Του Θανάση Παπαθανασίου
Η πρώτη αγωνιστική παύση της περιόδου μας δίνει την ευκαιρία να ηρεμήσουμε, να χαλιναγωγήσουμε τον ενθουσιασμό μας και να ξαναδούμε από την αρχή αυτό το πράσινο 5Χ5 και τις προοπτικές που δημιουργεί. Είναι αλήθεια ότι είχε να συμβεί πάρα πολύ καιρό ένα τέτοιο ονειρεμένο ξεκίνημα που παρά το “ευνοϊκό” πρόγραμμα αποτελεί αναμφίβολα μια επιτυχία και κυρίως μια παρακαταθήκη για την συνέχεια. Ο κόσμος το αγκάλιασε και η συσπείρωση είναι πρωτοφανής.
Λοιπόν; Είμαστε έτοιμοι για την πρώτη θέση; Αυτή δεν είναι η ερώτηση που ο καθένας από μας θέτει πρώτα στον εαυτό του και μετά στους γύρω του; Ας προσπαθήσουμε σαν άλλοι Ηρακλής Πουαρό να δούμε τα δεδομένα και που μας οδηγούν. Κανένας από μας δεν είναι μάγος.
Η ποδοσφαιρική χρονιά ξεκίνησε με μια θυσία, την ευρωπαϊκή πορεία. Πιστεύω ότι ήρθε η στιγμή, μετά από ψύχραιμη σκέψη, να το αποδεχθούμε. Δεν είναι μόνο η έλλειψη της έγκαιρης μεταγραφικής ενίσχυσης αλλά και η πλημμελής, όπως αποδείχθηκε, προετοιμασία της ομάδας για να ξεπεράσει την Σλάβια Πράγας που παρεμπιπτόντως, ύστερα και από τις συναντήσεις με τον Παναθηναϊκό, μπορούμε, νομίζω με ασφάλεια, να συμπεράνουμε ότι δεν αποτελούσε ανυπέρβλητο εμπόδιο.
Εντάξει, ήταν και η διαιτησία αλλά με βενζίνη έως το 60’ δεν πας μακριά. Θα μείνει το παράπονο της “τσαλακωμένης” επιστροφής και του φτερουγίσματος που είχαν προκαλέσει οι δηλώσεις του προπονητή όταν, αναφερόμενος στην Ευρώπη, έλεγε ότι δεν έχει κανένα νόημα το επίτευγμα της προηγούμενης χρονιάς αν δεν προκριθούμε στους ομίλους. Πολλοί, όπως και ο υπογράφων, πιστέψαμε ότι θα κυνηγούσαμε με πείσμα αυτό τον στόχο. Δεν γνωρίζω σε ποιο ακριβώς σημείο μεταβλήθηκε και γιατί άλλαξε η ιεραρχία των στόχων και η προσέγγιση της επίτευξης τους.
Η δυσκολία (αδυναμία) της έγκαιρης ενίσχυσης; η απόφαση, λόγω της εμπιστοσύνης που αποπνέει ο Ιβάν, να επενδυθούν περισσότερα του αρχικού προϋπολογισμού χρήματα; Ίσως η προοπτική των καινούργιων συνθηκών που δυνητικά δημιουργούνται, με το γήπεδο στον Βοτανικό, να δημιούργησε πίεση για άμεση αναβάθμιση της ομάδας; Ίσως η ευκαιρία, με την παρουσία ενός ικανού οδηγού όπως ο Γιοβάνοβιτς, να αναβαθμιστεί η χρηματιστηριακή αξία της ομάδας ούτως ώστε σε συνδυασμό με τον Βοτανικό να προκαλέσει το ενδιαφέρον νέων επενδυτών; Που να πρωτοπάει το μυαλό; Η ουσία είναι ότι ενώ όλοι πάνω κάτω είμαστε ετοιμασμένοι να δούμε μεταγραφές τύπου Τσέριν, δηλαδή παίκτες με προοπτική και δίψα αγωνιστικής ανέλιξης, ξαφνικά είδαμε να φτάνουν παίκτες φτασμένοι, ψημένοι στα δύσκολα και έτοιμοι όχι απλά για μια ποιοτική αναβάθμιση της ομάδας αλλά για να διεκδικήσουν αυτά που μέχρι πρότινος έμοιαζαν ένα όνειρο τρελό κι’ απατηλό που έγραφε και η Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου.
