψη είχαν οι Σύμβουλοι Ελ. Δανδουλάκη, Μ. Καραμανώφ, Β. Καμπίτση και Αντ.
Ντέμσιας, προς την γνώμη των οποίων τάχθηκαν οι Πάρεδροι Μ. Σωτηροπούλου και Δημ. Βασιλειάδης.
Αξίζει να σημειωθεί ότι στο σκεπτικό της, η μειοψηφία δεν απέρριψε την προοπτική της κατασκευής των αθλητικών εγκαταστάσεων του Παναθηναϊκού στο Βοτανικό.
Όπως εξήγησαν οι μειοψηφούντες Σύμβουλοι, θεώρησαν ότι η νομοθεσία με τον τρόπο που διαμορφώθηκε αντίκειται στο πνεύμα του Συντάγματος και στην προστασία του περιβάλλοντος. Για αυτό και δεν αποδέχτηκαν την λύση που υιοθέτησε η πλειοψηφία της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας, διαχωρίζοντας τη θέση τους στην απόφαση.
Κράτησε όρθια τα Κουντουριώτια
Η Διπλή Ανάπλαση δεν είναι η μόνη υπόθεση που σχετίζεται με τους Αμπελόκηπους και απασχόλησε την Αικατερίνη Σακελλαροπούλου στη δικαστική σταδιοδρομία της. Η Σακελλαροπούλου είχε πρωταγωνιστικό ρόλο στον χαρακτηρισμό των Προσφυγικών επί της Λεωφόρου Αλεξάνδρας ως διατηρητέα μνημεία, τα οποία δεν μπορούν να κατεδαφιστούν.
Ήταν η απόφαση που πήρε το πέμπτο τμήμα του ΣτΕ με πρόεδρο την Αικατερίνη Σακελλαροπούλου για τα προσφυγικά της Λεωφόρου Αλεξάνδρας και τα κράτησε όρθια το 2004, όταν το ΥΠΕΧΩΔΕ δρομολογούσε την αναμόρφωση τους.
Το σχέδιο που είχε εκπονηθεί επί κυβερνήσεως Σημίτη, ήταν να γκρεμιστούν οι 6 από τις 8 πολυκατοικίες και να μείνουν δύο που βρίσκονται πίσω από την ΓΑΔΑ, προκειμένου να ανακαινισθούν και να αναδειχθούν μια και είναι τις εποχής των κτισμάτων που είχαν τον ρυθμό Μπαουχάους.
Ο χώρος που θα απελευθερωνόταν μαζί με το «Απόστολος Νικολαΐδης» και την υπογειοποίηση στο σημείο αυτό της Λ. Αλεξάνδρας θα γινόταν πάρκο και με ένα πράσινο διάδρομο θα συνδεόταν με τον Λυκαβηττό.
Κατά την κ. Σακελλαροπούλου, η υπουργική απόφαση δεν ήταν νομίμως αιτιολογημένη, καθώς οι επίμαχες πολυκατοικίες αποτελούν πρότυπο συγκρότητημα κοινωνικής κατοικίας, ενώ η ιστορική τους σημασία είναι ιδιαίτερη.
Την εισήγησή της μάλιστα θα στηρίξει στο άρθρο 24 του Συντάγματος για την προστασία του πολιτιστικού περιβάλλοντος, στην ελληνική νομοθεσία για την προστασία της πολιτιστικής κληρονομιάς, στη Σύμβαση της Γρανάδας και στη Διακήρυξη του Άμστερνταμ.
Αναμφίβολα, πρόκειται για ένα σημαντικό λάθος που διατήρησε την περιοχή σε υποβάθμιση και εμποδίζει κάθε προσπάθεια απελευθέρωσης χώρου για τη δημιουργία ενός μεγάλου πάρκου και ενός χώρου μνήμης.
