Για κάθε επαγγελματικό σύλλογο, είναι ευλογία αν κατάφερει να προωθεί κάθε χρόνο 1-2 παιδιά από την Ακαδημία στην πρώτη ομάδα. Αυτός είναι ο πιο ρεαλιστικός στόχος. Ο Παναθηναϊκός έχει πετύχει το… ακατόρθωτο. Όχι τυχαία και σίγουρα όχι λόγω ανάγκης. Στην αποστολή των Πράσινων για το παιχνίδι της τελευταίας αγωνιστικής με το Βόλο βρίσκονται οκτώ παίκτες, οι οποίοι προέρχονται από τα τμήματα υποδομής του Τριφυλλιού, ενώ πέντε ποδοσφαιριστές ανήκουν στη γενιά του millenium και έχουν γεννηθεί από το 2000 και μετά!
Δεν είναι και μικρό πράγμα, ακόμα και αν δεν κρίνεται… τίτλος στον αγώνα με το Βόλο, σε ένα παιχνίδι πρωταθλήματος να δίνεται από ένα μεγάλο σύλλογο αυτός ο ποδοσφαιρικός “χώρος” σε νεαρούς και ταλαντούχους ποδοσφαιριστές. Ιδιαίτερα όταν έχει φανεί μέσα στη σεζόν ότι αυτό γίνεται βάση σχεδίου.
Ο Δώνης βάζει σταδιακά στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο τους νεαρούς ποδοσφαιριστές που έχουν ξεχωρίσει και δεν διστάζει να ρίξει στα… βαθιά τα ταλέντα της ομάδας του. Ακόμα και αν είναι 17 ή 18 χρόνων, στα μάτια του προπονητή του Παναθηναϊκού μετράει το ταλέντο και η εργατικότητα. Όχι η ηλικία! Και όταν κάποιος κάνει το… ξεπέταγμα, όπως έγινε πέρυσι με τον Αθανασακόπουλο ή εφέτος με τον Αλεξανδρόπουλο, τότε θα του δοθεί η ευκαιρία για να κάνει το πρώτο του… βήμα.
Πριν λίγο καιρό ήταν η σειρά του Βαγιαννίδη, τώρα έρχεται ο ταλαντούχος Ζαγαρίτης και η σχετική λίστα έχει ακόμα λίγα ονόματα. Το ταλέντο υπάρχει, η θέληση υπάρχει, το ζητούμενο είναι αυτά τα παιδιά, τα οποία είναι ότι καλύτερο έβγαλε… μαζικά η Ακαδημία του Παναθηναϊκού τα τελευταία χρόνια, να πάρουν τις ευκαιρίες που αξίζουν και να παραμείνουν μέρος του αγωνιστικού πρότζεκτ του συλλόγου.