Υπήρξε βέβαια και το θρίλερ των τελευταίων στιγμών της μεταγραφικής περιόδου αλλά εκεί, όπως φάνηκε, επικράτησε η “συνετή” γραμμή του προπονητή του Παναθηναϊκού που ήδη, όπως ο ίδιος δήλωσε, είχε αρχίσει να αισθάνεται άβολα με τον εξωπραγματικό, για τα δικά του δεδομένα, αριθμό προσθηκών. Φανταστείτε να ήταν στον Ολυμπιακό, πιθανόν να ψάχναμε νευρολόγο.
Πέρα από τα καλαμπούρια, η αλλαγή στην αγωνιστική νοοτροπία, στα μάτια των περισσοτέρων από μας, ήταν φανερή. Ομάδα σοβαρή, ώριμη σαν να κάνει από καιρό πρωταθλητισμό, έχοντας στόχο να μην αφήσει τίποτα να πέσει καταγής, να περιορίσει το τυχαίο. Το καλό ποδόσφαιρο ενδιαφέρει αλλά δεν είναι αυτοσκοπός, εκείνο που προέχει και είναι καρφωμένο στην σκέψη των παικτών είναι το αποτέλεσμα.
Τα πρώτα απαιτητικά τεστ, με ΟΦΗ και ΑΕΚ, έστω και με μέτρια απόδοση ξεπεράστηκαν με επιτυχία, μάλιστα το παιχνίδι με τον δικέφαλο αετό συνοδεύτηκε και με ανατροπή αποτελέσματος, σημάδι κι’ αυτό αλλαγής της φετινής νοοτροπίας. Το επόμενο παιχνίδι στην Θεσσαλονίκη, με τον έτερο δικέφαλο, είναι καθοριστικό και θα μας κάνει λίγο πιο σοφούς όσον αφορά τις δυνατότητες του φετινού Παναθηναϊκού. Ο άνεμος που φυσά είναι ούριος και οι ποδοσφαιρικές συναστρίες φαίνεται να είναι ευνοϊκές αλλά είναι κι’ αυτό μέρος του παιχνιδιού. Θεωρητικά, όσο περνά ο καιρός, τόσο μεγαλύτερη θα είναι και η συνοχή που θα αναπτυχθεί μεταξύ των παικτών.
Ο Μπένιαμιν Βέρμπριτς έχει ακόμα πολλά να μας δείξει ενώ ο Βραζιλιάνος Μπερνάρ ήδη με τα αγγίγματα του έχει δώσει τα πρώτα διαπιστευτήρια της ποιότητας του, μένει να βγάλει ένταση που πιστεύουμε όλοι ότι είναι θέμα χρόνου. Εν κατακλείδι, ο χρόνος αυτή την στιγμή δουλεύει για τον Παναθηναϊκό που περιμένει ανάσες και από τα τελευταία δύο αποκτήματα του τα οποία πιθανότατα να αποδειχθούν πολύτιμα υλικά στην συνταγή Γιοβάνοβιτς. Είναι η στιγμή που τα κομμάτια πρέπει να δέσουν μεταξύ τους και ο προπονητής του Παναθηναϊκού έχει αποδείξει ότι έχει και την γνώση και τον τρόπο να το πετύχει έχοντας μάλιστα σαν θεμέλιο την περυσινή στέρεα βάση. Μην ξεχνάμε επίσης ότι φέτος η χρονιά, με το χειμωνιάτικο Μουντιάλ, είναι ιδιόμορφη και τα επιτελεία των ομάδων πρέπει να διαφοροποιήσουν το πρόγραμμα τους για να είναι φορμαρισμένες οι ομάδες την στιγμή που πρέπει. Πέρυσι ο Παναθηναϊκός πήρε άριστα σ’ αυτό το κομμάτι.
Έχοντας στο μυαλό ότι αργά η γρήγορα θα έρθουν και οι “δύσκολες” μέρες, όπου η ομάδα θα πρέπει να αποδείξει ότι είναι σε θέση να τις αντιμετωπίσει, περιμένουμε να δούμε τα αποτελέσματα αυτής της θεαματικής στροφής στην διαχείριση στόχων της ΠΑΕ. Ίσως κάποια μέρα μάθουμε τις λεπτομέρειες, αλλά προς το παρόν αυτό που ενδιαφέρει τους φίλους του τριφυλλιού αλλά και τους υγιείς Έλληνες φιλάθλους είναι εάν η ποδοσφαιρική λογική του Γιοβάνοβιτς καταφέρει, με τις φετινές ποιοτικές προσθήκες, να οδηγήσει μια ομάδα, σε δύο μόλις χρόνια, από το ποδοσφαιρικό της περίγειο στο απόγειο. Θα ήταν ένα μικρό.. γήινο θαύμα!
